Z licznych książek autora, dobrze jest zacząć od tej, bo wykłada on tutaj, dość dobrze argumentując swoją tezę o znaczeniu łucznictwa, pieszego i konnego, w armiach pierwszych Piastów. Teza, którą rozwija w pozostałych książkach, traktujących szczegółowiej o różnych bitwach i wojnach, jest istotna dla jego sposobu analizy wydarzeń w odniesieniu do kolejnych konfliktów i przebiegu walk.
Można się nie zgadzać z autorem, ale trzeba przyznać, że dość solidnie przedstawia argumentację opierając ją na materiale archeologicznym, źródłach i własnym doświadczeniu wynikającym z zajmowania się rekonstrukcją historyczną. Jego uwagi i spostrzeżenia są ciekawe i chętnie poczytałbym innych autorów odnoszących się do nich.
Co istotne, ta książka wyraźnie wskazuje, że umiejętności łucznicze i rozwój łucznictwa konnego miał być rodzimą tradycją państwa piastowskiego, wyrosłą wprawdzie w sąsiedztwie koczowniczych kultur Węgrów, Pieczyngów, Połowców, ale nie powstałą pod ich wpływem ,co można było błędnie wnioskować z innych książek autora.
Zdecydowanie też tezy autora nie są z kategorii fantazji i legend, ale po prostu inną interpretacją źródeł. Analizy takie jak te dotyczące imion w dynastii piastowskiej, to normalne, przyjęte rozważania w dziełach innych historyków.

Z licznych książek autora, dobrze jest zacząć od tej, bo wykłada on tutaj, dość dobrze argumentując swoją tezę o znaczeniu łucznictwa, pieszego i konnego, w armiach pierwszych Piastów. Teza, którą rozwija w pozostałych książkach, traktujących szczegółowiej o różnych bitwach i wojnach, jest istotna dla jego sposobu analizy wydarzeń w odniesieniu do kolejnych konfliktów i...

Podczas doboru książek poświęconych tematyce państwa pierwszych Piastów i ogólnie pradziejach Polski trzeba uważać. Grunt jest grząski, informacji mało, co prowadzi do wielu spekulacji; pomiędzy nimi trafiają się potworki, czy wręcz okropne wykoślawianie historii jak książki o tzw Wielkiej Lechii. Powyższa książka takim tworem na szczęście nie jest, ale zbliża się niebezpiecznie. Już sam wstęp pokazuje wielką dumę autora, wyraźnie czującego się lepszym od prawdziwych i wyimaginowanych „pseudohistoryków”. Niestety, w dużej mierze powiela ich metody działania. Próbuje podważyć dawno przyjęte teorie bez przedstawienia kontrargumentów, do tego sam tworzy nowe kierując się mocno niepewnymi przesłankami (np. jednym z argumentów za jego teorią o unii polsko-morawskiej ma być… popularność imienia Karol na Węgrzech!),które później próbuje wykorzystać jako bazę dla jeszcze odważniejszych hipotez. Do tego podchodzi do źródeł dosyć wybiórczo, wychodząc z założenia, że jeżeli niemieccy kronikarze o czymś nie pisali, to znaczy, że na pewno chcieli to ukryć. Z takim nastawieniem można „udowodnić” wszystko. Irytuje też straszna stronniczość narracji, bijąca wręcz uwielbieniem do Węgier i ich kultury (atak Madziarów na Wielkie Morawy miał być formą ratunku przed ekspansją Niemiec!).
Styl autora jest dosyć męczący. W trakcie naukowego opisu bitwy potrafi nagle przejść w narrację pasującą bardziej do powieści awanturniczej; nie brak również przesadzonych określeń i porównań (kilkukrotnie pada stwierdzenie o węgierskim odpowiedniku „wielkiego muru chińskiego”). Za plus należy natomiast uznać staranne cytowanie źródeł i bardzo dużą liczbę dobrze opisanych ilustracji.
Podsumowując, uważam książkę „Polska jazda i łuczniczy za pierwszych Piastów” za raczej słabą pozycję. Autor przedstawił ciekawą sugestię, ale niczego nie udowodnił, poza tym, co było oczywiste, tzn. że piastowscy wojowie chętnie korzystali z łuków i oszczepów. Reszta tez autora jest co najmniej wątpliwa, co w połączeniu z jakością literacką sprawia, że uważam czas poświęcony jej lekturze za może nie stracony, ale na pewno za wykorzystany nie najlepiej.

Podczas doboru książek poświęconych tematyce państwa pierwszych Piastów i ogólnie pradziejach Polski trzeba uważać. Grunt jest grząski, informacji mało, co prowadzi do wielu spekulacji; pomiędzy nimi trafiają się potworki, czy wręcz okropne wykoślawianie historii jak książki o tzw Wielkiej Lechii. Powyższa książka takim tworem na szczęście nie jest, ale zbliża się...

6,5/10

6,5/10