„Bez słowa rzuciłam walizę na ogromne łóżko i rozpięłam suwak. Na samej górze leżał starannie zwinięty, ciemny, męski płaszcz.”

„Córka Dziekana „
A.P Mist
WasPos

(Patronat Medialny)

• Ivory jest bardzo utalentowaną , dwudziestotrzyletnią studentką chemii na uniwersytecie , którego dziekanem jest jej apodyktyczny ojciec. Dziewczyna odkąd pamięta , ciągle wykonuje to co każe jej ojciec.
• Marcus Sordon jest wybitnym profesorem chemii , który rozpoczyna pracę na nowym uniwersytecie. W przeddzień rozpoczęcia pracy wybiera się ze swoim kumplem na imprezę studencką , niespodziewanie spotyka tam JĄ!

Los tych dwojga ludzi został połączony w chwili , kiedy Ivy przeżywa ciężki czas po rozstaniu i zastanawia się , jakby to było skoczyć z mostu. Marcus biorąc ją za samobójczynie postanawia ją wybawić z opresji i zabiera ją z miejsca niedoszłego samobójstwa. Pierwszy kontakt , pierwsze spojrzenia i pierwsze iskry.
Niestety nieznajomy znika , a Ivory pozostaje tylko jego płaszcz , który staje się dla niej ukojeniem w ciężkich chwilach.
Pół roku – tyle oboje żyli wspomnieniem i chęcią ponownego spotkania. Niestety kiedy nadszedł ten dzień oboje zrozumieli , że to co mogłoby być między nimi jest niemożliwe i zakazane , ponieważ Marcus zostaje nowym profesorem Ivory.

Po za chemią uczelnianą , autorka ukazała nam ogromną chemię i oddziaływanie pomiędzy dwojgiem ludzi , którzy tak bardzo próbowali stłumić uczucia do siebie. Czytając po raz pierwszy tą historię wiedziałam , że pożar , który z tego powstanie poparzy również i mnie jako czytelnika. Nie myliłam się! Wszystkie uczucia i ból , jaki towarzyszył bohaterom , wylewał się również na mnie. Rozterki dwojga zakazanych dla siebie ludzi nie tylko z powodu bardzo dużej różnicy wieku , ale również z powodu konfliktu zawodowego , na który żadne z nich nie mogło sobie pozwolić. Ivory kierowana strachem , że jej ojciec mógłby się dowiedzieć , Marcus zaś tym , że mógłby nadszarpnąć swoją reputację , oraz że mógłby przekreślić karierę dziewczyny.
Najbardziej jednak uderzyła we mnie apodyktyczność ojca Ivory. Jest to bezapelacyjnie wątek , który trwoży moje serce. Człowiek , który powinien nieść ukojenie i miłość , daje jedynie ból i poniżenie.
Czytają książki Oli , za każdym razem się zastanawiam jak dużo jest w stanie znieść jedno serce?
Moje płakało!
Jako absolwentka szkoły chemicznej , gwarantuje Wam , że minimalnie źle wyważony składnik , może doprowadzić do eksplozji. Więc wyobraźcie sobie co się dzieje , kiedy nikt na proporcje nie zwraca uwagi!

„Bez słowa rzuciłam walizę na ogromne łóżko i rozpięłam suwak. Na samej górze leżał starannie zwinięty, ciemny, męski płaszcz.”

„Córka Dziekana „
A.P Mist
WasPos

(Patronat Medialny)

• Ivory jest bardzo utalentowaną , dwudziestotrzyletnią studentką chemii na uniwersytecie , którego dziekanem jest jej apodyktyczny ojciec. Dziewczyna odkąd pamięta , ciągle wykonuje to...

Festiwal żenady zaczynamy, już po kilkunastu stronach. Ta książka to przykład fatalnej powieści, pisanej chyba przez nastolatkę z buzującymi hormonami, która oczytawszy się wattpada, postanawia spróbować chwycić za pióro. Szkoda, że na chęci się nie skończyło i dostaliśmy to... coś. Fabuła absurdalna, infantylna, żenująca. Styl pisania, kiepski. W życiu nie widziałam tyłu błędów, nie wiem gdzie podziała się korekta. Szkoda czasu na tę opowiastki rodem z fantazji, z gorszej półki. Książka mnie wymęczyła, wynudziła i przyprawiała o zażenowanie. Tak wiem, że się powtarzam, że w tym przypadku ciężko tego uniknąć.

