Ciągle aktualna, bo geografia jest trudno zmieniana. Trafiłem przypadkiem poprzez krótki artykuł na portalu informacyjnym. Później odnalazłem ją w wolnym dostępie: https://polona.pl/item/przewodnik-po-polesiu,ODk3NzY2OTY/11/#info. Krainę znam jako część tzw. kresów wschodnich, dziś znajduje się na terytorium Białorusi i Ukrainy. Książka została pierwotnie wydana w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Jest rzetelnie napisana (brawo dla polskich przedwojennych geografów),język bywa w niej słodko-archaiczny co tylko dodaje uroku. Zdjęcia może i są czarno-białe (trudno o inne),ale świetnie oddają urok tej krainy – powszechnie uznawanej jako największe bagnisko Europy (ówcześnie i dzisiaj). Autor oprócz zagadnienie stricte geograficznych opisuje również ludność, jej zwyczaje i wierzenia. Te elementy są chyba najciekawsze. Może jeden cytat o Poleszukach (rdzennej ludności Polesia): „nie odznacza się pracowitością, poza konieczną potrzebę (…),na cudze chciwy, lecz bez stosowania przemocy”. Książkę polecam – zwłaszcza miłośnikom dawnych kresów wschodnich.

Ciągle aktualna, bo geografia jest trudno zmieniana. Trafiłem przypadkiem poprzez krótki artykuł na portalu informacyjnym. Później odnalazłem ją w wolnym dostępie: https://polona.pl/item/przewodnik-po-polesiu,ODk3NzY2OTY/11/#info. Krainę znam jako część tzw. kresów wschodnich, dziś znajduje się na terytorium Białorusi i Ukrainy. Książka została pierwotnie wydana w latach...