Ujęła mnie jedna rzecz w tej książce i za to dodatkowa gwiazdka - nie ma tu epatowania niepełnosprawnością kota, a o wiele bardziej jest podkreślony niesamowity charakter Homera i jego relacja z autorką opowieści. Zresztą każdy z trzech kotów autorki ma tu swój charakter, może nawet charakterek ;),ale ponieważ opowieść dotyczy Homera, to na nim jest największe skupienie. Owszem - autorka pokazuje, w jaki sposób radziła sobie ze ślepotą kotka, jak dostosowywała mieszkanie czy zachowania swoje i swoich domowników czy gości, ale widać wyraźnie, że nic tu nie było na siłę, że wszystko z troski i miłości do dzielnego łobuziaka i to jest właśnie najlepsze w tej opowieści. Ciekawe też było, gdy autorka podkreślała, jak różnym miauczeniem Homer sygnalizuje różne potrzeby i prośby - mało kto to zauważa :).

Ujęła mnie jedna rzecz w tej książce i za to dodatkowa gwiazdka - nie ma tu epatowania niepełnosprawnością kota, a o wiele bardziej jest podkreślony niesamowity charakter Homera i jego relacja z autorką opowieści. Zresztą każdy z trzech kotów autorki ma tu swój charakter, może nawet charakterek ;),ale ponieważ opowieść dotyczy Homera, to na nim jest największe skupienie....

W moim życiu przewinęło się parę kotów. Jeden wciąż jest obecny. Każdy z nich czegoś mnie nauczył. Każdy ma specjalne miejsce w moim sercu. Nie wyobrażam sobie życia bez tych futrzaków, jestem stuprocentową kociarą. Kociarą jest również Gwen. To mama dwóch kotów. Do tej pory nie myślała o zaopiekowaniu się trzecim. Zmieniło się to jednak gdy usłyszała historię o porzuconym, ślepym kociaku. Nadała mu imię Homer.

Wbrew pozorom nie jest to smutna i przykra historia kotka bez gałek ocznych. Jak się okazuje, taki niepełnosprawny zwierzak też potrafi prowadzić fajne życie. Otulony miłością właścicielki śmiało i odważnie wkracza w każdy dzień.

To piękna i wzruszająca książka, śmiałam się i płakałam. Opowieść o niezwykłej więzi między człowiekiem a kotem. O tym, jak wiele obydwie strony mogą sobie dać.

To obowiązkowa pozycja dla wszystkich kociar i wszystkich kociarzy. Ja się zakochałam i polecam z całego serca, serca pełnego kotów i kociego futra.

W moim życiu przewinęło się parę kotów. Jeden wciąż jest obecny. Każdy z nich czegoś mnie nauczył. Każdy ma specjalne miejsce w moim sercu. Nie wyobrażam sobie życia bez tych futrzaków, jestem stuprocentową kociarą. Kociarą jest również Gwen. To mama dwóch kotów. Do tej pory nie myślała o zaopiekowaniu się trzecim. Zmieniło się to jednak gdy usłyszała historię o porzuconym,...

Książka w rezultacie bardzo udana, a jednak początek mocno rozczarowujący i męczący. Już miałam zarzucić czytanie, gdy akcja przyspieszyła, a książka nagle stała się mocno wciągająca. Opowieść o kocie, adoptowanym w odruchu serca z lecznicy. Kociak stracił wzrok i nawet wyleczony miał nikłe szanse na adopcję. Znalazł kochającą "mamę" w osobie autorki, a w pakiecie trafiły mu się dwie charakterne "siostry". I tak Homer, Washti i Scarlett razem ze swą panią mieszkają w kilku kolejnych domach, przeżywają na koci sposób wydarzenia z życia swej pani i kraju w którym żyją. Poruszający opis 11 września, oczami i emocjami narratorki, która mieszkała ze swoimi ulubieńcami blisko strefy zero... Układanie życia i rozkwit miłości z trójką wymagających asystentów. Od pewnego momentu zgrabnie połączona historia żyjącej dążeniami do samodzielności kobiety i jej trzech mruczących wspomagaczy, pocieszaczy i grzejniczków..