Festiwal żenady zaczynamy, już po kilkunastu stronach. Ta książka to przykład fatalnej powieści, pisanej chyba przez nastolatkę z buzującymi hormonami, która oczytawszy się wattpada, postanawia spróbować chwycić za pióro. Szkoda, że na chęci się nie skończyło i dostaliśmy to... coś. Fabuła absurdalna, infantylna, żenująca. Styl pisania, kiepski. W życiu nie widziałam tyłu...

💎" Córka dziekana" czyli nowość od @a.p.mist to książka,na którą długo czekałam. Już sama wzmianka o age gap sprawiała, że czas dłużył mi się niemiłosiernie.

💎Ivory Blake ,studentka chemii, córka apodyktycznego dziekana i niezwykle piękna dziewczyna. Nikt nie wie z jaką przypadłością przychodzi jej się codziennie mierzyć.

💎Marcus Sordon to nowy nabytek kadry akademickiej. Posiadający spory dorobek naukowy mężczyzna właśnie zakończył swój związek.

💎 Ścieżki Ivory i Marcusa przecinają się na moście. Wtedy jako nieznajomi w dosyć osobliwej sytuacji spędzają długi czas na rozmowie. Czy to tylko ich wyobraźnia,czy może faktycznie spotkali się?

💎 Bardzo fajny pomysł na początek powieści. W miarę rozwoju wydarzeń czytelnik poznaje ich dokładnie i może wyrobić sobie o nich zdanie.
Poddanie się fali emocji w tym przypadku nie może obejść się bez echa.

💎 Zabrakło mi rozbudowania tej relacji. Chociaż patrząc na objętość książki nie sposób ująć wszystkiego. Romans z gatunku tych zakazanych przypadł mi do gustu mimo tego.
Różnica wieku między bohaterami mentalnie nie była aż tak widoczna. Dowodzą, że dojrzałość nie wynika z kalendarza a doświadczenia życiowego. Pasja do chemii,chemia pomiędzy nimi a to wszystko w naprawdę dobrej oprawie.

💎" Córka dziekana" czyli nowość od @a.p.mist to książka,na którą długo czekałam. Już sama wzmianka o age gap sprawiała, że czas dłużył mi się niemiłosiernie.

💎Ivory Blake ,studentka chemii, córka apodyktycznego dziekana i niezwykle piękna dziewczyna. Nikt nie wie z jaką przypadłością przychodzi jej się codziennie mierzyć.

💎Marcus Sordon to nowy nabytek kadry akademickiej....

Ivory przy moście ratuje tajemniczy mężczyzna, mimo że później się nie spotkali to nadal o sobie myślą. Wszystko burzy fakt, że Marcus staje się nowym wykładowcom Ivory i to o piętnaście lat starszym. Między nimi aż iskrzy. Ojciec Ivory jest dziekanem i to okropnie ostrym dla córki. Przez niego dziewczyna nie miała łatwego życia. Matka zostawiła ją z ojcem tyranem, któremu miałam ochotę coś zrobić kiedy czytałam. Dlatego Marcus był jej ideałem. Pomagał jej i potrafił ochronić. Autorka świetnie poprowadziła akcję i czytałam książkę jednym tchem. Szkoda tylko, że tak szybko skończyła się ich historia.

Ivory przy moście ratuje tajemniczy mężczyzna, mimo że później się nie spotkali to nadal o sobie myślą. Wszystko burzy fakt, że Marcus staje się nowym wykładowcom Ivory i to o piętnaście lat starszym. Między nimi aż iskrzy. Ojciec Ivory jest dziekanem i to okropnie ostrym dla córki. Przez niego dziewczyna nie miała łatwego życia. Matka zostawiła ją z ojcem tyranem, któremu...

