Morderstwo po francusku

To mogłaby być jedna z ciekawostek z cyklu „czego o mnie nie wiecie” – jestem zakochana w Julii Child (i tak, ma u mnie często twarz i głos Meryl Streep przez film „Julie i Julia”, ale jak się coś ogląda średnio raz w roku…). Czy zatem kogoś zdziwi, że powieść kryminalna z jej nożem w roli głównej, a samą Julią pojawiającą się często i smacznie, zainteresowała mnie niezmiernie? Nikogo nie powinno.
Paryż mniej więcej 10 lat po zakończeniu wojny. Zaczyna znowu przypominać miasto świateł, mieszkańcy wracają do normalnego rytmu życia, turyści zachwycają się najpopularniejszymi miejscami, a wielu Amerykanów żyje w Paryżu i zakochują się w kuchni i kulturze. Jedną z nich jest Tabitha, sąsiadka Julii Child, od której uczy się gotować dla swojego dziadka i wuja. A Julia ma problem – majonez jej nie wychodzi, a potem okazuje się, że ma jeszcze większy problem – jej nóż kuchenny został narzędziem zbrodni, w którą zaplątana jest też Tabitha, zbyt inteligentna i ciekawska, by się w wyjaśnianie wypadków nie zaangażować.
Przyjemny kryminał, z wieloma akcentami oddającymi atmosferę ówczesnego Paryża. Czy przewidywalny? Ja kilka razy poczułam się zaskoczona, chociaż nie do utraty tchu, ale przyjemności z czytania ta leciutka przewidywalność nie odbiera. Oczywiście tajemnica zbrodni zostanie rozwiązana, a nie zdradzę wiele, pisząc, że tajemnica nieudanego majonezu też.

To mogłaby być jedna z ciekawostek z cyklu „czego o mnie nie wiecie” – jestem zakochana w Julii Child (i tak, ma u mnie często twarz i głos Meryl Streep przez film „Julie i Julia”, ale jak się coś ogląda średnio raz w roku…). Czy zatem kogoś zdziwi, że powieść kryminalna z jej nożem w roli głównej, a samą Julią pojawiającą się często i smacznie, zainteresowała mnie...