8/10
„Piąta strona świata” to książka podróżnicza na wskroś. Jest tu bowiem nie tylko o pokonywaniu kolejnych fizycznych barier i dążeniu do realizacji marzeń, ale przede wszystkim o tym, co najważniejsze - czyli podróży wewnętrznej. Mateusz Waligora nie owija w bawełnę. Nie stosuje żółtego filtra ani różowych okularów. Po prostu z ogromną sobie szczerością opowiada o wzlotach i upadkach podróżniczego życia. I o tym dążeniu, gonieniu do znalezienia miejsca i celu w życiu.

Oceniając książkę Mateusza jestem bardzo nieobiektywny. A to dlatego, że bardzo mocno utożsamiam się z Jego filozofią życiową i często dzielę rozterki, które i On dzieli. Warto też dodać, że książka ta była cegiełką na Jego wyprawę ku biegunowi południowemu. Więc czytając dodatkowo gdzieś w głębi umysłu miałem to przekonanie, że chociaż tak dołożyłem się do tego przedsięwzięcia, które sam chciałbym zrealizować.

Czy warto? Dla mnie tak. I na pewno do niej wrócę.

8/10
„Piąta strona świata” to książka podróżnicza na wskroś. Jest tu bowiem nie tylko o pokonywaniu kolejnych fizycznych barier i dążeniu do realizacji marzeń, ale przede wszystkim o tym, co najważniejsze - czyli podróży wewnętrznej. Mateusz Waligora nie owija w bawełnę. Nie stosuje żółtego filtra ani różowych okularów. Po prostu z ogromną sobie szczerością opowiada o...

Są dwa typy podróżników. Jedni dodają filtry, pokazują idealny świat i opisują cudowne, niezapomniane chwile, spotkania, dania i imprezy. Drudzy nie owijają w bawełnę, pokazują, że pokonywanie przeszkód, kilometrów i granic to nie jest hop siup i często trzeba się natrudzić za wielu, aby coś osiągnąć, a na końcu i tak nie wiesz czy to ma jakikolwiek sens. Mateusz Waligóra należy do drugiej grupy. I takie podejście jest mi o wiele bliższe. Pisanie o wątpliwościach, o bólach, dylematach, chęci rzucenia wszystkiego i ciągłego szukania sensu w podróży, zwłaszcza tej ekstremalnej, jest tym czego potrzebujemy nawet jeśli nasza podróż ogranicza się do wyjścia do biura czy do Żabki po hotdoga. Jeśli w życiu przejdę choć 1% tego co przeszedł Mateusz w swoich ekstremalnych podróżach rowerowych czy marszach to będę spełnionym człowiekiem. A może zachcę przejść drugi procent tego?
Czuję, że jest to lektura podróżnicza, którą przeczytam przed jakimś kolejnym wyjazdem w nieznane, żeby przypomnieć sobie o co w tym wszystkim naprawdę chodzi.

Są dwa typy podróżników. Jedni dodają filtry, pokazują idealny świat i opisują cudowne, niezapomniane chwile, spotkania, dania i imprezy. Drudzy nie owijają w bawełnę, pokazują, że pokonywanie przeszkód, kilometrów i granic to nie jest hop siup i często trzeba się natrudzić za wielu, aby coś osiągnąć, a na końcu i tak nie wiesz czy to ma jakikolwiek sens. Mateusz Waligóra...

Fascynująco czyta sie książkę podróżniczą bez fotografii niezwykłych pięknych miejsc, ktore opisuje... I może dobrze to oddaje jedna z podróży auroa w której w pewnym momencie nie robił zdjęć bo chciał sobą chłonąć napotkane obrazy i zachować w duszy, w pamięci by do nich wracać... To też powieść o wędrówce wewnetrznej, dojrzewaniu do bycia samym sobą, odkrywaniu swoich możliwości oraz rzeczy które są na prawdę istotne... Książkę kupiłam dokładając sie wymarzonej wyprawy Waligóry, a otrzymałam rónież zaskakująco dobrą literaturą!

