Okładka oraz opis z tyłu sugerują zestawienie psychoterapii i szeroko pojętej medytacji. Spodziewałem się raczej spojrzenia na różne nurty lub skupienia na świeckich "nurtach mindfulness".
W rzeczywistości autor skupia się tylko na jednym obszarze - tybetańskiej medytacji, która jest nacechowana ezoterycznie i religijnie. Czasami wzbogaca to o cytaty z buddyzmu zen. O kwestiach takich jak czakry i energia pisze, jakby były czymś potwierdzonym i oczywistym dla każdego. Wspomina m. in. o praktyce "wyprowadzania świadomości poprzez kanał centralny i czakrę korony" w procesie umierania. W tekście pojawia się wiele podobnych przykładów. Do tego pisze że pewien system praktyki zwany dzogczen "uznawany jest za najwyższą ścieżkę medytacji". Nie doda jednak, że takie ujęcie jest zgodne tylko z wewnętrzną klasyfikacją buddyzmu tybetańskiego. Osoby praktykujące zen czy therawadę, nie zgodziłyby się na takie wywyższanie ścieżki dzogczen (wiem to z rozmów z bezpośrednimi nauczycielami nurtów, a także z literatury). To pokazuje jednostronny i faworyzującu ton, który przenika całą książkę.

Co ważne nie jestem uprzedzony do podobnych treści. Sam praktykuję buddyzm tybetański, więc piszę z perspektywy osoby otwartej na temat. Nie chcę też podważać doświadczenia i wglądów autora. Wydaje się ciekawym człowiekiem i nie mi go oceniać. Niewiele miałbym do tej pozycji i jej tematyki, gdyby nie tytuł i opis książki. Jest to paskudne wprowadzanie w błąd, które czyni więcej szkody niż pożytku. Książka powinna mieć tytuł "PSYCHOTERAPIA I MEDYTACJA W RELIGIJNYM BUDDYZMIE TYBETAŃSKIM".
Po książkę sięgną osoby zainteresowane psychoterapią bądź neutralną światopoglądowo medytacją. Osoby niezwiązane z podejściem ezoterycznym bądź religijnym. I poczują się oszukane. Bo dostaną zestawienie psychoterapii z duchowością i pojęciami takimi jak karma czy reinkarnacja. Pół biedy gdyby autor analizował podobne pojęcia z obiektywnej perspektywy religioznawczej. Autor jednak pisze tak, jakby to były obiektywne fakty. Takie podejście może wiele osób zniechęcić do praktyki medytacyjnej. W efekcie zamiast praktykować, wrzucą medytację do jednego worka z szuryzmem czy religijnym nawiedzeniem.

Dodatkowo w książce pojawiają się miejscami dziwne wątki. W jednym z nich autor wprost pisze że teoria ewolucji to jedynie niepotwierdzona hipoteza. W innym, że związki poliamoryczne są czymś szkodliwym etycznie, pokazując w ten sposób swoje niezrozumienie tematu i uprzedzenia.

Jeśli szukasz zestawienia psychoterapii i medytacji - ocena 2/10.
Jeśli szukasz zestawienia psychoterapii i religijnej medytacji tybetańskiej 6/10.
Uśredniając wystawiam 4/10.

Okładka oraz opis z tyłu sugerują zestawienie psychoterapii i szeroko pojętej medytacji. Spodziewałem się raczej spojrzenia na różne nurty lub skupienia na świeckich "nurtach mindfulness".
W rzeczywistości autor skupia się tylko na jednym obszarze - tybetańskiej medytacji, która jest nacechowana ezoterycznie i religijnie. Czasami wzbogaca to o cytaty z buddyzmu zen. O...