[współpraca z autorem]

Dziś niestety nie będzie zachwytów. Przychodzę do Was z recenzją książki „Nazzril. Ukryte przeznaczenie”, która strasznie mnie zmęczyła. Dobrze się zapowiadała, ale na tym niestety się skończyło.

Przede wszystkim brakuje tutaj porządnej redakcji i korekty. Mam wrażenie, że książka w ogóle ich nie przeszła. Znalazłam mnóstwo błędów, także logicznych, które dość mocno rzucały się w oczy. Ponadto trzeba byłoby też pochylić się nieco bardziej nad dialogami. Niestety w większości były nienaturalne i pozbawione emocji. Jedne okazały się zbyt infantylne, drugie z kolei za bardzo pompatyczne. Te pierwsze nic nie wnosiły, drugie przypominały filozoficzne rozważania między mędrcami a nie rozmowę dwóch zwykłych ludzi.

Książka ma bardzo moralizatorski charakter. Lubię, jak powieści są skarbnicą mądrych cytatów, ale tutaj to wszystko było zbyt dobitnie powiedziane. Miałam wrażenie, że wszyscy są filozofami, którzy zamiast prowadzić normalną rozmowę, pouczają się wzajemnie. To było strasznie męczące po pewnym czasie i sprawiało wrażenie, jakby autor na siłę próbował wepchnąć jak najwięcej mądrych sentencji, które czasami okazywałyby się dość oczywiste.

Przede wszystkim jednak najbardziej przeszkadzało mi to, że książka okazała się bardzo chaotyczna. Brakowało mi ciągu przyczynowo-skutkowego. Poszczególne wydarzenia miały miejsce chyba tylko dlatego że mogły, więc się pojawiły. Cały czas ktoś przeganiał głównego bohatera, kazał mi gdzieś iść, nic nie tłumaczył, a jak tłumaczył to mówił zagadkami i nikt, ani Nazzril ani czytelnik, nie wiedział, co się dzieje. Czasami wydawało się, że czegoś się w końcu dowiemy, ale wtedy bohaterowie nabierali wody w usta. Miało to chyba tworzyć aurę tajemniczości i budzić w czytelniku ciekawość, ale u mnie wywoływało jedynie irytację.

Autor miał bardzo ciekawy pomysł na fabułę, ale niestety coś poszło nie tak z jego realizacją. Przez całą książkę czułam dezorientację, nie wiedziałam co i po co się dzieje. Czasami miałam wrażenie, że autor sam się w tym wszystkim pogubił i momentami sam sobie przeczył. Bohaterowie wydawali się jednowymiarowi, a ich zachowanie często było dla mnie niezrozumiałe. Najbardziej autentyczny okazał się Nazzril, którym każdy próbował sterować, a potem strofowali go, kiedy się na nich za to irytował. Doskonale go rozumiałam, bo sama czułam to samo: irytację i dezorientację.

[współpraca z autorem]

Dziś niestety nie będzie zachwytów. Przychodzę do Was z recenzją książki „Nazzril. Ukryte przeznaczenie”, która strasznie mnie zmęczyła. Dobrze się zapowiadała, ale na tym niestety się skończyło.

Przede wszystkim brakuje tutaj porządnej redakcji i korekty. Mam wrażenie, że książka w ogóle ich nie przeszła. Znalazłam mnóstwo błędów, także...

Nazzril to pierwszy tom mrocznego fantasy, opowiadający historię tytułowego bohatera - chłopaka, który w momencie rozpoczęcia książki jest tuż przed wejściem w dorosłość. Jego dotychczasowe życie jest nieskomplikowane, gdyż dorasta w małym, spokojnym miasteczku, gdzie wraz z najbliższymi przyjaciółmi miło spędza czas.
Nazzril jednak czuje, że to życie jest zbyt spokojne, chłopak pragnie czegoś więcej - jakiegoś wyzwania, przygody... Gdy dowiaduje się, że nieopodal w noc przesilenia pojawia się tajemniczy cmentarz, namawia przyjaciół by tam pójść.
Wyprawa kończy się tajemniczym wydarzeniem, którego żadne z przyjaciół nie jest w stanie wyjaśnić. Następnego dnia Nazzril chce omówić to z towarzyszami, jednak los ma inne zdanie.
Rodzice wysyłają Nazzrila z listem do brata ojca, wcześniej przekazując mu też magiczny miecz. Odmawiają wszelkich wyjaśnień, informując, że wszystkiego dowie się ju niedługo.
Jak możecie się domyślić, od tego momentu życie głównego bohatera całkowicie się odmienia, gdyż według przeznaczenia - chłopak rzeczywiście jest kimś wyjątkowym.