Fascynująco czyta sie książkę podróżniczą bez fotografii niezwykłych pięknych miejsc, ktore opisuje... I może dobrze to oddaje jedna z podróży auroa w której w pewnym momencie nie robił zdjęć bo chciał sobą chłonąć napotkane obrazy i zachować w duszy, w pamięci by do nich wracać... To też powieść o wędrówce wewnetrznej, dojrzewaniu do bycia samym sobą, odkrywaniu swoich...

Mateusz Waligóra, niezwykłe połączenie marzyciela i realisty, opisującego swoją drogę poznawania, do której ciągnie go serce i dusza. Właśnie trwa jego podróż na Biegun Południowy, natomiast ta numerowana, w małym nakładzie książka, jest moją małą cegiełką wsparcia do spełnienia jego marzenia. Trzymam mocno kciuki!

"Piąta strona życia" to bardzo osobista książka, próba rozliczenia się z wyborami i decyzjami, podejmowanymi na drodze podróżniczo-życiowej.
Mateusz z ogromną szczerością opowiada o wybranych celach, ale też o tym, jak wiele z zamierzeń się nie udało, że się musiał wycofać na zawsze lub na jakiś czas i jakie to było ciężkie. Trudności dodaje fakt, że nie każdy wybór sobie wybaczył, że żal z wyboru takiej, a nie innej drogi tli się gdzieś w sercu małym, trawiącym żarem. Okazuje się bowiem, że wybierając jedno, można stracić coś innego, równie, a może nawet bardziej cennego. Okazuje się jeszcze, że to nie cel jest tak naprawdę najważniejszy ❤

"Jeszcze tylko trochę" - co jest w myślach człowieka, który znalazł się na pustynnym szlaku Canning Stock Route w Australii, pchającego rower załadowany wodą, przez wysokie wydmy szlaku, uważanego za najtrudniejszy na Ziemi? Co daje samotność i odczucie pustki podczas podróży oraz obezwładniająca cisza przerywana chrupiącą pod stopami solą Salar de Uyuni? Co Mateusz czuje teraz, ciągnąc sanie po białym pustkowiu, opierając się silnemu wiatrowi i temperaturze dochodzącej do -50st.C?

Autor opowiada o szukaniu swojej drogi, obejmującej fizyczną wędrówkę ciała oraz podróż duchową. Ocena tej drugiej jest niemierzalna. Zgadniecie, która ze stron Świata jest tą ulubioną stroną Mateusza Waligóry? 😉

Również na: https://www.instagram.com/p/ClYR98YNNJ-/

Mateusz Waligóra, niezwykłe połączenie marzyciela i realisty, opisującego swoją drogę poznawania, do której ciągnie go serce i dusza. Właśnie trwa jego podróż na Biegun Południowy, natomiast ta numerowana, w małym nakładzie książka, jest moją małą cegiełką wsparcia do spełnienia jego marzenia. Trzymam mocno kciuki!

"Piąta strona życia" to bardzo osobista książka, próba...

Ta książka jest dla mnie jak esencja pysznej herbaty ale w za małym kubku... czuję niedosyt, ponieważ dla mnie opowieści Mateusza mogłyby się snuć bez końca. Z wielką chęcią zgłębiłabym jego przygody i doświadczenia z każdego zakątka świata w którym już był i do którego planuje się udać. Z niecierpliwością czekam na relacje z Bieguna, jak również na książkę z Tatrzańskimi opowieściami.

Ta książka jest dla mnie jak esencja pysznej herbaty ale w za małym kubku... czuję niedosyt, ponieważ dla mnie opowieści Mateusza mogłyby się snuć bez końca. Z wielką chęcią zgłębiłabym jego przygody i doświadczenia z każdego zakątka świata w którym już był i do którego planuje się udać. Z niecierpliwością czekam na relacje z Bieguna, jak również na książkę z Tatrzańskimi...