Chciałbym spojrzeć jakoś bardziej krytycznie, ale w zasadzie to nie jest zła pozycja. Kupiłem, bo chciałem sprawdzić ile we mnie siedzi z nihila, i kilkukrotnie byłem zaskoczony podobieństwem do mojego skrytego toku rozumowania. A i przy okazji wyszło że z 50%.

Rzeczywiście, przewija się sporo klasycznego Tu i Teraz, za dużo pandemii, niepotrzebnie wrzucone poglądy polityczne.

Treść dość lekka, ale jak na swoją wagę lekką to ociera się o cały szereg tematów. Jest okej.

Chciałbym spojrzeć jakoś bardziej krytycznie, ale w zasadzie to nie jest zła pozycja. Kupiłem, bo chciałem sprawdzić ile we mnie siedzi z nihila, i kilkukrotnie byłem zaskoczony podobieństwem do mojego skrytego toku rozumowania. A i przy okazji wyszło że z 50%.

Rzeczywiście, przewija się sporo klasycznego Tu i Teraz, za dużo pandemii, niepotrzebnie wrzucone poglądy...

Po opiniach widzę, że książka nie wywołała poruszenia, o jakie ją podejrzewałem. We mnie poruszyło się wiele - a może właśnie przestało poruszać: napięte struny egzystencji próbujące wygrywać melodie sensu i celu przestały nieudolnie fałszować i nastała cisza. Mogę zająć się życiem i w nim być. To ulga, jakiej życzę każdemu – szczególnie tym pogrążonym w egzystencjalnym kryzysie.
I to nie tak, że nihilistyczny pogląd jest dla mnie czymś nowym. Pozytywna jego wersja już bardziej, choć też gdzieś już o to się otarłem. Teraz to wybrzmiało, książka trafiła na mnie w odpowiednim miejscu o właściwym czasie. Może też Historia Filozofii Russella czytana tuż przed nie była bez znaczenia. Taki duet, w którym Pogodni Nihiliści są wisienką na torcie.

Po opiniach widzę, że książka nie wywołała poruszenia, o jakie ją podejrzewałem. We mnie poruszyło się wiele - a może właśnie przestało poruszać: napięte struny egzystencji próbujące wygrywać melodie sensu i celu przestały nieudolnie fałszować i nastała cisza. Mogę zająć się życiem i w nim być. To ulga, jakiej życzę każdemu – szczególnie tym pogrążonym w egzystencjalnym...

Bardzo doceniłem tę książkę za bliskość współczesności. To nie jest wnikliwa, naukowa analiza, która w dniu premiery byłaby już niekatualna. Książkę napisała australijska millenialka, której osobiste obserwacje są głosem mojego pokolenia. Przynajmniej w części, przynajmniej w mojej opinii. Dla mnie to cenna cecha książki. Jeśli chodzi o treść i poglądy, które proponuje to zdecydowanie warto zapoznać się z punktem widzenia autorki. Współczesny nihilizm jest na tyle obcy wszechobecnej konsumpcji i "pędowi do...", że zmierzenie się z nim przysporzy choć trochę nowych przemyśleń każdemu czytelnikowi.

Bardzo doceniłem tę książkę za bliskość współczesności. To nie jest wnikliwa, naukowa analiza, która w dniu premiery byłaby już niekatualna. Książkę napisała australijska millenialka, której osobiste obserwacje są głosem mojego pokolenia. Przynajmniej w części, przynajmniej w mojej opinii. Dla mnie to cenna cecha książki. Jeśli chodzi o treść i poglądy, które proponuje to...

Męczyłam się czytając , totalnie nie wciągnęła . Niby nic nie ma sensu , mamy cieszyć się chwila wiec to chyba jest sens ;)

Męczyłam się czytając , totalnie nie wciągnęła . Niby nic nie ma sensu , mamy cieszyć się chwila wiec to chyba jest sens ;)

Kilka cytatów z książki pasowałoby oprawić sobie w ramkę nad łóżkiem, by czytać je codziennie zaraz po wstaniu. Ale w zasadzie tylko kilka....

Co do książki mam mieszane uczucia - waham się mocno pomiędzy ocenami 5 a 6. Temat nihilizmu nie za bardzo zgłębiony. Miałam wrażenie, że autorka często zbaczała z tematu. Do tego w tekście pojawia się naprawdę dużo wzmianek o pandemii i lockdown'ie. Autorka nie stroni również od lewicowo-feministycznych wstawek. Co - w moim odczuciu - pozostawia po sobie niesmak.
Ot trochę taki luźny zbiór przemyśleń dotyczących trochę nihilizmu, trochę wyglądu dzisiejszego świata, trochę życia "tu i teraz". Niby nie jest źle, ale wydaje mi się, że można by ten temat ugryźć lepiej.

Ale cóż z tego, i tak kiedyś wszyscy umrzemy i nikt o nas nie będzie nawet pamiętał.

Kilka cytatów z książki pasowałoby oprawić sobie w ramkę nad łóżkiem, by czytać je codziennie zaraz po wstaniu. Ale w zasadzie tylko kilka....

Co do książki mam mieszane uczucia - waham się mocno pomiędzy ocenami 5 a 6. Temat nihilizmu nie za bardzo zgłębiony. Miałam wrażenie, że autorka często zbaczała z tematu. Do tego w tekście pojawia się naprawdę dużo wzmianek o...

