House of Flame and Shadow
- Kategoria:
- romantasy
- Cykl:
- Księżycowe Miasto (tom 3)
- Tytuł oryginału:
- House of Flame and Shadow
- Wydawnictwo:
- Bloomsbury
- Data wydania:
- 2024-01-30
- Data 1. wydania:
- 2024-01-30
- Liczba stron:
- 816
- Czas czytania
- 13 godz. 36 min.
- Język:
- angielski
- ISBN:
- 9781681193090
The stunning third book in the sexy, action-packed Crescent City series, following the global bestsellers House of Earth and Blood and House of Sky and Breath.
Bryce Quinlan never expected to see a world other than Midgard, but now that she has, all she wants is to get back. Everything she loves is in Midgard: her family, her friends, her mate. Stranded in a strange new world, she's going to need all her wits about her to get home again. And that's no easy feat when she has no idea who to trust.
Hunt Athalar has found himself in some deep holes in his life, but this one might be the deepest of all. After a few brief months with everything he ever wanted, he's in the Asteri's dungeons again, stripped of his freedom and without a clue as to Bryce's fate. He's desperate to help her, but until he can escape the Asteri's leash, his hands are quite literally tied.
In this sexy, breathtaking sequel to the #1 bestsellers House of Earth and Blood and House of Sky and Breath, Sarah J. Maas's Crescent City series reaches new heights as Bryce and Hunt's world is brought to the brink of collapse-with its future resting on their shoulders.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 720
- 269
- 103
- 60
- 41
- 18
- 14
- 8
- 6
- 3
OPINIE i DYSKUSJE
Niepocieszona jestem tym tomem. Myślałam, że popłynie to inaczej. Teoretycznie chyba historia zakończona, jednak wydaje mi się że nie. Coś Maas może jeszcze wyczarować.
Niepocieszona jestem tym tomem. Myślałam, że popłynie to inaczej. Teoretycznie chyba historia zakończona, jednak wydaje mi się że nie. Coś Maas może jeszcze wyczarować.
Pokaż mimo toPo szokującym zakończeniu poprzedniego tomu od razu jesteśmy rzuceni w wir wydarzeń. Bryce stara się odnaleźć w nowym świecie, szukając wskazówek, które pomogą jej zniszczyć Asteri podczas gdy reszta ekipy stara się wyzwolić Hunta, Ogara i Ruhna. Jest to jednak tylko prolog do wydarzeń, które zniszczyły mnie całkowicie.
Wciąż będę podtrzymywać, że Księżycowe Miasto jest najbardziej wymagającą serią Maas pod względem zbudowanego świata i systemu magicznego. Cały ekosystem miasta, potwory i różnorodność gatunków może onieśmielić niejednego wyjadacza fantastyki. Możemy spodziewać się rozwiązania wątków kryminalnych z poprzednich tomów, także umiejętnego połączenia ze sobą dwóch serii (choć przyznam, czuję lekki niedosyt). Kocham ten świat za jego różnorodność i nieobliczalność.
Z perspektywy czasu gdy patrzę na Bryce łezka kręci mi się w oku z dumy. Mimo rozwoju postaci wciąż zachowała swój charakter, nieokrzesany sarkazm i chamskie odzywki i choć jej decyzje w tym tomie budzą kontrowersje, uważam, że idealnie wpasowały się w kreację jej postaci.
Wątki poboczne oraz historie innych bohaterów są miłą odskocznią, od głównej historii ale przyznam, że ciągła zmiana perspektyw w jednym rozdziale może trochę denerwować. Nie ujmuje to jednak całej fabule i jej kompleksowości - nie było szansy na oddech przy
Relacja Ruhna i Lidii było tym na co czekałam i choć kocham Bryce i Hunta to cieszę się, że dostaliśmy więcej tego ikonicznego duo, a także poznaliśmy bardziej Thariona i Ithana.
Ryczałam na całej końcówce, sceny akcji, plot twisty, szeroka gama emocji były dla mnie nie do zniesienia. Kocham ten świat i bohaterów nie będąc gotowa na pożegnanie.
