Jest to pierwsza książka z serii, którą przeczytałam bez przyjemności. Wątpliwa wydaje mi się decyzja Morrisa, aby połączyć wątek pierwszych zgubnych intryg Mordreda z bezlitośnie wyszydzonymi historiami miłosnymi zaczerpniętymi z "Cligesa" Chretiena de Troyes. Niby wiąże je wspólna tematyka/przesłanie - o życiu fałszem i o tym, jak kłamstwa prowadzą do zguby - ale żaden z wątków nie ma tak naprawdę szans w pełni się rozwinąć, tym bardziej że narracja prowadzona jest z punktu widzenia postaci niezbyt zaangażowanej w którykolwiek z nich. Terence, bohater pierwszych tomów, powraca tutaj głównie po to, by z wyżyn loży szyderców obserwować i oceniać, wespół zresztą z Dinadanem, który utracił wiele ze swojej świeżości, którą miał jeszcze w 5. tomie. Powracają również inne postaci, ale na tym powrocie niestety tracą - na przykład Gawain wyraźnie nie ma co robić i obija się od ścian, popijając mocne trunki; żałosna to degeneracja uroczej niegdyś postaci. Intrygi Mordreda są niestety boleśnie przejrzyste, a wątki miłosne potraktowane z kpiną bliską goryczy, bez śladu wyrozumiałego humoru widocznego przeważnie w poprzednich książkach. Za jedyny plus uznać muszę wizytę Terence'a w greckich Zaświatach i spotkanie z Tejrezjaszem.

Jest to pierwsza książka z serii, którą przeczytałam bez przyjemności. Wątpliwa wydaje mi się decyzja Morrisa, aby połączyć wątek pierwszych zgubnych intryg Mordreda z bezlitośnie wyszydzonymi historiami miłosnymi zaczerpniętymi z "Cligesa" Chretiena de Troyes. Niby wiąże je wspólna tematyka/przesłanie - o życiu fałszem i o tym, jak kłamstwa prowadzą do zguby - ale żaden z...