Dzięki Patronkom tej historii wybrałam ją do przeczytania ;-)

Ivory bardzo utalentowana studentka chemii, która w niecodziennych okolicznościach poznaje mężczyznę. A jego spojrzenie wywiera na niej niesamowite wrażenie i dziewczyna nie może przestać o nim myśleć. Czy ten mężczyzna zapomniał o niej? Czy myślał o niej tak jak ona o nim?
Pół roku później tych dwoje spotyka się ponownie. Tylko ten nieznajomy okazuje się być jej wykładowcą. Mało skomplikowana sytuacja? Proszę bardzo kłopotów ciąg dalszy.. Marcus jest starszy od niej o piętnaście lat, a ona jest córką apodyktycznego dziekana.
Długo oboje walczą ze swoimi pragnieniami i opierają się pokusie jak tylko potrafią. Z taką chemią jednak każdy by przegrał, oni również ulegli namiętności. Oboje przekonają się, że przyjdzie im zapłacić wysoką cenę. Na szali postawili swoje reputacje, musieli stoczyć niejedną bitwę i pokonać niejednego potwora.
Czy było warto? A może to nic nieznaczący epizod miłosny?

Mam na swojej liście do przeczytania zapisaną niejedną książkę tej autorki, ale pod wpływem impulsu najnowsza wygrała w losowaniu i kupiła mnie w stu procentach.
To jest jedna z tych historii, która chwyta mocno od pierwszych stron i nie puszcza do końca.

Motywy jakie tu znajdziecie to moje ulubione:
age gap
tajemnica
zdrada
zakazana relacja
emocje poza skalą

Pasja do chemii, która jest związana z bohaterami, staje się nie tylko tłem do wydarzeń, ale także głównym polem, na którym występuje ich wzajemne przyciąganie i związek. Fantastyczne emocje i sposoby korzystania ze zmysłów. Ich funkcje i riposty są inteligentne, zawsze z podtekstem co dostarcza sporą dawkę humoru.

Pięknie opisane emocje i uczucia między Ivory i Marcusem. Było czuć tą chemię między bohaterami i to, że zakazany owoc smakuje najlepiej. Doskonały balans między uczuciami, emocjami a cielesnymi uniesieniami.
Jednak opowieść ta to nie tylko doskonały romans. To także spojrzenie w mroczne zakamarki ludzkie psychiki. Depresja, znaczenie wartości, wszystko to wplecione jest w fabułę. Pokazuje bolesną prawdę o wpływie władzy i maskaradzie doskonałego wizerunku.
„Córka dziekana” to książka, która porusza, inspiruje, rozgrzewa i pozostaje w pamięci. Polecam spacer w labiryncie wszystkich tych uczuć.

Dzięki Patronkom tej historii wybrałam ją do przeczytania ;-)

Ivory bardzo utalentowana studentka chemii, która w niecodziennych okolicznościach poznaje mężczyznę. A jego spojrzenie wywiera na niej niesamowite wrażenie i dziewczyna nie może przestać o nim myśleć. Czy ten mężczyzna zapomniał o niej? Czy myślał o niej tak jak ona o nim?
Pół roku później tych dwoje spotyka...

🧪 RECENZJA PATRONACKA 🧪

Córka Dziekana

✒️ A. P. Mist
📚 Wydawnictwo WasPos

[ Współpraca reklamowa ]

"Lubię to, co zakazane, i to, co złe, a kiedy nie mogę tego zdobyć, zaczynam z tym walczyć."

★ Dwoje nieznajomych, którzy spotkali się na moście, a zagubiona dziewczyna biła się z myślami i chęcią skoku z niego.
★ Ivory to niezwykle mądra i piękna kobieta. Pragnie wolności i swobody, jednocześnie lecząc się z nieudanego związku. Spotkanie mężczyzny wywarło na niej duże wrażenie, została tylko pamiątka.
★ Marcus to uznany chemik i nowy profesor na Uniwersytecie. Jego myśli opanowuje piękna nieznajoma. Jakież jest zaskoczenie obojga, gdy odkrywają, kim są, a to co ich do siebie ciągnie jest niemożliwe, wrecz zakazane.
○ Czy dadzą radę oprzeć się pokusie?
○ Jak mocno złożona jest relacja Ivy z ojcem dziekanem?
○ Co musi się wydarzyć, by mogli być razem szczęśliwi?

