Morris powraca do lżejszego i życzliwszego stylu oraz do schematu kąśliwej dziewczyny i jej dowcipnego towarzysza wykorzystanego już w "The Savage Damsel and the Dwarf" - podobieństwo jest tym wyraźniejsze, że główna bohaterka jest córką postaci z tamtej książki. Autor unika jednak całkowitego odgrzewania kotletów, kładąc tym razem nacisk na tendencję młodej Lunety do manipulowania ludźmi i przedstawiając historię Yvaina i Laudine w sposób znacznie sympatyczniejszy niż to było z Garetem i Lionors. Jak zwykle dużo uroku, dużo humoru, niegłupie pytania z nieoczywistymi odpowiedziami (czym jest przyjaźń, dlaczego manipulowanie innymi jest naganne, czym jest wolność, wolna wola i niewola - to w przepięknie zrealizowanym wątku kobiet udręczanych przymusową pracą i upartej Dorotei, która jest kwintesencją syndromu sztokholmskiego). Jednym słowem, przemiła powiastka, która zachęca do sięgnięcia po pierwowzór Morrisa, czyli "Rycerza z lwem" Chretiena de Troyes (przy okazji zgadzam się z Morrisem, że to chyba najlepsze dzieło mistrza Chretiena).

Morris powraca do lżejszego i życzliwszego stylu oraz do schematu kąśliwej dziewczyny i jej dowcipnego towarzysza wykorzystanego już w "The Savage Damsel and the Dwarf" - podobieństwo jest tym wyraźniejsze, że główna bohaterka jest córką postaci z tamtej książki. Autor unika jednak całkowitego odgrzewania kotletów, kładąc tym razem nacisk na tendencję młodej Lunety do...