Autor miał świetny pomysł na powieść - mroczna fantasy, z magią, demonami i magicznymi artefaktami. Niestety, tekst wymaga sporej pracy i redakcji, by mógł wciągnąć od pierwszych stron. Ciężko czytało mi się zwłaszcza przemyślenia bohatera, a dialogi również wymagają korekty. W powieści wiele się dzieje, akcja nie zwalnia, więc nie sposób się nudzić, jednak niestety - nie wciągnęło mnie to na tyle, bym jakoś przejmowała się dalszymi wydarzeniami.

Sądzę jednak, że z biegiem czasu autor będzie tworzył coraz lepsze teksty, to widać już po samych wewnętrznych rozmowach głównego bohatera - na początku powieści był mocno toporne i sztuczne, a pod koniec brzmiały już znacznie lepiej.

Powieść na pewno ma i będzie miała swoich czytelników, którzy z niecierpliwością oczekują drugiego tomu przygód Nazzrila. Ja jednak nie jestem przekonana, czy sięgnę po kolejny tom gdy się ukaże.

Nazzril to pierwszy tom mrocznego fantasy, opowiadający historię tytułowego bohatera - chłopaka, który w momencie rozpoczęcia książki jest tuż przed wejściem w dorosłość. Jego dotychczasowe życie jest nieskomplikowane, gdyż dorasta w małym, spokojnym miasteczku, gdzie wraz z najbliższymi przyjaciółmi miło spędza czas.
Nazzril jednak czuje, że to życie jest zbyt spokojne,...

Po przeczytaniu książki czuję wielki niedosyt i już nie mogę doczekać się kolejnej części.

Nazzril na codzień prowadzi bardzo spokojne, monotonne i według niego dość nudne życie. Wszystko zmienia się z dniem jego osiemnastych urodzin oraz po wizycie na cmentarzu. W jego głowie pojawia się głos, który próbuje wpłynąć na podejmowane przez niego decyzje. Okazuje się także, że jego dotychczasowe życie było tylko iluzją, które miało go chronić przed nieuniknionym. Młodzieniec będzie musiał podjąć trudne decyzje które mają swoje konsekwencje. Każdy następny dzień dostarcza kolejnych wieści, które przewracają jego dotychczasowy świat do góry nogami.

Nazzril wyrusza w drogę aby odkryć swoje przeznaczenie. W jego poszukiwaniu jest zdany jedynie na łaskę obcych ludzi, a także głos w jego głowie. Czy to mu się uda?

Autor zabiera nas w podróż do świata kreowanego na wzór średniowiecza z władcami i lordami, pełnego magii oraz zaczarowanych przedmiotów. Nie brakuje tu mocnych scen i brutalności, które nasilają się pod koniec powieści.

Książka jest pełna zwrotów akcji oraz niespodzianek. Gdy już myślałam, że wszystko zaczyna się wyjaśniać to nastąpił obrót spraw, a do tego pojawiały się koleje wartościowe informacje.

Muszę przyznać, że nie jestem wielką fanką książek z gatunku fantasy, ale ta bardzo mi się podobała. Z każdą koleją przeczytaną stroną wciągałam się w ten magiczny świat coraz bardziej aż nie mogłam się od niej oderwać. Bardzo oryginalna pozycja.

Po przeczytaniu książki czuję wielki niedosyt i już nie mogę doczekać się kolejnej części.

Nazzril na codzień prowadzi bardzo spokojne, monotonne i według niego dość nudne życie. Wszystko zmienia się z dniem jego osiemnastych urodzin oraz po wizycie na cmentarzu. W jego głowie pojawia się głos, który próbuje wpłynąć na podejmowane przez niego decyzje. Okazuje się także, że...

