Alex Delaware zostaje poproszony o konsultacje w dwóch sprawach- trudnego rozwodu oraz rodziców, którzy nie zgadzają się na leczenie synka chorego na raka. Obie sprawy trudne, zwłaszcza jedna z nich okazuje się pełna zagadek... Na szczęście Alex jak zawsze może liczyć na wsparcie policji w osobie Milo Sturgisa.
Nie wiedziałam jak bardzo tęskniłam do duetu Alex i Milo. Kiedyś zaczytywałam się w tym cyklu, niestety nie wszystkie tomy przeczytałam i teraz nadrabiam. Ciut trąci myszką- np. konieczność poszukiwania telefonu może się wydać młodszym czytelnikom dziwne ;)

Alex Delaware zostaje poproszony o konsultacje w dwóch sprawach- trudnego rozwodu oraz rodziców, którzy nie zgadzają się na leczenie synka chorego na raka. Obie sprawy trudne, zwłaszcza jedna z nich okazuje się pełna zagadek... Na szczęście Alex jak zawsze może liczyć na wsparcie policji w osobie Milo Sturgisa.
Nie wiedziałam jak bardzo tęskniłam do duetu Alex i Milo....

Jakie wyzwanie czeka tym razem psychologa dziecięcego Alexa Delaware, który z oddaniem pełni funkcję konsultanta Departamentu Policji Los Angeles?
Pięcioletni, chory na nowotwór Woody Swope nieoczekiwanie zostaje porwany ze szpitala przez swoich rodziców, a jedyny ślad po nim to plama krwi na podłodze... Detektyw Sturgis wspólnie z psychologiem Delaware próbują ustalić, dlaczego państwo Swope nie zdecydowali się na terapię ratującą życie syna i co wspólnego z tą ponurą sprawą ma tajemnicza sekta z odległego od Los Angeles miasteczka.
Drugi tom przygód Alexa Delawarea jest w moim odczuciu trochę słabszy od tego pierwszego. Przede wszystkim dlatego, że akcja powieści bardzo wolno toczyła się do przodu. A kiedy w końcu poznałam sekret rodziny, nie wydał mi się on aż tak atrakcyjny, tak jak się tego spodziewałam. Jednak jest coś, co broni tę książkę, a tym czymś, a właściwie kimś jest postać Alexa, który jest intrygującą postacią. Mam nadzieję, że przy 38 tomie również będę mogła to przyznać.
Kellerman to autor, który jest bardzo drobiazgowy w opisach i to może nie podobać się, wielu osobom wybijając je z rytmu. Jeżeli chodzi o mnie, nie przeszkadza mi to w ogóle, wręcz przeciwnie, pomaga wczuć się w klimat powieści i stać się jej uczestnikiem. Ode mnie 7/10.

Jakie wyzwanie czeka tym razem psychologa dziecięcego Alexa Delaware, który z oddaniem pełni funkcję konsultanta Departamentu Policji Los Angeles?
Pięcioletni, chory na nowotwór Woody Swope nieoczekiwanie zostaje porwany ze szpitala przez swoich rodziców, a jedyny ślad po nim to plama krwi na podłodze... Detektyw Sturgis wspólnie z psychologiem Delaware próbują ustalić,...

Na początku lektury byłam mile rozczarowana. Po niezbyt udanym pierwszym tomie, kontynuacja wydawała się być o wiele lepsza. Niestety autor nie wie co to umiar i zakończenie jest mocno przesadzone. Fabuła jest interesująca i wciąga od pierwszych stron. Niestety zauważyłam tendencję do rozwlekłych opisów ubioru nawet postaci drugoplanowych. Czy naprawdę jakikolwiek pisarz myśli, że dla czytelnika jest najbardziej istotne to jaki kolor butów miała dana postać? Autor także niesamowicie idealizuje głównego bohatera. Po przeczytaniu połowy książki można odnieść wrażenie, że jest on jedynym zrównoważonym człowiekiem w swoim otoczeniu. Śmiem wątpić, że to normalna sytuacja, by w jednym środowisku było tyle jawnie zaburzonych osób. Przez to całość staje się trochę odrealniona, a to bardzo mi przeszkadza, zwłaszcza w thrillerach psychologicznych. Na sam koniec autor chciał za dużo, mieszał wątki gubiąc szczegóły. Nie jestem pewna czy ja przeoczyłam jeden istotny fakt, czy nie został on należycie przedstawiony. Zabrało mi to dużo przyjemności z lektury. Do połowy książki myślałam, że będzie to moje ogromne zaskoczenie, ale czytając ostatnią stronę wiedziałam, że póki co moja opinia na temat autora niezbyt się zmieni. Jest progres, ale nie tak duży na jaki liczyłam.

