Jest to książka, którą czytałam już kilka razy i wracam do niej cyklicznie. Po pierwsze: dlatego, że uwielbiam autorkę czyli Fannie Flagg, a po drugie: lektura niesie tak pozytywny przekaz, że nie jestem w stanie oprzeć się i powracam do niej jak do dobrej przyjaciółki. W tym dzisiejszym świecie pełnym nienawiści, złości, wzajemnej zawiści wchodzę do świata, w którym spotykam dobrych i serdecznych ludzi, odwiedzam fantastyczne miasteczko Lost River i grzeję się w tym ludzkim ciepłem i chłonę życzliwość i serdeczność, której w realnym świecie obecnie tak bardzo brakuje.

Akcja dzieje się w okresie świątecznym i dlatego czytam ją w grudniu aby lepiej wczuć się w nastrój. Miejscem akcji jest malutkie, senne miasteczko Lost River, dobrze mi już znane z innych książek tej autorki. Cechuje się przyjazną atmosferą, bardzo życzliwymi ludźmi i takim małomiasteczkowym, lokalnym folklorem, gdzie każdy zna każdego, bo mieszkańców jest mało. Trafia tam mieszkaniec Chicago - Oswald T. Campbell, który dowiaduje się od lekarza, że ma rozległą rozedmę płuc i zostało mu maksymalnie dwa lata życia. Lekarz zaleca mu wyjazd do tej właśnie mieścinki, ze względu korzystny dla zdrowia klimat, jaki w niej panuje. Oswald wynajmuje pokój u energicznej Betty i szybko wtapia się w lokalną społeczność.

Interesującym miejscem w miasteczku jest sklep Roya (jedyny w tej miescowości),a sam sklepikarz ratuje postrzelonego śrutem przez dwóch chłopców ptaszka - kardynała, ktoremu daje na imię Jack. Ptaszek szybko staje się ulubieńcem klientów sklepu. Kardynał zmienił życie mieszkańców Lost River, ale w jakiś sposób także i moje. Pokochałam tę książkę jak mało którą. Pewnego dnia zagląda tam mała Patsy (pięcio czy sześcioletnia) dziewczynka, która jest brudna, ma na sobie obszarpane ubranie i jest boso. Dziecko przychodzi do ptaszka. Początkowo nieśmiała i zalękniona, coraz bardziej garnie się do tego sklepu a i mieszkańcy litują się nad nią, pomagając jej jak tylko mogą. Przeszłość tej dziewczynki jest bardzo burzliwa i ogromnie przytłaczająca. Ale znając społeczność miasteczka, możemy się domyśleć, iż staną na głowie aby tylko odmienić podły los dziecka.

W Lost River działa specyficzna organizacja zwana w skrócie "Królewskie kropki", w skład której wchodzą: Betty, Frances, Mildred, Dottie i Sybill. jest to grupa, która spełnia dobre uczynki. Te kobiety mają bardzo różne charaktery i temperamenty, ale łączy jedno: wszystkie mają dobre serce. Działają tam też konkurencyjne Królewskie Groszki, ale tak naprawdę to obie grupy współpracują ze sobą aby czynić dobro.

Uwielbiam tę książkę i jestem wobec niej całkowicie bezkrytyczna i moja opinia też nie jest obiektywna, ale skoro wracam do niej regularnie od wielu lat, to znaczy, że zajmuje wyjątkowe miejsce w moim sercu i przy jej ocenie kieruję się emocjami a nie walorami literackimi. Jeżeli macie podły nastrój, jeżeli macie jakiś gorszy moment w życiu, to ta cienka, niepozorna książeczka z pewnością okaże się balsamem dla Waszej duszy. Warto zajrzeć do tego magicznego zakątka jakim jest Lost River i pobyć trochę z jego mieszkańcami, a z pewnością stan waszej psychiki ulegnie poprawie. Ja tak mam. I dlatego chętnie czytam ją w okresie przedświątecznym, gdyż pozytywnie nastraja mnie do ludzi i świata.

Jest to książka, którą czytałam już kilka razy i wracam do niej cyklicznie. Po pierwsze: dlatego, że uwielbiam autorkę czyli Fannie Flagg, a po drugie: lektura niesie tak pozytywny przekaz, że nie jestem w stanie oprzeć się i powracam do niej jak do dobrej przyjaciółki. W tym dzisiejszym świecie pełnym nienawiści, złości, wzajemnej zawiści wchodzę do świata, w którym...