Książka w rezultacie bardzo udana, a jednak początek mocno rozczarowujący i męczący. Już miałam zarzucić czytanie, gdy akcja przyspieszyła, a książka nagle stała się mocno wciągająca. Opowieść o kocie, adoptowanym w odruchu serca z lecznicy. Kociak stracił wzrok i nawet wyleczony miał nikłe szanse na adopcję. Znalazł kochającą "mamę" w osobie autorki, a w pakiecie trafiły...

Piękna historia ślepego kota, który otworzył oczy swojej właścicielce na świat.

Piękna historia ślepego kota, który otworzył oczy swojej właścicielce na świat.

W sumie nie bardzo wiedziałam czego się po tej książce spodziewać,poza uwagą,że to książka obowiązkowa dla każdej kociary...A poniewaz lubię koty...
Zdecydowanie jest to książka o przyjaźni,nawet miłości.Miłości do zwierzat,głównie.Chociaz nie tylko.Gwen postanowiła adoptowac ślepego kociaka głównie ze współczucia,które to szybko zmieniło sie w pełna akceptacje zwierzaka i miłość do niego.Wszystko w tej książce pokazane jest przez pryzmat kotów,tak poszukiwanie idealnego mężczyzny jak i tak tragiczne wydaarzenia jakim był atak na World Trade Center.Muszę przyznać,że opis pełnej trudności drogi do kotów z strefie zero(tuz po ataku) potrafi wzruszyc niejedna osobę.Na uwage zasługuje również determinacj bohterki,która nie waha sie podjąć sporego trudu,żeby dotrzec do uwięzionych kotów...Mimo wszystko książka mnie troche uwierała.według mnie jest lekko przegadana.Nigdy nie lubiłam pustego gadania czy chwalenia się czego się nauczyło moje dziecko,bądź dziecko znajomych.Dlaczego o tym wspominam?Bo książka jako żywo coś takiego mi przypomina.Gwen traktuje swoje koty jak dzieci,zwłaszcza Homera,a każde jego odkrycie to dla niej sukces wart upamiętnienia.Bo kot szybko poznał rozklad mieszkania,nauczył sie wspinać,polować na muchy,czy bawić nowa zabawką...Na dłuższą metę okazuje się to trochę nużące.Ślepota nigdy nie była mi obca(miałam taki przypadek w rodzinie),więc dla mnie rzecza oczywista jest fakt,że w przypadku ślepoty inne zmysły działaja zdecydowanie lepiej.Najwidoczniej działa to nie tylko u ludzi.Może dlatego ciągłe powtarzanie przez Gwen sloganu że homer nie widzi było dla mnie rzecza denerwującą.
Mimo wszystko nie jest to tylko historia kota.Głównie jest to opowieść o meramorfozie ludzi,którzy sie z tym kotem zetknęli.Nawet zdeklarowani psiarze potrafili Homera pokochać na tyle,że oferowali mu miejsce we własnym domu.Książka mówi tez o tym,że koty to indywidualiści,każdy jest inny i ma swój wasny charakter.Niby wiadome,aale może nie dla każdego.Fakt,że taki kot potrafi wychować sobie właściciela też nie do każdego dociera.Jak sie okazuje niewidomy kot też to potrafi...Może nie jest to jakaś wielka literatura,ale rzeczywiscie jest to książka dla wielbicieli kotów.Dla ich przeciwników również,być może po przeczytaniu poczują chęć na osobiste bliższe spotkanie z kotami.

W sumie nie bardzo wiedziałam czego się po tej książce spodziewać,poza uwagą,że to książka obowiązkowa dla każdej kociary...A poniewaz lubię koty...
Zdecydowanie jest to książka o przyjaźni,nawet miłości.Miłości do zwierzat,głównie.Chociaz nie tylko.Gwen postanowiła adoptowac ślepego kociaka głównie ze współczucia,które to szybko zmieniło sie w pełna akceptacje zwierzaka i...

