Jako że ta książka jest dość popularna szczerze liczyłam na coś lepszego. Miałam duże oczekiwania do tej książki i trochę się zawiodłam. Troche nudne ale gdzieś w połowie książki zaczyna się robić ciekawie.

Jako że ta książka jest dość popularna szczerze liczyłam na coś lepszego. Miałam duże oczekiwania do tej książki i trochę się zawiodłam. Troche nudne ale gdzieś w połowie książki zaczyna się robić ciekawie.

"Gdyby był ze mną" to książka z kategorii literatura młodzieżowa.
Sugerowany wiek od kiedy można sięgnąć po tę książkę to 14+.
Mimo iż jest to młodzieżówka to książka podobała mi się.
Historia Finny i Autumn jest podobna do tych, które można przeczytać w innych tego typu książkach.
Ona i on przyjaciele od dziecka.
Pewnego dnia ich drogi rozchodzą się, przyjaźń przemija, czasem zamienią ze sobą kilka słów, gdyż ich matki są najlepszymi przyjaciółkami i chcąc nie chcąc niektóre dni czy święta muszą spędzać w swoim towarzystwie.
Czym się ta historia różni od innych tego typu?
Jest prosto, emocjonalnie i życiowo napisana.
Autumn opowiada historię swojego życia, dzieli się problemami i rozterkami sercowymi, a wszystko to opisane jest tak, że wiesz iż ta historia mogłaby przydarzyć się tobie czy komuś tobie bliskiemu.

Czemu Finny i Autumn przestali się przyjaźnić?
Czy wejdą na właściwe tory i znów zostaną przyjaciółmi?

Finał tej historii jest smutny, jednak ja nie uroniłam łzy.

"Gdyby był ze mną" to książka z kategorii literatura młodzieżowa.
Sugerowany wiek od kiedy można sięgnąć po tę książkę to 14+.
Mimo iż jest to młodzieżówka to książka podobała mi się.
Historia Finny i Autumn jest podobna do tych, które można przeczytać w innych tego typu książkach.
Ona i on przyjaciele od dziecka.
Pewnego dnia ich drogi rozchodzą się, przyjaźń przemija,...

gówno jak ich mało

gówno jak ich mało

Po zobaczeniu wielu pozytywnych opinii o tej książce i wielu zdaniach, które mówiły, że jest to historia chwytająca za serce, na której wiele osób płakało, postanowiłam sięgnąć po ten tytuł, bo ja bardzo lubię tego typu historię. I niestety okazało się, że „gdyby był ze mną” to na ten moment moje największe rozczarowanie i najgorsza książka, jaką przeczytałam w tym roku. Od samego początku nie czułam tej historii, w najmniejszym stopniu nie mogłam się wgryźć w wydarzenia, jakie miały tu miejsce, przez co cała historia wydała mi się mało autentyczna i nawet w małym stopniu nie uwierzyłam w emocje i przeżycia bohaterów i przez to nie wylałam ani jednej łzy i nawet było mi do tego bardzo daleko, bo nie byłam ani trochę w tę książkę zaangażowana, bo cała historia była mi całkowicie obojętna, a styl, w jakim zostało to wszystko napisane, był dla mnie strasznie nietypowy, przez co odbierał mi całą radość z czytania i przez większość czasu byłam tą książką niesamowicie mocno poirytowana, do tego stopnia, że nawet nie chciało mi się po nią sięgać. I tak naprawdę jedyne, co mi się w tej całej książce podobało to niesamowcie krótkie rozdziały, które czasami miały nawet po 1/2 strony, bo dzięki nim naprawdę sprawnie dało się przebrnąć przez całą tę historię. Jeśli drugi tom zostanie wydany, to po niego już raczej nie sięgnę.

Po zobaczeniu wielu pozytywnych opinii o tej książce i wielu zdaniach, które mówiły, że jest to historia chwytająca za serce, na której wiele osób płakało, postanowiłam sięgnąć po ten tytuł, bo ja bardzo lubię tego typu historię. I niestety okazało się, że „gdyby był ze mną” to na ten moment moje największe rozczarowanie i najgorsza książka, jaką przeczytałam w tym roku. Od...