★ Kochani niebywała gratka dla miłośników age gap, zakazanej relacji, samczej zaborczość oraz ognistej pokusy ich spalającej niczym wodór. Bo do tego pierwiasta Ivy porównuje to, co w jej duszy gra wobec tego magnetycznego przyciagania do tego mężczyzny. Jak przystało na parę chemików, którymi są... chemi nie brakuje. Jest fascynacja i przyciąganie przeczące każdej racjonalnej myśli. Obezwładniające i spalające. A jej wybuch... uff, gorąco 🔥
★ Mamy tu świetnie wykreowane główne postaci, które prowadzą też narrację. Pierwszą poznajemy Ivy, która stopniowo ujawnia istotne fakty, ze swojej trudnej egzystencji. Kobieta stłamszona przez ojca, właśnie w starszym Marusie odnajduje to czego pragnie. A jego pociąga delikatność i uroda w połączeniu z niezwykłą inteligencją. Uruchamiają się cechy, które zaogniają jeszcze bardziej ich relację. A czytelnik dostaje swietne potyczki slowne, podszyte pożądaniem. On także jest złożonym człowiekiem, który pod maską opanowanego skrywa nie jedno. To jak autorka odkrywa kolejne karty zachwyca i chce się więcej i więcej.
★ Ciekawa fabuła pochłania. Trudne relacje z byłymi, którzy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa oraz zdrada przyjaciółki stanowią ciekawe wątki.
Dzieje się dużo, by na końcu, we wrecz sensacyjnym wydaniu ostro namieszać i nie dać pewności happy endu.
★ Dzieli ich 15 lat różnicy wieku, jej ojciec i jego praca naukowa, a najbardziej ból niespełnienia. Jednak to, co miało być początkowo tylko zdobyciem ciała ewoluuje i zabiera o wiele wiecej. Intrygujące losy na granicy obsesji i destrukcji. Jednoczesny pociąg i strach. Skusisz się?

🧪 RECENZJA PATRONACKA 🧪

Córka Dziekana

✒️ A. P. Mist
📚 Wydawnictwo WasPos

[ Współpraca reklamowa ]

"Lubię to, co zakazane, i to, co złe, a kiedy nie mogę tego zdobyć, zaczynam z tym walczyć."

★ Dwoje nieznajomych, którzy spotkali się na moście, a zagubiona dziewczyna biła się z myślami i chęcią skoku z niego.
★ Ivory to niezwykle mądra i piękna kobieta. Pragnie...

„Odczuwałem potrzebę wstawienia się za nią. Bez względu na to, z kim miałbym się mierzyć, nie chciałem pozwolić, aby ktokolwiek robił jej krzywdę.”

Ona - Ivory, młoda kobieta, studentka chemii, której życie ciężko nazwać bajką.
On - Marcus, pochodzący z Włoch wykładowca chemii, mający na swoim koncie sukcesy i światową sławę.
Łączy ich coś pięknego.
Tylko czy „żyli długo i szczęśliwie” jest im pisane?
A może będą dla siebie chwilą zapomnienia od szarej rzeczywistości?


„Córka dziekana” to najnowsza książka A.P. Mist, która podbiła moje serce i dała kolejnego książkowego męża.

Autorka w książce poruszyła moje dwa ulubione wątki. Duża różnica wieku i zakazana miłość.
A.P. Mist po mistrzowsku namieszała w życiu swoich bohaterów. Nie wystarczało, że nasza bohaterka zmagała się z toksycznym ojcem, to jeszcze musiała sobie radzić z zakazaną miłością do swojego wykładowcy. Warto wspomnieć, że owy wykładowca w kwestii uczuć do dziewczyny wcale nie miał lekko.

Zapewne znajdzie się ktoś dla kogo ta historia wyda się banalna.
Ale ona wcale taka nie jest. To jak historia jak z życia wzięta.
Mimo, że uważamy się za tolerancyjnych, to często krytykujemy młode kobiety wiążące się z dużo starszym od siebie mężczyzną. Przyklejając jej łatkę „poleciała na kasę”. Tylko dlaczego?
Czy różnica wieku zabrania prawdziwej miłości.
Autorka w swojej najnowszej książce udowodniła, że prawdziwa miłość nie zna pojęcia „różnica wieku”.
Ale żeby nie było tak pięknie i słodko to związek studentki i wykładowcy już na starcie powinien być skazany na porażkę. Jednak i tu autorka po wielu perypetiach uchyliła nieba naszym bohaterom. Za co dziękuję.

