Kto zabija tak okrutnie w Północnych Terytoriach rabując złoto, dużo złota? Morduje i rabuje zdaje się bez planu, bez zrozumiałego celu, bez żywych świadków? Biała bestia, której nikt jakoś dokładnie nie widział, nikt nie jest wiarygodnym świadkiem. Nikt jednak nie wie, nawet w sekretnym mieście skąd na terytoria spływa ostrożnie dawkowana wiedza, Cienie i specjaliści od demonicznych wrogów życia. Swoje miejsce w tej niewiedzy ma też Gwardia od pilnowania status quo, ale wie najmniej i zasadniczo ten status oznacza jej szemrane interesy.

W trzeciej części tempo akcji zostało podkręcone dalszym przykróceniem długości rozdziałów w porównaniu do części drugiej. Szybko się zatem podąża śladami bohaterów, ale cierpi na tym dramaturgia z kulminacją zadyszki w na ostatnich 50 stronach. Na finiszu został mi jednak głód niedopowiedzenia, bo oczekiwałem domknięcia obietnicą rozpracowania technologii Białej Bestii. Smaku natomiast nabiera się w tych króteńkich miejscach, gdzie spoglądamy na Bestię w jej wymiarze, w jej linii czasowej.

Bractwo Cieni w tej części jest tylko tłem akcji. Prawda - w miastach Terytorium morduje i rabuje jakiś bladawy demon, ale zdaje się być on celem na równi ważnym, jak cwany alchemik sprzedający Gwardii nową broń.

Technologicznej fantazy jest w tej części jakby nieco więcej z portalem transwymiarowym dla uatrakcyjnienia całym ze złota z podkreśleniem jego demoniczności symbolem znanym nam nomen-omen z historii czarnomagicznych. Jest też osprzęt Bestii, ale bliżej nieopisany jak kryształowy z zatapianym pośrodku jakimś metalem. Nie zawodzi też zabójca-czyściciel z Bractwa ze swoim imponującym arsenałem zabójczych gadżetów.

Uwspółcześniony styl i słownictwo nadają trzeciej części kontekst powieści zgoła awanturniczej. Sztucznie jednak jest wszędzie tam, gdzie technologię opisano na siłę nietechnologicznie. Można przez to nabrać odczucia, że jest ona używana poniekąd bezrozumnie. Coś, jak czarna skrzynka z przyciskami o przeznaczeniu co prawda znanym, ale bez wiedzy o tym dlaczego tak działają. Tyczy się to z resztą i części drugiej, i pierwszej.

Kto zabija tak okrutnie w Północnych Terytoriach rabując złoto, dużo złota? Morduje i rabuje zdaje się bez planu, bez zrozumiałego celu, bez żywych świadków? Biała bestia, której nikt jakoś dokładnie nie widział, nikt nie jest wiarygodnym świadkiem. Nikt jednak nie wie, nawet w sekretnym mieście skąd na terytoria spływa ostrożnie dawkowana wiedza, Cienie i specjaliści od...