E book

Niektóre dzieła się nie starzeją wcale ... Inne starzeją się brzydko. Nie jest to zarzut, nie wszystko po latach może być podobnie aktualnym jak w dniu wydania.
Tu jest przypadek uniwersalnej historii, ale nasz bohater Jakub jest postacią tak przerysowaną, tak doprowadzoną we wszystkich swych cechach do ściany, że "Radykał" był dla mnie 3 godzinną męczarnią :(
Bardzo lubię Zolę, a szczególnie lubię w jego długich formach... Tutaj nie znajduję tego lubianego przez siebie autora.
Owszem refleksja jest piękna, bo mówi o tym, że człowiek, zacietrzewiony, wiedziony obsesją walki o swoje poglądy potrafi nie zorientować się często, kiedy świat który ma przestał istnieć, a jemu zostały tylko jego racje... Gdy obsesją człowieka jest walka o rację, człowiem zostaje z tą swoją racją, a świat płynie dalej, szczęście jest w innych miejscach i przestaje być jego udziałem.
Prawdziwe, uniwersalne, ale forma jest męcząca, a postać Jakuba często zakrawa o śmieszność i to niekoniecznie gdy ma tak być.
Z wielką przykrością stwierdzam, że to opowiadanie (do którego wróciłam po 20 latach) bardzo mi się nie podobało.

E book

Niektóre dzieła się nie starzeją wcale ... Inne starzeją się brzydko. Nie jest to zarzut, nie wszystko po latach może być podobnie aktualnym jak w dniu wydania.
Tu jest przypadek uniwersalnej historii, ale nasz bohater Jakub jest postacią tak przerysowaną, tak doprowadzoną we wszystkich swych cechach do ściany, że "Radykał" był dla mnie 3 godzinną męczarnią :(...

Niejednoznaczne, ale jakże łatwe do wyobrażenia.

Niejednoznaczne, ale jakże łatwe do wyobrażenia.

Tak. Zola potrafi w naturalizm. Odmalowuje ówczesną rzeczywistość, że czujemy jakbyśmy tam byli. Tak potrafią tylko wielcy, Balzac, Hugo, Dostojewski.. i Zola. Ciekawa historyjka o ojcu, pojmanym do niewoli żołnierzu, który po uznaniu go za zmarłego próbuje odzyskać rodzinę. I znajduje. Przy wydatnej pomocy szalbierza, a później kompana Barru. Warto przeczytać, warto poczuć. Warto. Polecam.

Tak. Zola potrafi w naturalizm. Odmalowuje ówczesną rzeczywistość, że czujemy jakbyśmy tam byli. Tak potrafią tylko wielcy, Balzac, Hugo, Dostojewski.. i Zola. Ciekawa historyjka o ojcu, pojmanym do niewoli żołnierzu, który po uznaniu go za zmarłego próbuje odzyskać rodzinę. I znajduje. Przy wydatnej pomocy szalbierza, a później kompana Barru. Warto przeczytać, warto...

Świetna powieść, bo z morałem. Przeczytajcie, żeby się dowiedzieć, jakim. Historia rozdarcia miedzy życiem rodzinnym a polityką i cenie, jaką za te połowiczne życie w obu światach trzeba zapłacić.

Świetna powieść, bo z morałem. Przeczytajcie, żeby się dowiedzieć, jakim. Historia rozdarcia miedzy życiem rodzinnym a polityką i cenie, jaką za te połowiczne życie w obu światach trzeba zapłacić.

Bardzo przyjemne opowiadanie, utrzymane trochę w stylu książek Eleny Ferrante, zarówno jeśli chodzi o język, jak i sposób przedstawiania wydarzeń. Zola doskonale łączy kilka wątków, przeplata zależności zachowań ludzkich z sytuacją polityczną, obyczajową w jakiej się aktualnie znajdują, w tej krótkiej formie udało mu się przekazać bardzo wiele. Odmienność punktu widzenia w zależności od sytuacji życiowej, zwłaszcza zdanie na swój własny temat daleko odbiegające od tego jak postrzegają nas inni. Widać, że autor to eseista, filozof, doskonały obserwator.

Myślę, że Ferrante mogła (nawet podświadomie) swoje wątki wzorować na tym opowiadaniu, mamy bowiem motywy miłosne, sklep mięsny na pierwszym planie, postaci zaangażowane politycznie, ślepo wierzące w rewolucję, toksyczną przyjaźń, zbyt wiele podobieństw dostrzegam, żeby to był przypadek.

Początek utworu może trochę zrazić, bo jest mocno ustrojowy i polityczny, ale polecam przetrwać, potem zelżeje, a historia naprawdę wciąga.

Wyzwanie czytelnicze LC maj 2021: Przeczytam opowiadanie lub zbiór opowiadań (9).

Bardzo przyjemne opowiadanie, utrzymane trochę w stylu książek Eleny Ferrante, zarówno jeśli chodzi o język, jak i sposób przedstawiania wydarzeń. Zola doskonale łączy kilka wątków, przeplata zależności zachowań ludzkich z sytuacją polityczną, obyczajową w jakiej się aktualnie znajdują, w tej krótkiej formie udało mu się przekazać bardzo wiele. Odmienność punktu widzenia w...

Felicja jest przekonana o śmierci męża i wychodzi znowu za mąż.

Felicja jest przekonana o śmierci męża i wychodzi znowu za mąż.

Opowiadanie typowe dla twórczości Zoli, o tematyce zaangażowanej społecznie, w przeciwieństwie do jego powieści (np. "Germinal") nie obfituje w rozbudowane i szczegółowe opisy.

Autor skupił się tu na losach tytułowego bohatera, Jakuba, który poświęca się działalności politycznej, zaniedbując rodzinę. Szczególnie boleśnie odczuwa to jego żona, która zmuszona jest samodzielnie stawić czoła wielu przeciwnościom losu, przede wszystkim biedzie.
Przyznam, że przeżycia i decyzje tej silnej kobiety zrobiły na mnie większe wrażenie niż perypetie Jakuba.

Pod wpływem burzliwych doświadczeń główny bohater dojrzewa, zmienia się, a jego losy paradoksalnie zataczają koło, kończąc opowieść dobitnie i wzruszająco.
Dzięki temu przesłanie wypada przekonująco i ma ponadczasowy charakter.

Całość napisana jest w sposób typowy dla nurtu realistycznego. Nie jest to największe osiągnięcie pisarskie Zoli, ale czyta się (lub słucha) całkiem przyjemnie, jak na klasykę przystało.

Opowiadanie typowe dla twórczości Zoli, o tematyce zaangażowanej społecznie, w przeciwieństwie do jego powieści (np. "Germinal") nie obfituje w rozbudowane i szczegółowe opisy.

Autor skupił się tu na losach tytułowego bohatera, Jakuba, który poświęca się działalności politycznej, zaniedbując rodzinę. Szczególnie boleśnie odczuwa to jego żona, która zmuszona jest...