„Córka dziekana” jest kolejną książką, w której czytelnik dostaje to, co najlepsze. Cała gama emocji wygrywa w sercu czytelnika symfonię. Z każdą przeczytaną stroną pojawia się kolejny instrument wchodzący w skład orkiestry pod batutą A.P. Mist.
Ciężko jest odłożyć książkę choćby na chwilę, ponieważ historia Ivy i Marcusa od początku do końca trzyma mocno czytelnika w swoich ramionach.
A gdy z ust pada „Ale jak to, to już koniec?” czytelnik zdaje sobie sprawę, że historia pięknej miłości dobiegła końca.
Ja tak miałam.
Jednak wiem, że Ivy i Marcus żyją dalej w książce, która stoi w mojej biblioteczce z ulubionymi książkami.
I wiem, że w każdej chwili mogę wypić z nimi kawę i zapytać „ co u was słychać”.

„Córka dziekana” jest lekturą obowiązkową dla każdej romansoholiczki. I zapewniam, że czas spędzony z książką będzie tym najlepszym do momenty przeczytania kolejnej książki autorki, na którą czekam z zapartym tchem.

„Odczuwałem potrzebę wstawienia się za nią. Bez względu na to, z kim miałbym się mierzyć, nie chciałem pozwolić, aby ktokolwiek robił jej krzywdę.”

Ona - Ivory, młoda kobieta, studentka chemii, której życie ciężko nazwać bajką.
On - Marcus, pochodzący z Włoch wykładowca chemii, mający na swoim koncie sukcesy i światową sławę.
Łączy ich coś pięknego.
Tylko czy „żyli długo...

Córka Dziekana to kolejna książka autorstwa A.P.Mist, którą pokochałam. Jeśli znacie styl autorki to wiecie, że dostarcza ona nam wielu emocji podczas czytania. I tym razem nie jest inaczej.
Ivory to studentka chemii. Jest córką dziekana choć niewiele osób o tym wie. Jej wyniki w nauce, jak i wiedza, którą posiada w dziedzinie chemii mogłaby zawstydzić nie jednego wykładowcę. W dość niecodziennych okolicznościach poznaje pewnego mężczyznę. Ich krótkie spotkanie tak zapada jej w pamięci, że od pół roku nie może wyrzucić go z głowy.
Marcus Sordon jest wykładowcą chemii i ma rozpocząć nową pracę na uczelni znajomego. Niespodziewanie dla mężczyzny okazuje się, że jedna ze studentek to młoda kobieta, której szukał od przeszło pół roku. Jakby tego było mało dziekan chcę, żeby razem współpracowali.
Co się wydarzy, gdy wzajemne przyciąganie będzie silniejsze niż zdrowy rozsądek?
Znacie to uczucie kiedy rozum mówi jedno, a serce karze drugie? I z takim dylematem mierzyli się głównie bohaterowie najnowszej książki Oli. Ciągła walka między moralnością, a pragnieniem. Zakazany owoc smakuje najbardziej. Jednak ciężko walczyć z uczuciem. Marcus i Ivory stają przed nie lada wyzwaniem. A konsekwencje podjętych decyzji mogą być katastrofalne w skutkach. Ale czy nie warto walczyć o prawdziwa miłość?
Autorka po raz kolejny porusza tematy tabu. Tym razem jest to zakazana relacja (studentka i profesor) i różnica wieku. Dodatkowo główna bohaterka boryka się ze swoimi problemami, o których niekt nie ma pojęcia. A zaborczy i wymagający ojciec nie ułatwia nic. Jedno jest pewne emocji nie zabraknie. A kto zna autorkę ten wie, że niczego nie możemy być pewni. Można rzec, że do samego końca nie wiemy jak zakończy się ta historia. Dla bardziej wrażliwych czytelników (czytać tak ja do nich należę) radzę przygotować chusteczki. Nie ukrywam, że nie jedną łezka została uroniona. Ale czy to były łzy smutku czy szczęścia, a może I takie i takie musicie ocenić sami podczas czytania. Kto wygra tę nierówną walkę? Serce czy rozum? Polecam z całego serca.