Jak dla mnie nie wygodnie się ją czytało, rok się zbierałam i o ile fabuła w miarę ciekawa to styl w jakim była napisana męczyło mnie to, napisana jest według mnie to co jest teraz co było i co będzie i da się przez to łatwo pogłębić, na dodatek pod koniec nagle zmieniła się fabuła o 180 stopni a ciekawsza była dopiero pod koniec, nie dla mnie ta książka

Jak dla mnie nie wygodnie się ją czytało, rok się zbierałam i o ile fabuła w miarę ciekawa to styl w jakim była napisana męczyło mnie to, napisana jest według mnie to co jest teraz co było i co będzie i da się przez to łatwo pogłębić, na dodatek pod koniec nagle zmieniła się fabuła o 180 stopni a ciekawsza była dopiero pod koniec, nie dla mnie ta książka

Nie mam pojęcia jak ją ocenić. Niektórzy narzekają na styl — mi on się bardzo podobał. Myślę, że książka była na swój sposób oryginalna, choć akcję dało się przewidzieć. Nie wiem, czy to był zamysł autorki. Zakończenie tak naprawdę podane jest na okładce książki i na pierwszej stronie. Ja go osobiście nie zrozumiałam. Gubiłam się w tym co jest wspomnieniem a co prawdą. (Prawie) do ostatnich stron podobała mi się, mimo że przedstawiała zwykłe, codzienne życie bohaterki.
Niezwykle podobało mi się poruszenie ważnych tematów i skłonienie do refleksji.
Jak już ktoś tu napisał, bohaterki są tu niezwykle płodne xD Też nie wiem, czy to zamysł (dorosłej) autorki, która chce przestrzec nastolatki? Robione pod fabułę? Wydaję mi się, że szansa na to jest naprawdę mała, trochę mnie to zdenerwowało.
Zdecydowanie zgadzam się z oznaczeniem wiekowym na okładce - 14+. Myślę, że to minimum. Jest dużo toksycznych zachowań, które nie są do końca podkreślone jako toksyczne, trzeba się tego domyślić.
Podsumowując, czy polecam? Nie wiem. Myślę, że ile ludzi tyle odczuć.

Nie mam pojęcia jak ją ocenić. Niektórzy narzekają na styl — mi on się bardzo podobał. Myślę, że książka była na swój sposób oryginalna, choć akcję dało się przewidzieć. Nie wiem, czy to był zamysł autorki. Zakończenie tak naprawdę podane jest na okładce książki i na pierwszej stronie. Ja go osobiście nie zrozumiałam. Gubiłam się w tym co jest wspomnieniem a co prawdą....

9/10

9/10

Autorka w dedykacji napisała, że bez swojego męża nie wiedziałaby jak pisać o prawdziwej miłości. Chyba mąż jej nie kocha.

Autorka w dedykacji napisała, że bez swojego męża nie wiedziałaby jak pisać o prawdziwej miłości. Chyba mąż jej nie kocha.

Dobra to była masakra. Książka nudna, totalnie nie mój styl, napisana beznadziejnie, fabułą ciągnie się jak flaki z olejem. Wiem że niektórzy przy tym płaczą ale ja po prostu umarłam z nudów w trakcie czytania. Tak przewidywalnej książki nie czytałam jeszcze nigdy masakra jakaś.

Dobra to była masakra. Książka nudna, totalnie nie mój styl, napisana beznadziejnie, fabułą ciągnie się jak flaki z olejem. Wiem że niektórzy przy tym płaczą ale ja po prostu umarłam z nudów w trakcie czytania. Tak przewidywalnej książki nie czytałam jeszcze nigdy masakra jakaś.

Jak czytałam na początku opinie, to bardzo dużo osób zwracało uwagę na styl. Jakby autorka nie umiała używać zdań złożonych. Jednak muszę przyznać, że to właśnie mnie urzekło - historia była urywkami z pamięci, nikt nie pamięta tyłu szczegółów.
Wszystko fajnie, można było się pochylić nad toksycznymi relacjami i szukać ukrytych w nich złych intencji. Jednak to zakończenie... to jakaś porażka. Rozumiem, że nie może być zawsze happy endu, ale sposób w jaki to jest opisane?? Ta wielka nieścisłość, gdzie Finny mówił, że nie odbierze Sylvie z lotniska i spotkają się gdzieś, a potem śmierć w burzy na autostradzie po wyjściu z samochodu. Gdzie niby oni mieli razem jechać haha, no przecież właśnie tego chciał uniknąć Finny - jechania z nią autem.
Niestety nie przywiązałam się do bohaterów zupełnie (sam fakt, że jestem największym płaczkiem na świecie i jak komuś babcia umrze, o której nie wspomniano ani razu, to płaczę) - nie płakałam. Te relacje były bardzo płytkie i śmieszna jest nadzwyczajna płodność bohaterek haha.
Podsumowując: dla mnie to się tak nie kleiło, że mam wrażenie iż autorka nie miała lepszych pomysłów lub była już znudzona, aby napisać konkretne zakończenie.

Jak czytałam na początku opinie, to bardzo dużo osób zwracało uwagę na styl. Jakby autorka nie umiała używać zdań złożonych. Jednak muszę przyznać, że to właśnie mnie urzekło - historia była urywkami z pamięci, nikt nie pamięta tyłu szczegółów.
Wszystko fajnie, można było się pochylić nad toksycznymi relacjami i szukać ukrytych w nich złych intencji. Jednak to...