Cudowna książka, czytana przed laty, a do dziś gości w moim sercu.

Cudowna książka, czytana przed laty, a do dziś gości w moim sercu.

Spotkałam dwie osoby, które bardzo wzbraniały się przed przeczytaniem tej książki, "bo ona jest taka smutna! no jak to, bez oczek? to książka o nieszczęśliwym kocie :(". Obie te osoby zapewniłam, że to bardzo pozytywna i optymistyczna historia, i rzeczywiście - przyznały to samo po przeczytaniu.
Tak że czytajcie bez wahania, bo serce rośnie, gdy śledzi się historię Homera - dzielnego, wesołego, mądrego, a przede wszystkim stuprocentowo szczęśliwego kota :).

Spotkałam dwie osoby, które bardzo wzbraniały się przed przeczytaniem tej książki, "bo ona jest taka smutna! no jak to, bez oczek? to książka o nieszczęśliwym kocie :(". Obie te osoby zapewniłam, że to bardzo pozytywna i optymistyczna historia, i rzeczywiście - przyznały to samo po przeczytaniu.
Tak że czytajcie bez wahania, bo serce rośnie, gdy śledzi się historię Homera...

Trzeba nie tylko lubić zwierzęta, trzeba być też ich dobrym obserwatorem a po trosze i psychologiem, aby napisać taką książkę. To nie sentymentalna opowiastka o biednym ślepym kotku, ale uczciwa relacja z przebywania i opieki nad nim, zarówno w chwilach zabawnych jak i dramatycznych. Tak lubić i rozumieć zwierzęta może tylko ktoś naprawdę dobry. Ksiązka dla tych którzy lubią koty, ale może nawet bardziej dla tych, którzy myślą, że ich nie lubią...

Trzeba nie tylko lubić zwierzęta, trzeba być też ich dobrym obserwatorem a po trosze i psychologiem, aby napisać taką książkę. To nie sentymentalna opowiastka o biednym ślepym kotku, ale uczciwa relacja z przebywania i opieki nad nim, zarówno w chwilach zabawnych jak i dramatycznych. Tak lubić i rozumieć zwierzęta może tylko ktoś naprawdę dobry. Ksiązka dla tych którzy...

Nie, nie jestem wielką fanką kotów... dlaczego więc sięgnełam po tę opowieść? Bo to Odyseja :) i faktycznie ta krótka, dość współczesna opowieść, to podróż z niebezpieczeństami, gdzie bohater już na samym początku może być podejrzewany o niemalże antyczny konflikt tragiczny i zdawało by się, że nie ma wyjśia. W tej powieśi właściwie ł bohaterów jest dwóch. Dwóch głównych: Kot Homer i jego Pani - on kaleki, bo pozbawiony zmysłu wzroku, ale bardzo pewny życia i siebie, ona wyposażona we wszystkie zmysły, młoda, dobrze funkcjonująca, ale.... brakuje jej tej "kociej" pewności. To duet idealny, opowieść zakakujaca, przystępna i z ukrytą prawdą o życiu, pod płaszczem codzienności i zwykłego współczesnego języka.

Nie, nie jestem wielką fanką kotów... dlaczego więc sięgnełam po tę opowieść? Bo to Odyseja :) i faktycznie ta krótka, dość współczesna opowieść, to podróż z niebezpieczeństami, gdzie bohater już na samym początku może być podejrzewany o niemalże antyczny konflikt tragiczny i zdawało by się, że nie ma wyjśia. W tej powieśi właściwie ł bohaterów jest dwóch. Dwóch głównych: ...

Zakochałam się w książce i kocie Homerze, dzięki tej książce trochę inaczej patrzę na moje koty. Książka bardzo ciepła i optymistyczna, żadnego przygnębiającego nastroju. Lekko napisana.

Zakochałam się w książce i kocie Homerze, dzięki tej książce trochę inaczej patrzę na moje koty. Książka bardzo ciepła i optymistyczna, żadnego przygnębiającego nastroju. Lekko napisana.