Po szokującym zakończeniu poprzedniego tomu od razu jesteśmy rzuceni w wir wydarzeń. Bryce stara się odnaleźć w nowym świecie, szukając wskazówek, które pomogą jej zniszczyć Asteri podczas gdy reszta ekipy stara się wyzwolić Hunta, Ogara i Ruhna. Jest to jednak tylko prolog do wydarzeń, które zniszczyły mnie całkowicie.
więcej Pokaż mimo toWciąż będę podtrzymywać, że Księżycowe Miasto jest...
Jak zwykle petarda. Bryce i Hunt ratują świat i to z przytupem kolorowymi adidasami. Jak zwykle świetnie się bawiłam w świecie wykreowanym przez Maas i nie umniejsza mojej oceny fakt, że liczyłam, iż autorka bardziej powiąże oba światy. Chociaż jest kilka niedopowiedzeń i książka mogłaby być dłuższa to i tak polecam każdemu 👍
Jak zwykle petarda. Bryce i Hunt ratują świat i to z przytupem kolorowymi adidasami. Jak zwykle świetnie się bawiłam w świecie wykreowanym przez Maas i nie umniejsza mojej oceny fakt, że liczyłam, iż autorka bardziej powiąże oba światy. Chociaż jest kilka niedopowiedzeń i książka mogłaby być dłuższa to i tak polecam każdemu 👍
Pokaż mimo toZnacie twórczość Sarah J. Maas?
Współpraca recenzencka z @Uroboros
Zapraszam na opinię o trzecim tomie serii Księżycowe Miasto.
Bryce nie liczyła, że kiedykolwiek będzie miała możliwość wydostać si1) ze świata, w którym przyszło jej żyć, a teraz niczego nie pragnie bardziej niż tam wrócić. Została uwięziona w obcym świecie, gdzie niewielu osobom może zaufać, a tęsknota za bliskimi rozdziera jej serce.
Hunt kolejny raz znalazł się w nieciekawej sytuacji. Pragnie pomóc Bryce, ale to nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać.
Wszystko idzie nie po myśli, a tylko Bryce i Hunt mogą to naprawić.
Księżycowe Miasto to bardzo rozbudowana seria – sam ten tom liczył około 1000 stron. Sceptycznie podchodzę do takich grubych tomów, bo obawiam się, że akcja będzie niepotrzebnie rozwleczona. I… zaskoczyłam się! Szybko czytało się tę powieść, a wątek romantyczny wpleciony w fantastykę połączoną z urban fantasty dodał smaku, pikanterii i rozbiegu w akcji.
Nie do końca wiedziałam, w jaką stronę potoczy się rozwiązywanie tajemnicy, która jest ważnym wątkiem w powieści, i tu również autorka pozytywnie mnie zaskoczyła. Poszła w innym kierunku, niż przypuszczałam, i okazało się to strzałem w dziesiątkę. Punkt za to, że zagadka nie została rozwiązana zbyt szybko.
Bryce w tym tomie nie irytowała mnie tak bardzo jak w poprzednich, a Hunta naprawdę lubię. To ciekawa postać, z konkretnymi celami.
Sarah J. Maas potrafi napisać niesamowicie bajeczną historię, w której brutalność przeplata się z nadzieją i miłością, a wyobraźnia ma pole do popisu i musi wykroczyć poza granice swoich możliwości. Naprawdę polecam, bo to, co działo się w mojej głowie za pomocą zadrukowanych kartek papieru przechodzi wszelkie pojęcie. Pięknie wykreowany świat działający na wyobraźnię!
Księżycowe Miasto polecam czytać po serii Dwory.
Znacie twórczość Sarah J. Maas?
więcej Pokaż mimo toWspółpraca recenzencka z @Uroboros
Zapraszam na opinię o trzecim tomie serii Księżycowe Miasto.
Bryce nie liczyła, że kiedykolwiek będzie miała możliwość wydostać si1) ze świata, w którym przyszło jej żyć, a teraz niczego nie pragnie bardziej niż tam wrócić. Została uwięziona w obcym świecie, gdzie niewielu osobom może zaufać, a tęsknota za...
Boska jak i cała reszta. Super.
Boska jak i cała reszta. Super.
Pokaż mimo toCieszę się, że wyczekałam z tą recenzją. Po przeczytaniu byłam na maasowym haju - omg, omg, nowa część księżycowego, ale super. Po czasie widzę dużo mankamentów z tą książką.
