Sięgając po książkę Guy de Maupassanta, pisarza z XIX wieku nie przypuszczałam, że te trzy opowieści będą tak interesujące.
Spadek, Naszyjnik i Dom Pani Tellier to opowieści o obłudzie, chciwości, pruderyjności, ale i o ludziach uczciwych, dobrych - temat zawsze na czasie. Pisarz był dobrym obserwatorem ludzkich dusz.
Wartka akcja, ciekawe dialogi, duża doza humoru - wszystko to sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością.

Sięgając po książkę Guy de Maupassanta, pisarza z XIX wieku nie przypuszczałam, że te trzy opowieści będą tak interesujące.
Spadek, Naszyjnik i Dom Pani Tellier to opowieści o obłudzie, chciwości, pruderyjności, ale i o ludziach uczciwych, dobrych - temat zawsze na czasie. Pisarz był dobrym obserwatorem ludzkich dusz.
Wartka akcja, ciekawe dialogi, duża doza humoru -...

Trzy bardzo dobre opowiadania.

PIERWSZE
"Spadek"
Rzecz traktuje o obłudzie i zepsuciu klasy urzędniczej, choć ja myślę, że ogólnie o ludzkim zakłamaniu. To doskonałe zobrazowanie znanego powiedzenia: "Po trupach do celu".

DRUGIE
"Naszyjnik"
Mistrzowskie, krótkie opowiadanie o pustych marzeniach, braku rozsądku, zazdrości, zuchwałości i błędach. O tym, że za próżność można zostać srogo ukaranym - a karzącym jest dowcipny los. Jest tu także mowa o tym, że nie wystarczy stroić się na damę, aby damą być. Prawdziwe diamenty różnią się od podrabianych...

TRZECIE
"Dom Pani Tellier"
Tu autor zabiera nas do burdelu... i zaprasza na Komunię Świętą. Myślę, że to jedno zdanie wystarczająco jest zachęcające. W opowiadaniu tym poznajemy przemiłe i przebarwne kobiety w cudacznych, swawolnych i budzących u niektórych zachwyt u innych zgorszenie - sukniach. Pozwolę sobie na małą dygresję, że często w tych falbanach rozpusty jest więcej moralności niż w pokutnych strojach bogobojnej ludzkości.

7/10

Trzy bardzo dobre opowiadania.

PIERWSZE
"Spadek"
Rzecz traktuje o obłudzie i zepsuciu klasy urzędniczej, choć ja myślę, że ogólnie o ludzkim zakłamaniu. To doskonałe zobrazowanie znanego powiedzenia: "Po trupach do celu".

DRUGIE
"Naszyjnik"
Mistrzowskie, krótkie opowiadanie o pustych marzeniach, braku rozsądku, zazdrości, zuchwałości i błędach. O tym, że za próżność...

Trzy opowiadania drwiące z różnych małomiasteczkowych przywar.
Podczas gdy dwa z nich dotykają tematu w sposób żartobliwy i lekki, trzecie jest poważniejsze.
Zaskoczyła mnie pozytywnie doza humoru, która cudownie równoważy negatywne odczucia, nasuwające się gdy obserwujemy próżność, małostkowość i fałszywą pobożność głównych bohaterów.

Trzy opowiadania drwiące z różnych małomiasteczkowych przywar.
Podczas gdy dwa z nich dotykają tematu w sposób żartobliwy i lekki, trzecie jest poważniejsze.
Zaskoczyła mnie pozytywnie doza humoru, która cudownie równoważy negatywne odczucia, nasuwające się gdy obserwujemy próżność, małostkowość i fałszywą pobożność głównych bohaterów.

Bohaterka prowadzi dom publiczny.

Bohaterka prowadzi dom publiczny.

Opowiadanie "Dom Pani Tellier" miałem okazję czytać w zbiorze ze słynnym tekstem "Baryłeczka" i nie należało to do tych, które mnie powaliło, a z pewnością kilka było naprawdę dobrych. Oczywiście domyślałem się jakiego charakteru będą opowiadania w zbiorze wydanym przez Kolibra - historie demaskujące obłudę francuskiego społeczeństwa, ukazujące, że ludzie z najwyższych klas społecznych nie muszą być wcale lepsi od tych z "nizin". W owym zbiorze było dokładnie to samo. W pierwszym opowiadaniu "Spadek" francuski pisarz przedstawił zepsute środowisko francuskich urzędników. Jest to najlepszy tekst z trzech zebranych w tej książce. Maupassant miejscami w sposób zabawny zarysowywał sytuację, lecz w odpowiednim momencie idealnie oddziaływał na emocje w taki sposób, że czytelnik łatwo wyłapywał nauczkę moralną. Już nie chcę po raz kolejny rozpisywać się na temat specyficznego zarysowywania społeczeństwa przez francuskich pisarzy, które mnie powala na kolana, powiem tylko, że w przypadku wszystkich trzech opowiadań miałem wielką przyjemność zanurzyć się w opowiastki z Paryża. "Naszyjnik", czyli krótkie, żartobliwe opowiadanie również będę pozytywnie wspominał. Prosta, acz ciekawa pointa z pewnością stanowi atut tego tekstu. Jeśli chodzi o tytułowe opowiadanie to oczywiście doceniam próbę ukazania, że kobiety lekkich obyczajów zachowują się na wyższym poziomie niż cenieni społecznie aktywiście, jednak w najsłynniejszym swoim opowiadaniu (czyli "Baryłeczce") Francuz zrobił to lepiej. Stąd też mniejsza przyjemność przy lekturze tej historii. Ogółem przyjemna lektura, ale bez szału.

Opowiadanie "Dom Pani Tellier" miałem okazję czytać w zbiorze ze słynnym tekstem "Baryłeczka" i nie należało to do tych, które mnie powaliło, a z pewnością kilka było naprawdę dobrych. Oczywiście domyślałem się jakiego charakteru będą opowiadania w zbiorze wydanym przez Kolibra - historie demaskujące obłudę francuskiego społeczeństwa, ukazujące, że ludzie z najwyższych klas...

Na dłużące się popołudnie jest w sam raz. Każde z tych trzech opowiadań jest bardzo dobre, ale najlepszy jest chyba "Spadek".

Na dłużące się popołudnie jest w sam raz. Każde z tych trzech opowiadań jest bardzo dobre, ale najlepszy jest chyba "Spadek".

Zmieniają się epoki, zmieniają gusta, style, otoczenie, zmienia się świat, pędzi do przodu, technika osiąga coraz wyższe szczyty, lecz jednak jest coś, co od stuleci jest takie samo. Ludzki charakter. Zazdrościmy tego samego, do tego samego dążymy, mamy te same wady i te same zalety. Niestety.

Zmieniają się epoki, zmieniają gusta, style, otoczenie, zmienia się świat, pędzi do przodu, technika osiąga coraz wyższe szczyty, lecz jednak jest coś, co od stuleci jest takie samo. Ludzki charakter. Zazdrościmy tego samego, do tego samego dążymy, mamy te same wady i te same zalety. Niestety.

Trzy krótkie opowiadania: Dom pani Tellier, Spadek i Naszyjnik. Są świetne, same perełki.

Trzy krótkie opowiadania: Dom pani Tellier, Spadek i Naszyjnik. Są świetne, same perełki.