Przychodzi czas, w którym człowiek pragnie czegoś nowego

Choćbyśmy mieli dużo, zawsze chcemy tego, czego nie mamy. Tak jest z Nazzrilem, cięgle mu czegoś brakuje. Chce wyjątkowego życia.

I wtedy pojawia się tajemniczy głos, oznajmiający mi że nadszedł dzień szansy. Czyżby letnie przesilenie byli jego momentem na odmianę losu?

Czy ten głos to obaj szaleństw czy ukrytych pragnień?

Jedno jest pewne, Nazzrila czego głęboka i długa podróż do samego siebie, aby odkryć to, czego naprawdę chce.

To bardzo tajemnica książka. Pokazując granicę między jaźnią a świadomością, głębokość pragnień. Złożona, wielowątkowa, ukazująca aspekty psychologiczne. Ciekawa.

Przychodzi czas, w którym człowiek pragnie czegoś nowego

Choćbyśmy mieli dużo, zawsze chcemy tego, czego nie mamy. Tak jest z Nazzrilem, cięgle mu czegoś brakuje. Chce wyjątkowego życia.

I wtedy pojawia się tajemniczy głos, oznajmiający mi że nadszedł dzień szansy. Czyżby letnie przesilenie byli jego momentem na odmianę losu?

Czy ten głos to obaj szaleństw czy ukrytych...

5/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Nazzril. Ukryte przeznaczenie” to pierwszy tom cyklu “Szlaki Otchłani”, którego autorem jest Marcin Oswald Legawiec. Książka nie jest debiutem autora, gdyż ma on już w swoim dorobku wcześniejsze publikacje, jednak ta jest pierwsza z gatunku fantastyki. Najnowsza powieść pisarza została wydana pod koniec 2023 roku nakładem wydawnictwa Abyssos, a już teraz wiadomo, że niebawem ma pojawić się też i druga część - “Nazzril. Dusza demona”. Tymczasem opowiem Wam o tym, czego możecie spodziewać się w części otwierającej serię.

Sam egzemplarz książki nie przeraża swoją objętością. Całość to trochę mniej niż czterysta stron, ale zmieszczone w formacie nieco większym od kieszonkowego. Jest to pozycja idealna dla osób, które nie przepadają za dźwiganiem ze sobą zbędnych kilogramów, aby móc delektować się lekturą również poza domem. Rozdziały są według mnie idealnej długości, a każdy z nich został w odpowiedni sposób zatytułowany przez Autora. Tym sposobem Czytelnik wie, o czym będą traktować kolejne segmenty opowieści.

Marcin Oswald Legawiec w swojej książce użył dosyć rzadko spotykanej formy narracji - głównie prowadzona trzecioosobowej narracji historia młodego chłopaka została przepleciona pierwszoosobowymi wstawkami wewnętrznych dialogów Nazzrila. Z kim one były - z samym sobą, czy kimś innym, dowiecie się z powieści. Dzięki temu zabiegowi książka zyskała indywidualny rys, a Czytelnik miał wgląd w najgłębsze myśli głównego bohatera. Czy to jednak pomogło w odbiorze samej postaci? Już na wstępie zaznaczę, że Nazzril budził we mnie skrajne odczucia, a odrobinę więcej napiszę o tym dalej.

Szybkiemu przeczytaniu tej książki sprzyja nie tylko jej objętość, ale również nieskomplikowane słownictwo i dosyć prosta, bardzo przejrzysta struktura tekstu. Rozdziały składają się z krótkich, rzeczowych zdań bez zbędnych ozdobników. Podobnie jest z płynną fabułą, gdyż następujące szybko po sobie wydarzenia nie zostawiają miejsca na nudę. Muszę wspomnieć o zaniedbaniu korekty przez wydawnictwo - pojawia się w książce trochę literówek i błędów stylistycznych. Na szczęście nie są one na tyle uciążliwe, aby odebrać przyjemność z lektury.