Na początku lektury byłam mile rozczarowana. Po niezbyt udanym pierwszym tomie, kontynuacja wydawała się być o wiele lepsza. Niestety autor nie wie co to umiar i zakończenie jest mocno przesadzone. Fabuła jest interesująca i wciąga od pierwszych stron. Niestety zauważyłam tendencję do rozwlekłych opisów ubioru nawet postaci drugoplanowych. Czy naprawdę jakikolwiek pisarz...

Pierwsza książka z serii Jonathana Kellermana o pomagającym policji psychologu dziecięcym Alexie Delawarze to dla mnie thriller idealny. Pochłaniający do reszty, intrygujący już od pierwszych stron, z trzymającą w napięciu fabułą wypełnioną nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, z błyskotliwymi i dowcipnymi dialogami i świetnie wykreowanymi różnorodnymi postaciami. Wiedziałam więc, że moje pierwsze spotkanie z twórczością jednego z najsłynniejszych na świecie autorów thrillerów psychologicznych nie będzie ostatnim. W muzyce istnieje takie zjawisko jak klątwą drugiej płyty. Chodzi o to, że druga płyta zazwyczaj jest mniej udana od debiutu. W przypadku “Testu krwi” można by mówić o klątwie drugiej książki - bowiem ta część wypada o parę klas gorzej od swojej poprzedniczki. Zaczęło się bardzo dobrze, bo sama historia o uprowadzonym ze szpitala chorym na raka dziecku, którego rodzice - pod wpływem sekty - nie wyrażają zgody na mogące uratować mu życie leczenie jest pomysłowa i z początku wypada ciekawie. Jednak jakoś w połowie do powieści wdziera się chaos, a rozwiązania poszczególnych wątków skręcają w stronę coraz większych absurdów. Nie powiem - czyta się w miarę szybko i sprawnie, bo trzeba przyznać, że Kellerman umiejętnie potrafi zainteresować czytelnika mnożąc zagadki i gęsto podrzucając nowe tropy. Ale mnożąca się ilość niedorzeczności sprawia, że z każdym kolejnym rozdziałem coraz częściej łapałam się za głowę, a sama końcówka to już nieustanne przewracanie oczami. Na szczęście postać psychologa nie zawiodła, bo Delaware ponownie jest w formie - znów sypie ciętymi i błyskotliwymi ripostami i zabawnymi anegdotami. Bardzo lubię takie postacie, których opisywana inteligencja faktycznie przejawia się w czynach i decyzjach, a nie jest tylko widzimisię autora - bo same zachowanie świadczy o czymś wręcz przeciwnym. A właśnie z czymś takim w ostatnio wydawanych na pęczki bestsellerowych thrillerach w 9/10 przypadków mamy do czynienia. Tu powieści Kellermana zdecydowanie się wyróżniają pozytywnie - bo jego główny bohater to rzeczywiście szalenie bystry, wręcz genialny, psycholog. I to by było na tyle z plusów. “Test Krwi” byłby dużo lepszą książką gdyby Kellerman postawił na logikę zdarzeń, a nie bawił się w drugiego Mroza.

https://www.instagram.com/romyczyta

Pierwsza książka z serii Jonathana Kellermana o pomagającym policji psychologu dziecięcym Alexie Delawarze to dla mnie thriller idealny. Pochłaniający do reszty, intrygujący już od pierwszych stron, z trzymającą w napięciu fabułą wypełnioną nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, z błyskotliwymi i dowcipnymi dialogami i świetnie wykreowanymi różnorodnymi postaciami. Wiedziałam...

