Niestety bardzo krótki dramacik, do przeczytania w jeden wieczór. Klimat jednak jest nie do podrobienia, groza, ciemność i duchota od pierwszych stron. Po prostu czułam zapach pleśni i zatęchłego powietrza. Wiele dało również to, że wcześniej oglądałam ekranizację - film trwa nawet chyba dłużej niż czytanie tego tomiku, warto było jednak do niego zajrzeć.

Niestety bardzo krótki dramacik, do przeczytania w jeden wieczór. Klimat jednak jest nie do podrobienia, groza, ciemność i duchota od pierwszych stron. Po prostu czułam zapach pleśni i zatęchłego powietrza. Wiele dało również to, że wcześniej oglądałam ekranizację - film trwa nawet chyba dłużej niż czytanie tego tomiku, warto było jednak do niego zajrzeć.

Naprawdę żałuję, że mamy na polskim rynku tylko dramatyczną wariację "Teresy", niesamowicie byłoby móc ją porównać z powieściowym pierwowzorem, sprawdzić, ile kompromisów wymagała chociażby jedność miejsca. Szczęśliwie, wstęp Ossolineum trochę nam tej wiedzy dostarcza. Zawiera nawet nowelkę stanowiącą pierwowzór obu większych dzieł autora.

Co do treści, to zdecydowanie ciekawy prototyp naturalistycznych wybiegów Zoli. Kontekstowa opowiastka rodem z kryminału, przerysowane sytuacje, przedziwne elementy komediowe (wplecione "dla wytchnienia"),spotęgowana makabra. Chciałbym zobaczyć "Teresę" na scenie. Najlepiej w jej czasach, gdy mogła jeszcze powodować realne oburzenie. Jako wstęp (lub dodatek) do lektury "Rougon-Macquartów" - wypada okej.

Naprawdę żałuję, że mamy na polskim rynku tylko dramatyczną wariację "Teresy", niesamowicie byłoby móc ją porównać z powieściowym pierwowzorem, sprawdzić, ile kompromisów wymagała chociażby jedność miejsca. Szczęśliwie, wstęp Ossolineum trochę nam tej wiedzy dostarcza. Zawiera nawet nowelkę stanowiącą pierwowzór obu większych dzieł autora.

Co do treści, to zdecydowanie...

7/10
Myślałem, że dramat naturalistyczny wynalazł Henrik Ibsen, ale jak się okazało, nawet stworzenie tej dziedziny naturalizmu należy przypisać jednak Émil'owi Zoli. Ibsen jednak zostaje niekwestionowanym mistrzem dramatopisarstwa tego nurtu, no może ustępując miejsca "Pannie Julii" Strindberga.

Co do jednak "Teresy Raquin", to faktycznie wyróżnia się na tle dotychczasowej dramaturgii, ale jest jeszcze stosunkowo dość archaiczna względem późniejszych dzieł nurtu. Zola jednak nie umieszcza, jak Ibsen, istoty swojej sztuki w przedakcji, a akcję wypełnia odsłanianiem przeszłości. I właściwie to sprawia, że "Teresa Raquin" nie ma tego dreszczyku przy odkrywaniu zgnilizny. Zgnilizna jest od prawie początku sztuki na widoku, co odbiera sztuce polotu. Nie pomagają także dość drętwe dialogi. Niemniej, sam pomysł, teatralny psychologizm i zolowska wymowa na temat zbrodni są na tyle dobre, że jest to dramat stanowiący całkiem niezły wstęp do tak nurtu, który następnie rozwinął się w niezwykle fascynujących kierunkach.

Problem z "Teresą Raquin" jest też taki, że jest to teatralna przeróbka powieści, powstałej na podstawie opowiadania/szkicu. Zola kilkukrotnie zmieniał szczegóły i akcenty w swojej koncepcji, przez co w zasadzie ciężko się zorientować co należy traktować jako główne - pełniejszą powieść czy późniejszą sztukę. Tej pierwszej niestety chyba nie dostanie się na polskim rynku wydawniczym, więc zostało mi poprzestać na sztuce. A moje dotychczasowe spotkania z Zolą świadczą, że był absolutnym mistrzem powieści, ale co najwyżej dobrym dramaturgiem.

7/10
Myślałem, że dramat naturalistyczny wynalazł Henrik Ibsen, ale jak się okazało, nawet stworzenie tej dziedziny naturalizmu należy przypisać jednak Émil'owi Zoli. Ibsen jednak zostaje niekwestionowanym mistrzem dramatopisarstwa tego nurtu, no może ustępując miejsca "Pannie Julii" Strindberga.

Co do jednak "Teresy Raquin", to faktycznie wyróżnia się na tle...

Bohaterka zostaje namówiona przez kochanka do zabójstwa męża.

Bohaterka zostaje namówiona przez kochanka do zabójstwa męża.