Po pierwsze, to osławione połączenie z inną serią. Meh, cały początek książki się tam rozgrywał, a ja tylko patrzyłam kiedy to się skończy. Chodziło tylko o uzasadnienie dla miecza i sztyletu, sama interakcja między bohaterami z różnych czasów i środowisk wyszła po prostu nudno.
No i potem wielki powrót. Wow, co za żenada. Pamiętam z poprzedniej części jak płakałam na ostatnich rozdziałach i ten cytat Hunta, że odnajdą się ponad czasem i przestrzenią, no cudoooo. A tu Bryce wraca jakby na manicure wyszła na godzinkę, siema siema, mamy ważniejsze rzeczy niż my, pogadamy potem ziomek.
I to jest właśnie największy mój problem z tą częścią. Bryce. Zmiana charakteru o 180°. Gdzie jest ta nieustraszona dziewczyną, która dla Hunta by poświęciła wszystko, dla której nie było nic ważniejszego niż przyjaciele i lojalność? Przez całą książkę jej zachowanie było dla mnie nieakceptowalne, poza sukowatą pozą nic sobą nie reprezentowała. A to jak się odnosiła do miłości swojego życia?! Serio, Hunt zasłużył na coś lepszego. W poprzednich częściach wyczekiwałam ich rozdziałów, tu miałam ochotę zrobić skip.
Na szczęście dostałam inną parę, która stanęła na wysokości zadania - Ruhn i Lidia ♡ świetne dialogi, sceny łóżkowe, drama i sekrety, uwielbiam każdą stronę z tą dwójką. Kolejny bohater, który skradł moje serce to Ithan. Kocham to jak dba o najbliższych i to urocze niezachwiane poczucie moralności. Jest mega słodziakiem. I yolo Tharion, beka z każdej decyzji i działania 🤣
A i potrzebuję kolejnej części, bo nadal nie dowiedziałam się NIC o Furii. Ale za to dostaliśmy dużo informacji o Jessibie, która była równie tajemnicza.
Ogólnie książkę polecam, nie tak jak poprzednie, ale nadal jest to jedna z moich ulubionych serii ever. To pierwsza książka Maas, która nie do końca mi podeszła (czytałam wszystkie),więc odsetek do zaakceptowania 😂
Cieszę się, że wyczekałam z tą recenzją. Po przeczytaniu byłam na maasowym haju - omg, omg, nowa część księżycowego, ale super. Po czasie widzę dużo mankamentów z tą książką.
więcej Pokaż mimo toPo pierwsze, to osławione połączenie z inną serią. Meh, cały początek książki się tam rozgrywał, a ja tylko patrzyłam kiedy to się skończy. Chodziło tylko o uzasadnienie dla miecza i sztyletu, sama...
Ależ to było dobre! Te ponad 1000 stron przeleciało mi bardzo szybko i nadal nie mam przesytu. Bryce to idealna bohaterka dla mnie - pyskata, dowcipna i konkretna. Hunt w tej części momentami "miękł" ale koniec końców dał radę.
Zabrakło mi zakończenia niektórych wątków ale znając autorkę to jest to pewnie wstęp do kolejnych historii.
Ależ to było dobre! Te ponad 1000 stron przeleciało mi bardzo szybko i nadal nie mam przesytu. Bryce to idealna bohaterka dla mnie - pyskata, dowcipna i konkretna. Hunt w tej części momentami "miękł" ale koniec końców dał radę.
Pokaż mimo toZabrakło mi zakończenia niektórych wątków ale znając autorkę to jest to pewnie wstęp do kolejnych historii.
Po końcówce 2 tomu czekałam na tę książkę jak na szpilkach. Tyle sobie wyobrażałam, a wyszła... za przeproszeniem dupa.
