Mocna rzecz

Mocna rzecz

Wiersze pisane sercem i ... jeszcze jednym narządem. Dowcipne, masochistyczne, ironiczne i autoironiczne. Zbyt odważne i zbyt kontrowersyjne by mogły trafić "na salony" literatury.

Wiersze pisane sercem i ... jeszcze jednym narządem. Dowcipne, masochistyczne, ironiczne i autoironiczne. Zbyt odważne i zbyt kontrowersyjne by mogły trafić "na salony" literatury.

Jak to u Pana Macierzyńskiego: ironia, sarkazm, przekora, śmiech przez łzy i łzy ze śmiechu. Wywrotowiec, który wie, jak wywołać emocje.
Formuła większości wierszy wpisuje się w gatunek, który na swój użytek nazywam "poezją fabularyzowaną", tzn. taką, która wyświetla się na ekranie mojej wyobraźni.

Szkoda, że tomik, za sprawą czarnego PR, nie zagości u tylu czytelników, na ilu zasługuje.

Generalnie szóstka z minusem, bo tylko jeden wiersz mnie nie uwiódł, a dla równowagi moja ulubiona puenta:
"kiedyś twoja cipka mocno mnie obejmowała
dziś już nic mnie tu nie trzyma"

Jak to u Pana Macierzyńskiego: ironia, sarkazm, przekora, śmiech przez łzy i łzy ze śmiechu. Wywrotowiec, który wie, jak wywołać emocje.
Formuła większości wierszy wpisuje się w gatunek, który na swój użytek nazywam "poezją fabularyzowaną", tzn. taką, która wyświetla się na ekranie mojej wyobraźni.

Szkoda, że tomik, za sprawą czarnego PR, nie zagości u tylu czytelników, na...

Ciekawa choć niełatwa lektura.
Refleksyjna.
Polecam.

Ciekawa choć niełatwa lektura.
Refleksyjna.
Polecam.

Jestem świeżo po lekturze. Nie mogę i nie umiem być całkowicie obiektywny.
Są tutaj wiersze o miłości, stracie, bólu, trudach pisania, życiu po prostu, na które liczyłem, a w których jest po prostu ten Macierzyński, którego czytałem lata temu i który mnie wtedy zachwycił.
Do każdej miłości, straty, bólu, trudów pisania i życia po prostu, dostajemy też dawkę świetnego humoru. Autor nie chce nas dołować.
Jednak znalazły się tutaj również takie teksty, które nie dały mi szans na obronę. Nie wszystkich emocji się spodziewałem.
Nie wszystkie emocje mi się podobają, a to bardzo dobrze pokazuje ich (tekstów) wartość. Macierzyński znów zostawił ślad w mojej psychice.
Niezbędnik psychopaty, ale też masochisty. Bo masochizmem będzie znowu przeczytać (a przeczytam znowu - to pewne) "Pedo". Bardzo jest niepokojący.
"Macierzyński idzie do spowiedzi", tekst z którym się nie zgadzam i będę długo jeszcze polemizował. "Można sprawdzić", w którym dostajemy w pysk brzydką, przyziemną, wręcz wulgarną prawdą o nas samych.
XXX [jestem fałszywym prorokiem...], (ktory mi się podoba najbardziej),zostawił mnie z moimi myślami o mnie, których sam się boję, ale nie zostawił bezbronnie.
Mecierzyński wchodzi w czytelnika nagle, ale nie zarządza odwrotu bez ejakulacji.

Jestem świeżo po lekturze. Nie mogę i nie umiem być całkowicie obiektywny.
Są tutaj wiersze o miłości, stracie, bólu, trudach pisania, życiu po prostu, na które liczyłem, a w których jest po prostu ten Macierzyński, którego czytałem lata temu i który mnie wtedy zachwycił.
Do każdej miłości, straty, bólu, trudów pisania i życia po prostu, dostajemy też dawkę świetnego...

"Nowy tomik Piotra Macierzyńskiego to wydarzenie. Wydarzenie, na które nikt nas nie zaprosi, na które trzeba wprosić się samemu. By móc potem żałować, że nie da się tego zapomnieć. To ósma książka poety, który po konflikcie z długoletnim wydawcą (Ha!art) i problemach ze znalezieniem nowego ostatecznie podjął decyzję o samodzielnej publikacji. W przeciwieństwie do poprzedniej, niemal dokumentalnej „Książki kostnicy” (2017) poświęconej Zagładzie, w „Niezbędniku psychopaty” otrzymujemy Macierzyńskiego „klasycznego” – jak zwykle pozbawionego zahamowań, sypiącego żartami i kpiącego w najlepsze, powracającego konsekwentnie do charakterystycznej dla siebie poetyki w utworach osadzonych zdecydowanie współcześnie. Ale nie jest to powrót łatwy i przyjemny."


Cały mój tekst o "Niezbędniku psychopaty" Piotra Macierzyńskiego jest dostępny w dwutygodniku "artPAPIER" (nr 7/2023):

http://www.artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=460&artykul=9343&kat=17


Sam tomik dostępny jest do nabycia u autora:

https://patronite.pl/patronite.plmacierzynski

"Nowy tomik Piotra Macierzyńskiego to wydarzenie. Wydarzenie, na które nikt nas nie zaprosi, na które trzeba wprosić się samemu. By móc potem żałować, że nie da się tego zapomnieć. To ósma książka poety, który po konflikcie z długoletnim wydawcą (Ha!art) i problemach ze znalezieniem nowego ostatecznie podjął decyzję o samodzielnej publikacji. W przeciwieństwie do...