Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Średniak, miejscami nudny. Początek do bólu przewidywalny.

Średniak, miejscami nudny. Początek do bólu przewidywalny.

Bez polotu, niczym się nie wyróżniła. Po prostu sztampowa do bólu. Niemniej trochę lepsza od poprzedniczki.

Bez polotu, niczym się nie wyróżniła. Po prostu sztampowa do bólu. Niemniej trochę lepsza od poprzedniczki.

Nic specjalnego. Miejscami nudnawa i nielogiczna. Autorka w połowie ksiażki, chyba zapomniała, że główna bohaterka przeszła piekło i szybko z tego wyszła dzięki terapii. Zdecydowanie za szybko. Nie mówiąc o tym, że pewne teksty i zachowania głównego bohatera, u osobie po takich przejściach, powinny wzbudzić chociażby jakiekolwiek wątpliwości.

Nic specjalnego. Miejscami nudnawa i nielogiczna. Autorka w połowie ksiażki, chyba zapomniała, że główna bohaterka przeszła piekło i szybko z tego wyszła dzięki terapii. Zdecydowanie za szybko. Nie mówiąc o tym, że pewne teksty i zachowania głównego bohatera, u osobie po takich przejścia...

Rozwiń

Zwiń

Nie wiem jak ocenić tę książkę. Była w porządku. Głów a bohaterka nieco mnie irytowała swoim zachowaniem, ale poza tym nie było jakoś źle. Główny bohater okazał się chyba najnormalniejszy z całej czwórki, może to kwestia wieku. Niemniej nie czułam u nich tego wieku. Wydaje mi się, że pod tym względem autorka nie do końca się wstrzeliła.

Nie wiem jak ocenić tę książkę. Była w porządku. Głów a bohaterka nieco mnie irytowała swoim zachowaniem, ale poza tym nie było jakoś źle. Główny bohater okazał się chyba najnormalniejszy z całej czwórki, może to kwestia wieku. Niemniej nie czułam u nich tego wieku. Wydaje mi się, że pod t...

Rozwiń

Zwiń

Nie, nie, nie. To zdecydowanie nie było ani dobre, ani zdrowe...

Nie, nie, nie. To zdecydowanie nie było ani dobre, ani zdrowe...

Dużo lepsza od poprzedniczki. Tym razem czytając nie chciało mi się przewracać oczami, ani nawet spać. Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale wciągnęła mnie. Bohaterowie na swój sposób nieźle wykreowani, choć można się czepić kilku rzeczy. Niemniej książka okazał się dość przejmna.

Dużo lepsza od poprzedniczki. Tym razem czytając nie chciało mi się przewracać oczami, ani nawet spać. Nie jest to literatura najwyższych lotów, ale wciągnęła mnie. Bohaterowie na swój sposób nieźle wykreowani, choć można się czepić kilku rzeczy. Niemniej książka okazał się dość przejmna.

Chyba jeszcze w życiu, nie widziałam tyłu błędów w oficjalnie wydanej książce.
Książkę można przeczytać, gdy nie ma się nic ciekawszego. Nie poczułam jakoś sympatii do głównych bohaterów, ale także antypatii. Byli mi całkowicie obojętni, a chyba nie o to chodzi w książce. Całkowicie nie rozumiałam ich motywów postępowania. Końcówka książki okazała się dla mnie... nawet nie wiem czym. Prawdę mówiąc, wciąż nie mogę zrozumieć decyzji Huntera, na temat wybaczenia grzeszków rodzinie. Ale to może ja się czepiam. Dla mnie na pewno w książce brakuje psychologii, która wytłumaczyłaby jaki wpływ dokładnie miało wychowanie Huntera, na jego późniejsze życie i relację w rodzinie, i społeczeństwie.

Chyba jeszcze w życiu, nie widziałam tyłu błędów w oficjalnie wydanej książce.
Książkę można przeczytać, gdy nie ma się nic ciekawszego. Nie poczułam jakoś sympatii do głównych bohaterów, ale także antypatii. Byli mi całkowicie obojętni, a chyba nie o to chodzi w książce. Całkowicie nie ro...

Rozwiń

Zwiń

Naprawdę nie mogę zrozumieć skąd w ocenach są , "dziesiątki", chyba po prostu osoby, które wystawiły takie świetne opinie, miały zapłacone za to.



Wiele ciśnie mi się na usta, wielu rzeczy nie napiszę, bo zwyczajnie braknie na to miejsca.

Książka to idealny przykład tego jak nie pisać książek w klimacie bdsm. Pomijam już fakt, że to co było w książce nijak się miało do prawdziwego klimatu. Oczywiście rozumiem inspirację złymi wyborami, brakiem rozsądku niedoświadczonych osób, które miały pecha trafić na pseudomasterów lub psychopatów. To zjawisko w społeczności bdsm jest piętnowane i każdy kto siedzi w prawdziwym klimacie, powie to samo. Główny bohater to obrzydliwa osoba, chora, już nawet nie toksyczna, bo to nie ten kaliber. Gość roi sobie w głowie fantazje posiadania uległej, wychowania doskonałej żony, i bierze się za niewinną dziewczynę. Nie będę rozwodzić się nad brakiem jakichkolwiek zwojów mózgowych i szarych komórek u bohaterki.
Główny bohater to idealny przykład osoby, którą nazywa się PSEUDOMASTER. Niezmiernie rozbawiła mnie wzmianka Aleksandra w stosunku do Tomka, gdy określił go złym dominującym... o borze szumiący... naprawdę? No tak przecież nie ma nic złego w manipulacji, streowaniu czyimś życiem, zabawa uczuciami i nieswiadomością, nie mówiąc o braku zasad moralnych i prawdziwych zasad bdsm....
TO NIE JEST KSIĄŻKA, W KTÓREJ ZOBACZYCIE DOBREGO DOMINUJĄCEGO.

Ja rozumiem, że książka mogła powstać jako taki manifest, chcący ukazać w krzywym zwierciadle, zjawisko z którym niestety społeczność bdsm wciąż musi się zmagać. Cóż przynajmniej mam taką nadzieję, że to obraz w krzywym zwierciadle i chęć pokazania czym relacja bdsm nie jest, nawet w układzie 24/7.

I nie zrozumcie mnie źle, książka pod względem technicznym, warsztatu jest całkowicie w porządku, bohaterowie też nie są tragicznie napisani, ale mimo wszystko mam niesmak.

Naprawdę nie mogę zrozumieć skąd w ocenach są , "dziesiątki", chyba po prostu osoby, które wystawiły takie świetne opinie, miały zapłacone za to.



Wiele ciśnie mi się na usta, wielu rzeczy nie napiszę, bo zwyczajnie braknie na to miejsca.

Książka to idealny przykład tego jak...

Rozwiń

Zwiń