Motyw podróży między światami totalnie schrzaniony, zrobiony na odwal się, jak wszystko w tej książce. Maas miała takie możliwości, multiwersum mogło dać genialne pomysły i sytuacje, np. Rhys z ekipą walczą u boku Bryce. A czytając to, miałam wrażenie, że Maas już się nie chce. A z drugiej strony książka jest za długa, jest za dużo niepotrzebnych wątków, które można było pominąć bez szkody dla fabuły. Mniej więcej w połowie znudziłam się i czytałam już tylko z obowiązku, bez większych emocji. Zresztą o jakich emocjach tu mowa, skoro bohaterowie mają takiego plot armora, że wiadomo, że przeżyją. Nawet końcowe sceny z Bryce nie wywołały we mnie żadnych emocji, bo to już było.
Z bohaterami też się stało coś dziwnego. Generalnie każdy facet, który się pojawiał, czy to Hunt, Rhun czy Tharion koniec końców okazywał się pierdołą, którą musiała ratować jakaś Dzielna i Potężna Heroina. Z Hunta zrobił się pantofel bez charakteru, który leci za Bryce jak pies na smyczy. Zniknęła jakakolwiek chemia między nimi, zero, nadal nul. Mass próbowała to chyba jakoś posklejać scenami seksu, których nawet nie chciało mi się czytać. Tak samo Lidia i Rhun, którzy skakali od nienawidzę cię, nie wybaczę ci do kocham cię! I tak co chwilę. Sama Bryce zaś zrobiła się nie znośna. Arogancka, zarozumiała, bez krzty szacunku do kogokolwiek. Robi co chce, mówi co chce, nic nie wyjaśnia, nic nie konsultuje. Sama wie wszystko najlepiej. A jak ktoś próbuje ją krytykować albo stopować, mówić, że hola, dziewczyno, ogarnij się, my też tu jesteśmy, ona od razu wpada we wściekłość. No bo jak to? Ona jest najlepsza, jej nie można krytykować! Nie wspominając o jej kolejnych to mocach z tyłka. Serio, czekałam, aż Mass zrobi z niej boginię, która pierdnie i Asterii odlecą na orbitę.
Strasznie się zawiodłam na tej książce. Uwielbiam Maas, mam na półce wszystkie jej książki, ale po kolejną chyba już tak chętnie nie sięgnę. A szkoda.
Po końcówce 2 tomu czekałam na tę książkę jak na szpilkach. Tyle sobie wyobrażałam, a wyszła... za przeproszeniem dupa.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toMotyw podróży między światami totalnie schrzaniony, zrobiony na odwal się, jak wszystko w tej książce. Maas miała takie możliwości, multiwersum mogło dać genialne pomysły i sytuacje, np. Rhys z ekipą walczą u boku Bryce. A czytając to, miałam wrażenie, że...
❗️SPOILERY❗️
Okej… sama nie wiem co mam napisać.
Ogólnie miałam bardzo duże oczekiwania odnośnie tej książki i tak samo bardzo się jej bałam. Połączenie światów mogło wyjść świetnie lub mogło być totalnym niewypałem. Wyszło to fajnie, jednak spodziewałam się więcej Rhysa i więcej… nie wiem, czegoś co zadziałoby się tam. Końcówka drugiego tomu była mega wzruszająca, na co Bryce po powrocie z rodzimego Świata Fae nagle zmienia się. Zaczyna bardzo kozaczyć i jak to było fajne w poprzednich częściach bo emanowała pewnością siebie tak w tym tomie zaczęło mnie irytować. Ma wszystko i wszystkich w dupie, szczególnie Hunta. Nie rozmawia z nim, nie mówi o planach. Biegnie gdzieś i nie patrzy czy on idzie za nią czy nie. A on biegnie jak potulny piesek i bardzo było mi go zal. Większość przyjaciół Bryce to Fae, przy czym potrafi przy nich na Fae cisnąć. Okej, Jesienny Król zasłużył na to, żeby być dla niego wrednym, ale taka Oceaniczna Królowa? Bryce odzywa się do wszystkich bez szacunku i nikt nawet nie myśli, żeby się odgryźć czy to skomentować. Dziwne jak dla mnie.
Po jakichś 700 stronach miałam ochotę rzucić tą książką, i z jednej strony miałam wrażenie, że wieje nudą a z drugiej przesyt informacji sprawiał o ból głowy. Podziwiam Maas za kreacje postaci i świata, jednak to już było dla mnie przekombinowane, szczególnie motyw Ithana.
