Książka ma duży problem z tym jak zostały napisane dialogi. Cytując recenzję 'jakub2z':

"W lekturze przeszkadzało mi to że często można było się pomylić kto w danej chwili mówi. Jedna osoba mówi, druga myśli, trzecia przekazuje coś myślami do smoka, a do tego wszystkiego jeszcze smok dorzuca swoje trzy grosze. Powstaje przez to chaos i trzeba się skupić, żeby ogarnąć, kto co mówi."

Nic dodać, nic ując. Mam identyczne spostrzeżenie.

Również podepnę się też do drugiej recenzji książki napisanej przez 'Nefer'. Do obu mam podobne spostrzeżenia jakie miałem podczas czytania i skończenia książki.

Mimo iż moje oceny mogą się wydawać dosyć niskie, to raczej nie uważam, że cykl jest stratą czasu. Problem jest taki, że jest dużo dużo więcej lepszych książek/cykli niż ten. Więc nie można ich ocenić w ten sam sposób. (Czyli chyba wychodzi, że jest stratą czasu xD)

Smoka jest więcej. Ale ciągle robi za kuriera. Poleć tam, przyleć z tym, zabierz to tam, zabierz to tu. Czasem coś albo kogoś podpali. Generalnie smok raczej nie jest czymś, co miałoby kogoś przekonać do czytania tego cyklu. Jego potencjał nie jest zbytnio wykorzystywany, mimo iż wszystko, co robią bohaterowie opierają na nim i jego umiejętnością.

Książka ma duży problem z tym jak zostały napisane dialogi. Cytując recenzję 'jakub2z':

"W lekturze przeszkadzało mi to że często można było się pomylić kto w danej chwili mówi. Jedna osoba mówi, druga myśli, trzecia przekazuje coś myślami do smoka, a do tego wszystkiego jeszcze smok dorzuca swoje trzy grosze. Powstaje przez to chaos i trzeba się skupić, żeby ogarnąć, kto...

Dobra kontynuacja, akcja nie zwalnia. Mam jednak jeden zarzut nie do fabuły lecz do konstrukcji książki a dokładniej dialogów. W lekturze przeszkadzało mi to że często można było się pomylić kto w danej chwili mówi. Jedna osoba mówi, druga myśli, trzecia przekazuje coś myślami do smoka, a do tego wszystkiego jeszcze smok dorzuca swoje trzy grosze. Powstaje przez to chaos i trzeba się skupić żeby ogarnąć kto co mówi.

Dobra kontynuacja, akcja nie zwalnia. Mam jednak jeden zarzut nie do fabuły lecz do konstrukcji książki a dokładniej dialogów. W lekturze przeszkadzało mi to że często można było się pomylić kto w danej chwili mówi. Jedna osoba mówi, druga myśli, trzecia przekazuje coś myślami do smoka, a do tego wszystkiego jeszcze smok dorzuca swoje trzy grosze. Powstaje przez to chaos i...

To trzecia odsłona cyklu i biorąc to pod uwagę (a na tym etapie wielu Autorów dostaje już zadyszki i zapełnia tylko wierszówkę) wypada zupełnie dobrze. J. Rosenberg zachowuje walory okazane w poprzednich częściach: lekkość stylu, żywe, dynamiczne dialogi, umiejętność kreowania wyrazistych, chociaż niezbyt skomplikowanych postaci, jędrny język. Kłopoty ma tylko z fabułą, pierwotne pomysły zdają się wyczerpywać i tracić nośność. Z tego powodu 2/3 książki to rozbiegówka, traktująca właściwie o niczym. Do sedna Autor przechodzi dopiero w końcówce, gdy akcja tak naprawdę rusza z miejsca. Tyle, że w sposób nieco wymuszony, bo konkretne rozwiązania fabularne wydają się niekoniecznie prawdopodobne i logiczne. Trochę w tych pomysłach chciejstwa.
Uważam nadto, iż J. Rosenberg demonizuje rolę niewolnictwa, przedstawiając to zjawisko jako największą zbrodnię w dziejach ludzkości. Oczywiście, chwalić nie ma czego, ale zdarzały się rzeczy o wiele gorsze i to nie tak dawno temu. Tyle, że akurat szczęśliwie ominęły Amerykę, która może w ten sposób przeżywać traumę własnej, niewolniczej przeszłości, przypominaną nieustannie przez współczesne problemy rasowe. Kolejny, typowo amerykański akcent, to pochwała zalet demokracji, w najbardziej bezpośrednim wydaniu zgromadzenia obywateli. Do tych amerykańskich mitów należy podejść z równym dystansem, jak wobec wyrażanych w tekście zachwytów nad fast foodami, niedostępnymi dla przeniesionych do innego świata bohaterów..

To trzecia odsłona cyklu i biorąc to pod uwagę (a na tym etapie wielu Autorów dostaje już zadyszki i zapełnia tylko wierszówkę) wypada zupełnie dobrze. J. Rosenberg zachowuje walory okazane w poprzednich częściach: lekkość stylu, żywe, dynamiczne dialogi, umiejętność kreowania wyrazistych, chociaż niezbyt skomplikowanych postaci, jędrny język. Kłopoty ma tylko z fabułą,...