Jak zwykle pisane z udawanym znawstwem.
„Proces socjologicznych zmian, które marksowska doktryna o komunistycznej rewolucji nazywa "etapem burżuazyjnym", zaczyna się w Rosji w początkach XIX wieku, a to w miarę jak zaczynają rozrastać się miasta i miasteczka, a stąd powiększa się ludność miejska w stosunku do wiejskiej, wytwarzając własną kulturę mieszczańską. Niewątpliwie momentem przełomowym w tym procesie jest reforma rolna z roku 1861, która radykalnie zmieniła radykalnie zmieniła nie tylko formy prawne własności ziemi i zniosła poddaństwo chłopów, ale także zmieniła cały ustrój społeczny wsi, czyli czin. Było to wielkim wstrząsem dla całego społeczeństwa, a zwłaszcza dla chłopów i ziemian. Ta reforma rolna spowodowała "wędrówkę" ludności wiejskiej do miasta, tak części ziemian jak znacznej części chłopów. Ziemianie utracili cały szereg funkcji i zajęć administracyjnych i sądowych, które przedtem były ich obowiązkiem społecznym i "politycznym" (w sensie wykonywania pewnych funkcji państwowych),a chłopi zostali "uwolnieni" od szeregu obowiązków pracy wobec "panów", co pozwoliło im na migrację, głównie w kierunku miasta i szukania pracy w powstającym przemyśle. Rosną więc miasta, wytwarza się nowa kultura mieszczańska, którą charakteryzuje przede wszystkim porzucenie starych obyczajów wiejskich, opartych na religijności i na życiu parafialnym; przychodzi więc zeświecczenie i zdezorientowanie moralne.” (s. 166n)

W tej beblaninie tylko to odpowiada prawdzie, że pańszczyźniani zostali „uwolnieni” w cudzysłowie, bowiem byli nadal zobowiązani do świadczeń, od których wykupić się mogli za zgodą dziedzica.

Zaś „formy prawne własności ziemi” pozostały jak były, tak samo jak pozostał „cały ustrój społeczny wsi”.

Zdanie „cały ustrój społeczny wsi, czyli czin” świadczy, iż nie miał pojęcia, czym były „cziny”. Otóź były to stopnie w służbie urzędniczej.

Wykupienie wcale nie oznaczało pozwolenia na migrację do miasta, byli wciąż przypisani do ziemi. Tym samym żadna „znaczna część chłopów” nie przeniosła się do miasta, nawet „migranci” do miasta pozostawali członkami wspólnot wiejskich, do których mogli zostać odesłani.
Tym bardziej wątpliwe, by zaliczać ich do mieszczaństwa.

Szczegółowo opisał to np. Jan Kucharzewski „Od białego do czerwonego caratu.” Co dziwniejsze Poradowski powołuje się na tę ksiażkę kilkakrotnie, lecz w innych sprawach.

Jak zwykle pisane z udawanym znawstwem.
„Proces socjologicznych zmian, które marksowska doktryna o komunistycznej rewolucji nazywa "etapem burżuazyjnym", zaczyna się w Rosji w początkach XIX wieku, a to w miarę jak zaczynają rozrastać się miasta i miasteczka, a stąd powiększa się ludność miejska w stosunku do wiejskiej, wytwarzając własną kulturę mieszczańską. Niewątpliwie...