Nazzril jest nastolatkiem dopiero wkraczającym w dorosłość. Mieszka w małej wiosce wraz ze swoimi rodzicami. Ich życie toczy się niezwykle monotonnie. Matka z ojcem dbają o codzienne rytuały, a każdy dzień jest taki sam jak wszystkie inne. Rodzinie Nazzrila ten stan rzeczy zdaje się odpowiadać, ale w nim samym zaczynają budzić się pytania o sens takiego życia. Czy człowiek został stworzony tylko do tego żeby jeść, spać i pracować? Nie… Chłopak wierzy, że on ma osiągnąć coś więcej, a taki szary żywot mu nie wystarcza.

Zaczyna poddawać w wątpliwość słuszność życiowej drogi swoich opiekunów i chce szukać swojego przeznaczenia. Co więcej - w jego głowie pojawia się jakiś mroczny, tajemniczy głos, który mówi mu, że to już czas… Jak się okazuje rodzice mają przed nim pewien sekret, którego skrzętnie strzegli przez całe dzieciństwo chłopaka. Kiedy lada dzień ma on osiągnąć pełnoletność nadchodzi moment wyjawienia tajemnicy… Tylko czy nie okaże się, że na to już jest za późno?

Nazzril wyrusza w podróż, ale nie jest to jedynie podróż cielesna. Autor książki skupił się głównie na wejrzeniu bohatera w głąb samego siebie. Razem z Nazzrilem Czytelnik ma okazję zastanowić się nad odwiecznymi dylematami dotyczącymi dobra i zła, tutaj w świecie przepełnionym mroczną magią. Choć sama opowieść była dosyć oryginalna i pojawiło się w niej wiele ciekawych, świeżych pomysłów, to tak do końca nie umiałam polubić się z głównym bohaterem.

Rozumiem, że był on tylko młodzieńcem, który nie wiedział co się dzieje w jego głowie i odkrywał jedynie, że wszyscy dookoła mają przed nim sekrety. A nie były to byle jakie sekrety, bo bardzo ważne i dotyczące jego samego informacje mające mieć wpływ na jego przeznaczenie. Mimo tej świadomości i w przeciwieństwie do innych bohaterów książki wydawał mi się… jakiś mało wyraźny. Być może taki właśnie był zamiar i w drugiej części pokaże on swój charakter. Są takie historie, które dojrzewają z czasem i mam wrażenie, że tak może być właśnie w przypadku “Nazzrila”

Na koniec pozostawiam świetny fragment, który został moim ulubionym cytatem z tej powieści:
“Idź pod wiatr, nie wybieraj drogi na skróty. Niech twa życiowa ścieżka już teraz zahartuje twój charakter. Wszyscy wolą biec z wiatrem, gdyż szybciej docierają do celu, ale przy okazji przegapiają wiele niezwykłych doświadczeń. Dąż do chwil, które są najtrudniejsze do rozwiązania. Jak je przezwyciężysz, nic nie stanie ci na drodze. Dzięki temu odpowiesz sobie na pytanie, co w życiu jest dla Ciebie najważniejsze.”

5/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Nazzril. Ukryte przeznaczenie” to pierwszy tom cyklu “Szlaki Otchłani”, którego autorem jest Marcin Oswald Legawiec. Książka nie jest debiutem autora, gdyż ma on już w swoim dorobku wcześniejsze publikacje, jednak ta jest pierwsza z gatunku fantastyki. Najnowsza powieść pisarza została wydana pod koniec 2023 roku nakładem wydawnictwa Abyssos, a...

Współpraca barterowa z autorem.

Historia przypominała mi gry rpg w klimacie fantasy, a elementy dwóch światów i opętania były całkiem fajne.

Ale niestety, nie podobało mi się. Siedzę w fantastyce od lat, przeczytałam wiele magicznych historii i chyba już jestem wymagającym czytelnikiem wobec tego gatunku, tutaj jest wiele do poprawy i chciałabym wyjaśnić co mi nie zagrało.

Zacznę od dialogów, które były bardzo infantylne i nierealne. W wielu przypadkach po prostu czułam zażenowanie, przede wszystkim w rozmowie wojskowych znajdujących się na różnych stopniach - zero hierarchii. Użyte słownictwo czasami nie pasowało, można było użyć najzwyklejszych słów, a były one zastąpione czymś bardziej wyszukanym, co wprawiało mnie w konsternację.