No niestety muszę się zgodzić że ta część jest gorsza od poprzedniej.

No niestety muszę się zgodzić że ta część jest gorsza od poprzedniej.

Kolejna część przygód Alexa Delaware’a, psychologa z wykształcenia, detektywa z zamiłowania.
Tym razem nasz bohater zostaje poproszony o rozmowę z rodzicami chorego na raka dziecka, by przekonać ich do nieprzerywania leczenia. Nim to jednak ma szansę zrobić, sytuacja zupełnie się komplikuje. Chłopiec znika z oddziału, a po jednej zagadce pojawia się kolejna. Większość postaci ma coś do ukrycia i pragnienie zatrzymania swoich sekretów tylko dla siebie jest większa niż chęć pomocy choremu dziecku. A czas biegnie i szanse na odnalezienie malca i wyciągnięcie go choroby drastycznie spadają.
Dobry thriller, z mnóstwem szczegółów, które pomagają wyobrazić sobie bardzo dokładnie zarówno bohaterów, jak i mroczny klimat L.A.
Finał może niezbyt zaskakujący, ale wystarczająco krwawy i diaboliczny, żeby wstrząsnąć się z obrzydzeniem.

Kolejna część przygód Alexa Delaware’a, psychologa z wykształcenia, detektywa z zamiłowania.
Tym razem nasz bohater zostaje poproszony o rozmowę z rodzicami chorego na raka dziecka, by przekonać ich do nieprzerywania leczenia. Nim to jednak ma szansę zrobić, sytuacja zupełnie się komplikuje. Chłopiec znika z oddziału, a po jednej zagadce pojawia się kolejna. Większość...

Ciut gorsza od poprzedniej części - historia jest dość chaotyczna i nieprzekonująca, a bohaterowie niezbyt wiarygodni, jakby odlani na miarę z plastiku, o czarno-białych charakterach. Na szczęście wciągający styl autora pozostał, wraz ze smaczkami typu szczegółowy, smakowity opis botanicznych kuriozów pewnej oranżerii.

Ciut gorsza od poprzedniej części - historia jest dość chaotyczna i nieprzekonująca, a bohaterowie niezbyt wiarygodni, jakby odlani na miarę z plastiku, o czarno-białych charakterach. Na szczęście wciągający styl autora pozostał, wraz ze smaczkami typu szczegółowy, smakowity opis botanicznych kuriozów pewnej oranżerii.

Pozornie książka o małym chłopcu chorym na nowotwór.Jednak gdy zostaje uprowadzony przez rodziców ze szpitala a na miejscu w ich hotelowym pokoju widnieje duża plama krwi i pokój jest pusty zaczyna się wątek kryminalny . Przewija się też obraz miejscowej sekty oraz niezwykle barwna i rozwiązła postac siostry chorego chłopca , która prowadzi do szokującego zakończenia...

Pozornie książka o małym chłopcu chorym na nowotwór.Jednak gdy zostaje uprowadzony przez rodziców ze szpitala a na miejscu w ich hotelowym pokoju widnieje duża plama krwi i pokój jest pusty zaczyna się wątek kryminalny . Przewija się też obraz miejscowej sekty oraz niezwykle barwna i rozwiązła postac siostry chorego chłopca , która prowadzi do szokującego zakończenia...

właściwie książka ciekawa, jednak trochę się z nią męczyłam, żeby doczytać.

właściwie książka ciekawa, jednak trochę się z nią męczyłam, żeby doczytać.

Jak na mój gust - pozycja lekko nudnawa; ledwo tocząca się "akcja", przewidywalne wątki i mało atrakcyjne zakończenie. Dla psychologów pewnie rarytas ;) Przeczytałam i odkładam w zapomnienie.

Jak na mój gust - pozycja lekko nudnawa; ledwo tocząca się "akcja", przewidywalne wątki i mało atrakcyjne zakończenie. Dla psychologów pewnie rarytas ;) Przeczytałam i odkładam w zapomnienie.