Obiecująco się zaczyna, w środku jakby zbacza z tematu ale ostatecznie ładnie sie domyka. Dobrze się czyta.

Obiecująco się zaczyna, w środku jakby zbacza z tematu ale ostatecznie ładnie sie domyka. Dobrze się czyta.

Autorka nie zrobiła na mnie wrażenie zbyt głębokiej myślicielki. Odrzucenie tradycyjnych "sensów" i zdefiniowanie własnych nie oznacza nihilizmu. Autorka jest raczej wyznawczynią jakiejś formy mindfulness i "carpe diem". Jeśli jednak nie nastawiać się na głębokie dzieło, niektóre fragmenty czyta się przyjemnie.

Autorka nie zrobiła na mnie wrażenie zbyt głębokiej myślicielki. Odrzucenie tradycyjnych "sensów" i zdefiniowanie własnych nie oznacza nihilizmu. Autorka jest raczej wyznawczynią jakiejś formy mindfulness i "carpe diem". Jeśli jednak nie nastawiać się na głębokie dzieło, niektóre fragmenty czyta się przyjemnie.

"Pogodni nihiliści to taka książka trochę na zasadzie: kubek kawy jest do połowy pusty, ale w sumie, no to co zrobić. A poza tym, to na świecie właściwie nic nie ma sensu, bo tak po prostu jest.
•
Książka mówi o tym, że współcześnie we wszystkim poszukujemy sensu, nawet przy najmniejszej czynności. A to z kolei wywiera niezdrową presję na życie na siłę sensowne. Co z góry jest skazane na niepowodzenie, skoro ten sens nie istnieje. Według nihilistów ten pogląd jest uwalniający i pozwala po prostu być, bez rozmyślania nad wszystkim i o wszystkim i doszukiwania się czegoś, czego nie ma.
•
Tyle wyciągnęłam z tej pozycji, której przyznaję, że nie dałam rady w całości przebrnąć. Wynika to z nadmiernej analizy i tematów pobocznych, nie zawsze związanych z motywem przewodnim, co w pewnym momencie przerwało we mnie chęć lektury. Przeczytanie początku i końca byłoby i jest dla mnie w pełni wystarczające. I na swój sposób jest to pozycja uspokajająca, jeśli przyjąć ten podgląd w jakiejś choć małej części.
•
A jeśli chodzi o gatunek książki, to z jednej strony jest to poradnik, a z drugiej to poniekąd literatura popularnanaukowa, jak i filozoficzna, połączona z esejem, a momentami przeplatana z anegdotami autorki.

"Pogodni nihiliści to taka książka trochę na zasadzie: kubek kawy jest do połowy pusty, ale w sumie, no to co zrobić. A poza tym, to na świecie właściwie nic nie ma sensu, bo tak po prostu jest.
•
Książka mówi o tym, że współcześnie we wszystkim poszukujemy sensu, nawet przy najmniejszej czynności. A to z kolei wywiera niezdrową presję na życie na siłę sensowne. Co z góry...

Ogólnie temat ciekawy, ale przedstawienie go pozostawia wiele do życzenia, za dużo niepotrzebnych odniesień do Instagrama i Tiktoka, a za mało merytoryki i zgłębienia konceptu nihilizmu. Styl pisania momentami infantylny, czułam się jakbym czytała rozprawkę licealistki a nie poradnik.

Ogólnie temat ciekawy, ale przedstawienie go pozostawia wiele do życzenia, za dużo niepotrzebnych odniesień do Instagrama i Tiktoka, a za mało merytoryki i zgłębienia konceptu nihilizmu. Styl pisania momentami infantylny, czułam się jakbym czytała rozprawkę licealistki a nie poradnik.

Poradniki, a tą książkę poradnikiem należałoby chyba nazwać, nie są dla każdego. To zdanie już chyba wyraziłam przy jakiejś innej książce. Wydaje mi się jednak, że jestem w stanie ocenić wartość poradnika, np. to jak jest zbudowany i czy to ma sens (hahaha),dla jakiej grupy ludzi kierowany.
Po tytule pomyślałam, że może to być luźna, nieco zabawna refleksja na temat życia, bo tytuł pociągający i błyskotliwy. Cechy tytułu nie objawiły się moim zdaniem na kartach książki (która składa się ze wstępu, siedmiu rozdziałów, literatury uzupełniającej i podziękowań ).
Sporo w tej książce bałaganu, który mnie zmęczył. Te siedem rozdziałów można by streścić w dwóch w porywach radości. Niektóre sformułowania mogą spodobać się osobom o lewicowym światopoglądzie, wydaje się, że Pani właśnie taki ugruntowany ma.
Niby książka miała przynieść ulgę czytelnikowi, mnie nie przyniosła, a odczucia towarzyszące mi po przeczytaniu to raczej poczucie straconego czasu i lekka irytacja.

Poradniki, a tą książkę poradnikiem należałoby chyba nazwać, nie są dla każdego. To zdanie już chyba wyraziłam przy jakiejś innej książce. Wydaje mi się jednak, że jestem w stanie ocenić wartość poradnika, np. to jak jest zbudowany i czy to ma sens (hahaha),dla jakiej grupy ludzi kierowany.
Po tytule pomyślałam, że może to być luźna, nieco zabawna refleksja na temat...