Córka Dziekana to kolejna książka autorstwa A.P.Mist, którą pokochałam. Jeśli znacie styl autorki to wiecie, że dostarcza ona nam wielu emocji podczas czytania. I tym razem nie jest inaczej.
Ivory to studentka chemii. Jest córką dziekana choć niewiele osób o tym wie. Jej wyniki w nauce, jak i wiedza, którą posiada w dziedzinie chemii mogłaby zawstydzić nie jednego...

Ivory to dwudziestotrzyletnia studentka chemii. Osiąga niesamowite wyniki, a swoją wiedzą w tym zakresie mogłaby zawstydzić niejednego wykładowcę.
Pewnego dnia, w dość osobliwych okolicznościach, poznaje mężczyznę, który po krótkim spotkaniu zapada jej w pamięci na tyle, że przez kolejne pół roku nie może go sobie wybić z głowy.
Po wspomnianym czasie, szczęście w nieszczęściu, spotykają się ponownie.
W końcu się odnaleźli, ale...
Marcus Sordon jest wykładowcą chemii... Zostaje jej wykładowcą...
W dodatku o piętnaście lat starszym od niej mężczyzną.
Gdyby tego było mało, ona oczywiście jest córką dziekana, a ten chce, żeby Ivory I najlepszy profesor, razem współpracowali. Co się stanie, kiedy dadzą upust wzajemnemu pożądaniu? Ryzyko jest ogromne.

Wczoraj skończyłam czytać tę historię trzeci raz. Mam wrażenie, że moje emocje z każdym kolejnym, były coraz większe. Za każdym razem, zwracałam uwagę na coś innego, mogłam skupić się dosłownie na każdym aspekcie.

Motyw age gap, z którym zawsze jest mi po drodze, oddziałał na mnie ze zdwojoną siłą, ponieważ szedł w parze z zakazaną, przez status zawodowy, relacją. Ola świetnie ubrała w słowa to połączenie i wykorzystała je na wciągnięcie czytelnika to auli wykładowej, gabinetu profesora czy mniej lub bardziej publicznych miejsc.

Świetnie przedstawiony został konflikt pomiędzy zakazami, a pierwotnymi uczuciami, które wyrwały się niczym uwolnione z klatki. Uff, było gorąco. BARDZO. Reakcja dwóch ciał na siebie to chemia w najczystszej postaci.
Ola wie, jak napisać scenę erotyczną, żeby wywołać uśmiech na mojej twarzy.

Wiecie, jak bywa. Zakazany owoc smakuje najbardziej. Gdyby tego było mało, zostały tu również dodane bardzo uwodzicielskie, inteligentne potyczki słowne, z których można się wiele nauczyć. W przypadku tej dwójki, wiedza staje się dodatkowym zapalnikiem.

Marcus to zniewalający mężczyzna, który wie, czego pragnie i nie zamierza się tym dzielić. Cóż, Ivy również jest typem zazdrośnicy, a do tego stała się dla pana profesora kobietą, którą musi obronić przed całym złem. Idealne połączenie, prawda?

Natomiast, wiecie, jak bywa u Oli - nie można być niczego pewnym. W tym przypadku, namieszać może teraźniejszość i osoby z bliskiego otoczenia. Dziewczyna mierzy się również ze swoimi problemami, których nikt nie dostrzega.

Musicie się przekonać, czy tych dwoje będzie miało szansę na coś dobrego, czy może po chwilach uniesienia okaże się, że tyle wystarczy, bo kariera to jedyny rozsądny wybór.

To historia, w której chemia gra główne skrzypce, nie tylko na płaszczyźnie czysto naukowej, przez to spojrzycie na nią zupełnie inaczej.

Ivory to dwudziestotrzyletnia studentka chemii. Osiąga niesamowite wyniki, a swoją wiedzą w tym zakresie mogłaby zawstydzić niejednego wykładowcę.
Pewnego dnia, w dość osobliwych okolicznościach, poznaje mężczyznę, który po krótkim spotkaniu zapada jej w pamięci na tyle, że przez kolejne pół roku nie może go sobie wybić z głowy.
Po wspomnianym czasie, szczęście w...