Ta książka potrzebuje jednego wielkiego zredagowania 😩

Czasem nie rozumiałam zachowania bohaterów, a już zwłaszcza przy oskarżeniu o zdradę, gdy bohater powiedział, że gardło zostało poderżnięte, a tak naprawdę przebite mieczem, co "wyszło na jaw" i zrobiła się afera - przepraszam, nie rozumiem. Rozumiem, że akcja miała płynąć zgodnie z wizją i trzeba było stworzyć powód, ale nie był dla mnie wystarczająco wiarygodny dla aż takich reakcji i "dramy."

Emocje są na stałym poziomie przez całą historię, a napięcie nie zostało poprawnie oddane i kompletnie go nie czułam. Wszystko się dzieje, bo ma się dziać. Bardzo brakuje szerszego rozbudowania wątków czy świata, to lekko opisany plan wydarzeń. A bohaterowie nie wyróżniali się praktycznie niczym poza imionami, ich charaktery nie zostały dopracowane.

Jednak chcę zwrócić uwagę, że spotkałam same pozytywne opinie, więc da się to polubić.

Współpraca barterowa z autorem.

Historia przypominała mi gry rpg w klimacie fantasy, a elementy dwóch światów i opętania były całkiem fajne.

Ale niestety, nie podobało mi się. Siedzę w fantastyce od lat, przeczytałam wiele magicznych historii i chyba już jestem wymagającym czytelnikiem wobec tego gatunku, tutaj jest wiele do poprawy i chciałabym wyjaśnić co mi nie...

Nazzril mieszka w małej wiosce. Ma dwójkę przyjaciół, z którymi spędza dużo czasu. Podczas ich jednego spotkania Senko mówi im, że podczas pełnej pełni księżyca w pobliżu okolicznych bagien pojawia się cmentarz, w którym pochowani są najwięksi wojownicy czy królowie. Młodzież postanawia je odnaleźć, ponieważ pełnia się zbliża. Tylko Nazzril ma wątpliwości, bo z jednej strony niczego mu nie brakuje i ma spokojne życie, a z drugiej ta stagnacja i monotonia zaczynają mu doskwierać i czuje, że może więcej. Poszukiwania nie kończą się tak jak podejrzewali, a przez to nasz główny bohater dowiaduje się o swoim przeznaczeniu oraz znaczącej roli w dziejach świata. Tylko czy taka przyszłość mu się spodoba? Czy uda mu się sprostać zadaniu? Dlaczego nagle zaczyna słyszeć jakiś głos w głowie?


Po lekturze mam o niej dużo myśli. Mimo, że minęło już kilka dni od jej przeczytania, to dalej mam mętlik. Sam opis był bardzo enigmatyczny i byłam ciekawa co się wydarzy w środku. No i to była dość ciekawa i zaskakująca przygoda, jednak jest kilka aspektów, które wymagałyby dopracowania. No ale wszystko opowiem po kolei.



Świat wykreowany przez autorka jest interesujący i ma aspekty, które osobiście uwielbiam w literaturze. Kwestie przeznaczenia, intrygi królewskie czy nie taka popularna magia. To było naprawdę świetne i z przyjemnością śledziłam te wątki. To zostało dobrze przedstawione, tylko szkoda, że mamy ograniczenia odnośnie lokalizacji, bo większość wydarzeń dzieje się w pięciu czy sześciu miejscach. Oczywiście są pojedyncze akcje w innych miejscach, ale szkoda jakoś da się z tym przeżyć.



Jeżeli chodzi o bohaterów to mamy dość dużą różnorodność. Nazzril to młody chłopak, który szuka swojego miejsca na świecie i chciałby zrobić coś więcej niż dotychczas. Gdy spada na niego prawda, można odczuć że go to wszystko przytłacza i na szczęście autor zadbał o to, by chłopak od razu był we wszystkim najlepszy czy chętnie by ruszał w pierwszej linii do boju. Ma wątpliwości, obawy i nie daje wszystkiemu, co usłyszy, wiary. To naprawdę bardzo dobra cecha. Mamy też dużo postaci pobocznych, które mieszają w podróży bohatera i wzbudzają wątpliwości. Jest też Ledan, który od samego początku był bardzo tajemniczą postacią i do końca taki pozostawał. Budowane wokół niego napięcie i tajemnice zostały mistrzowsko rozegrane!