Moje drugie dzieło Zoli. Pierwsza była powieść ,,Nana", którą po dziś dzień się zachwycam, natomiast ten o to dramat średnio do mnie przemówił..Ale to pewnie dlatego, że nie przepadam w ogóle za czytaniem dramatów..

Sama treść, choć podobno wówczas bardzo nowatorska i oryginalna, dla mnie wydawała się być schematyczna..Zbrodnia, a potem pożerające do ostatniej kropli krwi poczucie winy,,Ileż to razy już się spotykałam z tym motywem?

Moje drugie dzieło Zoli. Pierwsza była powieść ,,Nana", którą po dziś dzień się zachwycam, natomiast ten o to dramat średnio do mnie przemówił..Ale to pewnie dlatego, że nie przepadam w ogóle za czytaniem dramatów..

Sama treść, choć podobno wówczas bardzo nowatorska i oryginalna, dla mnie wydawała się być schematyczna..Zbrodnia, a potem pożerające do ostatniej kropli krwi...

Bardzo fajna książka, warto również zobaczyć film w roli głównej z Elisabeth Olsen o tytule "In secret"

Bardzo fajna książka, warto również zobaczyć film w roli głównej z Elisabeth Olsen o tytule "In secret"

Powieść "Teresa Raquin" opowiada historię życia Teresy, rozpocząwszy od jej dzieciństwa aż do jej śmierci. Teresa zostaje wychowana przez swoją ciotkę, ponieważ jej ojciec wyruszył do Algierii i tam też zmarł. Dorasta w środowisku podobnym do domu starców: Młodej dziewczynie nie wolno mówić głośno, ani za dużo. Ze względu na swojego chorowitego kuzyna Kamila, Teresa musi przyjmować także takie same leki, chociaż jest całkowicie zdrowa. I tak mijają lata, a stara ciotka Teresy podejmuje decyzję, żeby poślubić Teresę i Kamila. Młodzi wyruszają z matką do Paryża i urządzają tam sobie życie. A to życie zostaje wywrócone do góry nogami, kiedy Teresa poznaje malarza Laurenta. Podejmują oni decyzję, która kosztuje nie jedno życie...

Fabuła książki jest niezmiernie tragiczna, jakże też interesująca. Emile Zola stworzył rodzinę tak absurdalną, że sama powieść musiała pójść tym szlakiem. W tej książce nie znajdzie się protagonisty, jedynie antagonistów. Napisana trudnym i bardzo opisowym językiem jest na początku nie łatwą lekturą, po jakimś czasie przestaje to przeszkadzać. Polecam fanom powieści obyczajowych, którzy poszukują książek nie tylko ciekawych, ale też nadzwyczajnych!!!

Powieść "Teresa Raquin" opowiada historię życia Teresy, rozpocząwszy od jej dzieciństwa aż do jej śmierci. Teresa zostaje wychowana przez swoją ciotkę, ponieważ jej ojciec wyruszył do Algierii i tam też zmarł. Dorasta w środowisku podobnym do domu starców: Młodej dziewczynie nie wolno mówić głośno, ani za dużo. Ze względu na swojego chorowitego kuzyna Kamila, Teresa musi...

"Teresa Raquin" to niesamowity dramat. Włoch, Emil Zola stworzył bardzo naturalistyczny utwór. Krótki, ale niebywale intensywny, zatrważający. niezwykle smutny, przepełniony nieszczęściem, zdradą i przeogromną tragedią.

Co się stanie kiedy kochankowie Ludwik i Teresa zabiją jej męża? Czy istnieje zbrodnia bez kary? Czy można żyć bez wyrzutów sumienia? Czy nareszcie para poczuje się spełniona? Czy będzie stało coś na przeszkodzie ich szczęściu? Nie mogę wam nic zdradzić.

Koniecznie zapoznajcie się z tym krótkim dramatem w czterech aktach (129 stron). Wydanie Ossolińskich z serii Biblioteki Narodowej poprzedzone jest bardzo interesującym opisem dotyczącym autora i innymi dodatkami. Bardzo wartościowy egzemplarz. Serdecznie polecam. "Teresę Raquin" uznaję jak dotąd za najlepszą książkę jaką przeczytałam w czerwcu. Och, mogłabym codziennie czytać tylko takie książki ;).

"Teresa Raquin" to niesamowity dramat. Włoch, Emil Zola stworzył bardzo naturalistyczny utwór. Krótki, ale niebywale intensywny, zatrważający. niezwykle smutny, przepełniony nieszczęściem, zdradą i przeogromną tragedią.

Co się stanie kiedy kochankowie Ludwik i Teresa zabiją jej męża? Czy istnieje zbrodnia bez kary? Czy można żyć bez wyrzutów sumienia? Czy nareszcie para...