Cóż za nostalgiczna podróż! Doskonale pamiętam jak z wypiekami na twarzy będąc świeżo upieczonym nastolatkiem czytałem numer X-Men 3/95, który rozpoczynał dwuzeszytową potyczkę mutantów z Omegą-Red. Wspaniała to była historia i sięgając po wydanie zbiorcze "Legendy X-Men: Jim Lee" obawiałem się, że ten czar pryśnie (jak to miało miejsce przy przydaniu zbiorczym od Egmontu). Ale okazało się, że te historie zamieszczone w wydaniu Mucha Comics nadal trzymają poziom. A opowieść o Magneto czytało mi się teraz zdecydowanie lepiej niż przy pierwszy kontakcie niemal 30 lat temu. Trochę zestarzała się opowieść o konflikcie Gildii Złodziei i Gildii Zabójców, ale te fabularne niedostatki wynagradza wartka akcja. Nostalgia nostalgią, ale historie zawarte w tym wydaniu zbiorczym nadal czyta się bardzo dobrze, a od strony graficznej to prawdziwy majstersztyk, Jim Lee w najlepszej formie.

Cóż za nostalgiczna podróż! Doskonale pamiętam jak z wypiekami na twarzy będąc świeżo upieczonym nastolatkiem czytałem numer X-Men 3/95, który rozpoczynał dwuzeszytową potyczkę mutantów z Omegą-Red. Wspaniała to była historia i sięgając po wydanie zbiorcze "Legendy X-Men: Jim Lee" obawiałem się, że ten czar pryśnie (jak to miało miejsce przy przydaniu zbiorczym od Egmontu)....

Naciągana ósemka. Generalnie miałem świadomość, że fabularnie komiks nie jest żadnym arcydziełem, a niektóre fragmenty to typowe ramoty, z drugiej strony nie przeszkadzało mi to czerpać przyjemności z lektury. Bardzo podobały mi się relację między bohaterami (zwłaszcza między Gambitem i Rogue),a scena meczu koszykówki to czyste złoto! Mam ogromny sentyment do lat 90tych. Uwielbiam to, że wszystko było przesadzone do granic możliwości i totalnie EXTREME, kocham to jak rysowane były postacie. Mężczyźni byli umięśnieni do takiego stopnia, że nawet na ich kostiumach widoczny był sześciopak, a każda kobieta wyglądała jak modelka Victoria's Secret. Rysownicy nie przejmowali się anatomią. Z ogromnym sentymentem wspominam te czasy. Być może ta nostalgia sprawia, że nie jestem obiektywny w ocenie tego komiksu. Podobne uczucia towarzyszyły mi przy lekturze Knightfalla, który dostarczył mi gigantycznej porcji frajdy (nawet tom trzeci, który niemiłosiernie mnie wymęczył). Cieszę się, że wraca moda na lata dziewięćdziesiąte i liczę na wydawanie kolejnych przełomowych komiksów z tego okresu.

Naciągana ósemka. Generalnie miałem świadomość, że fabularnie komiks nie jest żadnym arcydziełem, a niektóre fragmenty to typowe ramoty, z drugiej strony nie przeszkadzało mi to czerpać przyjemności z lektury. Bardzo podobały mi się relację między bohaterami (zwłaszcza między Gambitem i Rogue),a scena meczu koszykówki to czyste złoto! Mam ogromny sentyment do lat 90tych....

Mistrzowscy X-Men

Zeszły rok był naprawdę dobrym rokiem dla fanów X-Men. A na sam jego koniec dostaliśmy jeszcze doskonały prezent gwiazdkowy – zbiorcze wydanie serii rysowanej przez legendarnego Jima Lee. I chociaż dla mnie najlepszym mutanckim komiksem 2023 było X-Statix, to, co dostajemy w tym tomie to chyba drugie najlepsze z serii, co nas spotkało w ostatnich dwunastu miesiącach. Coś dla sentymentalnych dziadersów wychowanych na komiksach TM-Semic, ale i dla fanów X-Men tak po prostu, bo to, co dostajemy w tym tomie, to rzeczy z najlepszych lat serii i samo gęste.

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2024/01/legendy-x-men-jim-lee-chris-claremont.html

Mistrzowscy X-Men

Zeszły rok był naprawdę dobrym rokiem dla fanów X-Men. A na sam jego koniec dostaliśmy jeszcze doskonały prezent gwiazdkowy – zbiorcze wydanie serii rysowanej przez legendarnego Jima Lee. I chociaż dla mnie najlepszym mutanckim komiksem 2023 było X-Statix, to, co dostajemy w tym tomie to chyba drugie najlepsze z serii, co nas spotkało w ostatnich...