No i to jest ten moment kiedy zacznę trochę narzekać, ale też biorę na to kilka poprawek. Jeżeli chodzi o sam styl i język no zastrzeżenia są. Niestety korekta i redakcja leży i płacze. Ilość "zjedzonych" literek, użycie złej formy czy błędnie skonstruowane zdania pojawiały się często. Co mnie zaskoczyło to fakt, że było ich więcej w pierwszej połowie niż w drugiej. Raczej był obstawiała odwrotną sytuację, no ale cóż... Sam styl jest dość prosty i przystępny. Chociaż miałam kilka takich momentów, gdy nie wiedziałam o czym czytam. Jakoś niektóre informacje były tak dziwnie sformułowane czy przedstawione, że gubiłam, co tam się dzieje. Przez to, że było kilka błędów, że przy wypowiedziach podawano złe imię postaci, która to mówiła można było się pomylić w dialogach. Chociaż zakończenie tego tomu było mocno zaskakujące! To jest chyba najmocniejszy aspekt całej książki i czytało mi się to rewelacyjnie z zapartym tchem!



Także podsumowując jest to naprawdę interesujący tytuł. Od momentu, gdy trafiła w moje ręce, była intrygująca a opis wiele nie zdradzał. To zdecydowanie lektura dla osób, które lubią fantastykę, intrygi królewskie, motyw wybrańca i z góry ustalonego przeznaczenia. Dodatkowo lubią bardzo pędzącą akcję niż skupianie się na wydłużonych opisach. W sprawie tych błędów pisałam z autorem i drugi nakład ma być już ładnie poprawiony, także mam nadzieję, że uda się Wam zdobyć już dobry egzemplarz. Osobiście, mam ogromną nadzieję, że na kontynuację nie będziemy musieli długo czekać i poznamy dalszy przygody Nazzrila!

Nazzril mieszka w małej wiosce. Ma dwójkę przyjaciół, z którymi spędza dużo czasu. Podczas ich jednego spotkania Senko mówi im, że podczas pełnej pełni księżyca w pobliżu okolicznych bagien pojawia się cmentarz, w którym pochowani są najwięksi wojownicy czy królowie. Młodzież postanawia je odnaleźć, ponieważ pełnia się zbliża. Tylko Nazzril ma wątpliwości, bo z jednej...

Nazzril to młodzieniec, który ma dosyć swojego spokojnego życia. Tutaj wszystko od lat odbywa się w ustalonym porządku. Jest już tym znudzony i czuje potrzebę zmian. Ta potrzeba jest nienaturalnie silna, a z czasem dołącza do niej tajemniczy głos, który go wzywa. Chłopak jednocześnie się go obawia, ale i w dziwny sposób ten szept go przyciąga…

☠️Pewnej nocy z grupką przyjaciół łamie ustalone zasady i udaje się na tajemniczy cmentarz, gdzie spotyka ich coś niewytłumaczalnego, coś co rozpocznie nieuchronny koniec świata, który do tej pory znali ☠️

Po tym zdarzeniu Nazzrill zostaje zmuszony do wyruszenia w przerażającą podróż, podczas której ma szanse odkryć tajemnice swojego przeznaczenia. Z każdym kolejnym dniem głos, który go prześladuje wydaje się mieć nad nim coraz większą moc, a ich wzajemna więź się pogłębia z każdą kolejną krwawą przygodą…🗡

Szybko odkrywamy, że nadchodzące zmiany, których chłopak jeszcze niedawno pragnął, powoli stają się jego przekleństwem.

Czy tajemniczy głos, który prześladuje Nazzrila jest tym za co się podaje i stara się mu pomóc, czy może próbuje zawładnąć jego umysłem i doprowadzić na skraj szaleństwa?

