To, co chcę przekazać moim córkom

Kiedy Barbara uświadamia sobie, że jej czas dobiega końca, pisze listy do swoich czterech córek, wiedząc, że będą musiały przeżywać wzloty i upadki bez jej pomocy. Zastanawia się, jak może je zostawić, kiedy nie zakończyły jeszcze procesu dorastania. Na przykład Lisa przekroczyła już trzydziestkę, a nie potrafi się zaangażować w żaden związek; albo Jennifer w pułapce umierającego małżeństwa jest tak skryta, że wręcz rozsadzają ją te sekrety.

Dwudziestoparoletnia Amanda jest podróżniczką, zawsze zdystansowaną wobec reszty rodziny. No i Hannah. Dorastająca nastolatka w obliczu rozstania z uwielbianą matką. Jednak czerpiąc z mądrości zawartej w listach Barbary, córki mogą łatwiej pogodzić się ze stratą. A może akceptując żałobę zyskają swobodę i radość życia, pełną miłości i pasji, na jakie wszystkie zasługują?

Ciekawy obraz współczesnej Anglii, doskonała opowieść o rodzinie, przyjaciołach i o wspaniałych, bezgranicznych możliwościach życia.