Ruhn i Lidia ratują tą część! I ten wątek z podobieństwem Ruhna do Rhysa… 🥹 Gwiazdy, nocne niebo, wygląd i trochę imię… 🫶🏻
Końcówka nie uruchomiał we mnie żadnych emocji, może dlatego, że już od połowy miałam nerwy na tą książkę. No i zakończenie 😅 Te pegazy… Dobrze, że im tęcza z dupki nie leciała 🌈
❗️SPOILERY❗️
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toOkej… sama nie wiem co mam napisać.
Ogólnie miałam bardzo duże oczekiwania odnośnie tej książki i tak samo bardzo się jej bałam. Połączenie światów mogło wyjść świetnie lub mogło być totalnym niewypałem. Wyszło to fajnie, jednak spodziewałam się więcej Rhysa i więcej… nie wiem, czegoś co zadziałoby się tam. Końcówka drugiego tomu była mega wzruszająca, na co...
Maas potrafi robić to dobrze. Jej plot twisty, dopracowani bohaterowie, romans, który nie przysłania całej fabuły, a jest smaczkiem w całej historii – czekasz na niego i nagle trafia Cię obuchem w głowie. Te uczucia, nadmiar emocji. Dodatkowo brutalność, którą tutaj ukazała. Uwielbiam!
Po kolei: byłam sceptycznie nastawiona, bo po ostatnich romantasy byłam nieco rozczarowana – ten sam schemat, fabuła, wszystko doprowadza do punktu kulminacyjnego jednego i tego samego aż wkracza na scenę Maas pokazując, że da się to poprowadzić inaczej. Nie uważam, że jest to romantasy, to po prostu czysta fantastyka z wątkiem romantycznym. Mamy wojnę, dodatkowo wplecione sci-fi i to jak połączyła dwie opowieści w jedno. Bryce nadal jest irytująca to jest jej mniej, fabuła jest na wielu płaszczyznach. Miejscami miałam małą zagwozdkę czasoprzestrzenną - bo dla mnie minęło zdecydowanie więcej czasu niż to co się działo u innych bohaterów. Trzeba jej przyznać, że umie i pokazać śmierć, cierpienie z kontrastem miłości i przyjaźni. Nie ma sielankowej miłości tu jest walka o przetrwanie. To jest coś co uwielbiam w tego typu historiach. Dodatkowo zawsze uwielbiałam ją za to, że połączyła magię z technologię wprowadziła urban fantasy w totalnie bajkowy świat. Zgrabnie poprowadziła nas do rozwiązania zagadki, podążyliśmy za nią: walcząc, krwawiąc, kochając i tracąc wszystko to na czym nam zależy. Rozwinęła drugoplanowych bohaterów - wplotła ich historię, złączyła w całość. Ta historia nadaje się na nieziemski film. Rozbudowała świat, który miałam wrażenie, że nie da się już bardziej rozbudować. Sielankę przekształciła w walkę. Miejscami bardzo mi przypominała moją kochaną serię Czarne Kamienie i mam tak od początku tej serii. Boję się zakończeń historii Maas, bo nie umie tego robić. To w tym momencie mam wrażenie, że autorka odnalazła cel tej historii, nie wiem, czy popłynie w dobrą stronę, to nadal jest to świetnie zrobione.
Tak Księżycowe Miasto zostanie moją najlepszą serią od Maas. Czekam na wszystkie nowe powieści i z Dworów i z KM, bo czuje, że będzie to coś magicznego. A i przed zaczęciem czytajcie najpierw Dwory – warto, można pewnych wątków nie zrozumieć, a ja się czułam jak ze starymi przyjaciółmi na kawie: Łania zasługuje na medal za najwyższe zasługi, za to Ruhn za najtwardszego faceta w dziejach. Polecam!
Maas potrafi robić to dobrze. Jej plot twisty, dopracowani bohaterowie, romans, który nie przysłania całej fabuły, a jest smaczkiem w całej historii – czekasz na niego i nagle trafia Cię obuchem w głowie. Te uczucia, nadmiar emocji. Dodatkowo brutalność, którą tutaj ukazała. Uwielbiam!
więcej Pokaż mimo toPo kolei: byłam sceptycznie nastawiona, bo po ostatnich romantasy byłam nieco...