👉Ta książka jest utrzymana w dosyć ciężkim klimacie który mimo wszystko czyta się z przyjemnością. Napisana jest w bardzo przystępny sposób. Spotkałam tutaj sceny tak dobrze napisane, że z przyjemnością robiłam sobie przerwę, żeby delektować się tymi momentami 👁🗡

Na początku trochę mnie przytłaczały mnożące się w szybkim tempie kolejne tajemnice, bez wyjaśnienia poprzednich. Pierwsza część książki wydała mi się przez to lekko chaotyczna. Jednak z czasem wątki zaczęły się rozwijać bardziej harmonijnie i tworzyć naprawdę ciekawy i złożony świat.

Książkę oceniam na wartą uwagi mimo lekkich niedociągnięć. Całość zdecydowanie broni się ciekawie zbudowanymi bohaterami i oryginalnym pomysłem. Zakończenie zachęca do sięgnięcia po kolejny tom. Trzymam kciuki za kontynuację ❤️

Nazzril to młodzieniec, który ma dosyć swojego spokojnego życia. Tutaj wszystko od lat odbywa się w ustalonym porządku. Jest już tym znudzony i czuje potrzebę zmian. Ta potrzeba jest nienaturalnie silna, a z czasem dołącza do niej tajemniczy głos, który go wzywa. Chłopak jednocześnie się go obawia, ale i w dziwny sposób ten szept go przyciąga…

☠️Pewnej nocy z grupką...

Marcin Legawiec stworzył niezwykle fascynujący oraz mroczny świat, który przyciąga i nie pozwala o sobie zapomnieć. Nazzril. Ukryte przeznaczenie to powieść pełna zwrotów akcji i to takich, które są naprawdę oryginalne, a także zaskakujące. Wiele razy nie udało mi się przewidzieć, w jakim kierunku podąży fabuła. Tutaj cały czas coś się dzieje i nie ma mowy o nudzie. Jest mrocznie, brutalnie, a fakt, że autor potrafi tak obrazowo opisywać nie tylko wszystkie wydarzenia, ale i emocje jest dodatkowym plusem. Łatwo sobie wyobrazić te wszystkie sceny oraz poczuć, jakby było się ich częścią.

Całość na
https://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2024/01/17/nazzril-ukryte-przeznaczenie-marcin-legawiec/

Marcin Legawiec stworzył niezwykle fascynujący oraz mroczny świat, który przyciąga i nie pozwala o sobie zapomnieć. Nazzril. Ukryte przeznaczenie to powieść pełna zwrotów akcji i to takich, które są naprawdę oryginalne, a także zaskakujące. Wiele razy nie udało mi się przewidzieć, w jakim kierunku podąży fabuła. Tutaj cały czas coś się dzieje i nie ma mowy o nudzie. Jest...

Książka opowiada historię młodego chłopaka, który ma poukładane, spokojne życie.
Ma wielu przyjaciół, rodziców i pomysł na swoją przyszłość.
Jego świat zostaje wywrócony do góry nogami i musi nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości.
W jego głowie pojawia się głos, który próbuje wpływać na podejmowane przez niego decyzje.

Podoba mi się w książce motyw wybrańca, którego przeznaczenie zostało zapisane już w dniu jego narodzin.
Dużo tajemnic w które uwikłane jest wiele postaci oraz przeplatająca się cały czas przeszłość z przyszłością.
Fabuła bardzo wciąga, trudno oderwać się od czytania kolejnego rozdziału.
Nie brakuje tu mocnych scen i brutalności, szczególnie pod koniec.
W najbardziej wciągającym momencie akcja się urywa i okazuje się, że ciąg dalszy dopiero nastąpi.
Z niecierpliwością wyczekuję kontynuacji!
To świetna pozycja fantasy, dzięki której razem z bohaterami przeżyjemy fantastyczną przygodę.

Książka opowiada historię młodego chłopaka, który ma poukładane, spokojne życie.
Ma wielu przyjaciół, rodziców i pomysł na swoją przyszłość.
Jego świat zostaje wywrócony do góry nogami i musi nauczyć się żyć w nowej rzeczywistości.
W jego głowie pojawia się głos, który próbuje wpływać na podejmowane przez niego decyzje.

Podoba mi się w książce motyw wybrańca, którego...