Sama książka mnie nie porwała, ale skłoniła do przemyśleń jak bardzo zmienił się świat w ciągu jednego życia. Sprawiła, że zacząłem zwracać większą uwagę na rzeczy, które wydają mi się oczywiste, bo zawsze były w moim życiu, jak telefon, telewizor, czy samochód, nie mówiąc już o prądzie czy bieżącej wodzie. Była też pretekstem do rozmowy z moją babcią, jak wyglądał świat jej dzieciństwa.

Sama książka mnie nie porwała, ale skłoniła do przemyśleń jak bardzo zmienił się świat w ciągu jednego życia. Sprawiła, że zacząłem zwracać większą uwagę na rzeczy, które wydają mi się oczywiste, bo zawsze były w moim życiu, jak telefon, telewizor, czy samochód, nie mówiąc już o prądzie czy bieżącej wodzie. Była też pretekstem do rozmowy z moją babcią, jak wyglądał świat...

,,Nic się nie działo" to historia bardzo intymna ale równocześnie mocno uniwersalna. Opowieść o jednej osobie, babce autora, ale osadzona w rzeczywistości ostatnich osiemdziesięciu lat. Nic się nie dzieje a równocześnie dzieje się wszystko. Jest wojna, przychodzą i odchodzą kolejne ustroje, zmieniają się miejsca, zmienia się rzeczywistość. Anna jest naszą przewodniczką po XX wieku i to dzięki losom jednej kobiety możemy zobaczyć jak wiele się zmienia i jak wiele może powiedzieć jedno zwyczajne życie.

Tomasz Markiewka ubrał w słowa historię, która mogłaby odpowiadać wielu ludziom. Pokazuje nie tylko jak Wielka Historia wpływa na ludzi ale przede wszystkim bardzo prosto i bez niepotrzebnych ozdobników opowiada o zwyczajnych, wiejskich realiach i jak się zmieniły. Podczas lektury sama, ze zdziwieniem, odnajdywałam wiele elementów, które znałam z opowieści moich dziadków i rodziców. To stwierdzenie ,,nic się nie działo" nie mówi, że na wsi panowała stagnacja czy marazm. Wręcz przeciwnie ono opisuje spokój i naturalnie następujące zmiany. Elektryfikacja, nowy dom, pierwszy telewizor, traktor, montaż linii telefonicznej, internet. Wszystko to się działo i następowało w trakcie życia naszych dziadków szybko i intensywnie ale równocześnie oszczędzono im wojen, zamachów, bezpośrednich wstrząsów czy zagrożeń. Pokolenie rozpoczęło życie od wojny doceniało ten spokój i to on był dla nich wyznacznikiem.

Ta króciutka książka mówi bardzo dużo o XX wieku i wsi. Jest pięknym pomnikiem pamięci i docenieniem zwykłego, prostego życia. To poruszająca opowieść o niezauważalnych zmianach i ludziach, który na to ciężko pracowali. To droga, którą przeszli po cichu, bez splendorów czy uznań nasi dziadkowie abyśmy my mogli znaleźć się w tym miejscu, w którym obecnie jesteśmy. Wreszcie na pierwszy plan zostaje wyciągnięte ,,to nic", które się działo przez tyle lat i kosztowało tak wiele wyrzeczeń. To bardzo prosta ale bardzo poruszająca opowieść, mówiąca po prostu ,,dziękuję".

,,Nic się nie działo" to historia bardzo intymna ale równocześnie mocno uniwersalna. Opowieść o jednej osobie, babce autora, ale osadzona w rzeczywistości ostatnich osiemdziesięciu lat. Nic się nie dzieje a równocześnie dzieje się wszystko. Jest wojna, przychodzą i odchodzą kolejne ustroje, zmieniają się miejsca, zmienia się rzeczywistość. Anna jest naszą przewodniczką po...

Nie pamiętam już kto i przy jakiej okazji polecił mi tę książkę? Może to było po lekturze „Chłopek”, a może „Starej Słaboniowej i spiekładuchów”? Nie mniej, choć czytało się mi tę książkę dobrze, warto uprzedzić – to nie powieść. Bliżej jej do dokumentu, czy reportażu, z próbą socjologicznej analizy życia wsi polskiej po II wojnie światowej. Autor na kanwie życia własnej Babci Anny kreśli krajobraz wiejskiej, powojennej rzeczywistości. Podparte źródłami i bibliografią. Zdecydowanie warto sięgnąć, chociażby właśnie przez wzgląd na wspomniane wcześniej „Chłopki”, które podejmują podobną tematykę, ale w innym i szerszym wymiarze czasowym i historycznym.

Nie pamiętam już kto i przy jakiej okazji polecił mi tę książkę? Może to było po lekturze „Chłopek”, a może „Starej Słaboniowej i spiekładuchów”? Nie mniej, choć czytało się mi tę książkę dobrze, warto uprzedzić – to nie powieść. Bliżej jej do dokumentu, czy reportażu, z próbą socjologicznej analizy życia wsi polskiej po II wojnie światowej. Autor na kanwie życia własnej...

Perełka.

Perełka.

Myślę sobie, że czasami książka musi trafić w odpowiedni czas. Inaczej reportaż o chorobach psychicznych będziemy odbierać w wieku 15 lat, a inaczej po czterdziestym roku życia mając np. doświadczenie depresji w rodzinie lub znając problem z autopsji. Podobnie jest w przypadku tej pozycji. Być może w innym okresie swojego życia byłabym bardziej zainteresowana codziennością życia kilkadziesiąt lat temu w małej wiosce. Mogłoby to być ciekawe, inspirujące, mogłabym nawet zechcieć pogłębić temat i np. dociekać jak na mojej mazurskiej farmie żyło się mojej babci 70 lat temu, jakie były okoliczności polityczne i społeczne, jakie były pasje moich dziadków albo rozrywki oferowane przez powiat. Jednak teraz mnie to po prostu znudziło, nie znalazłam tam nic pasjonującego, a raczej odebrałam to wszystko jak takie głodne kawałki. Mam wrażenie, że to kwestia wstrzelenia się w taki czas w moim życiu, ale może to też zwyczajnie słaba książka jest, nie wiem.

Myślę sobie, że czasami książka musi trafić w odpowiedni czas. Inaczej reportaż o chorobach psychicznych będziemy odbierać w wieku 15 lat, a inaczej po czterdziestym roku życia mając np. doświadczenie depresji w rodzinie lub znając problem z autopsji. Podobnie jest w przypadku tej pozycji. Być może w innym okresie swojego życia byłabym bardziej zainteresowana codziennością...

Książka jest zupełnie inna niż się spodziewałam. Myślałam, że to będą bardziej formy opowieści, wspomnień czy anegdot z życia babki. Tymczasem jest to próba socjologicznej analizy życia społeczeństwa wiejskiego od końca II wojny światowej do czasów współczesnych na podstawie studium przypadku Anny Markiewki.

Doskonale rozumiem tę fascynację życiem wiejskim, bo sama mam brata socjologa, niegdyś zafascynowanego historią naszej rodziny ze wsi na Polesiu. Tylko tutaj ta fascynacja znalazła ujście w książce. Naprawdę fajnej książce.

Bardzo podobało mi się rozwinięcie tytułowej myśli. Trudno jest nam zrozumieć, że kiedy przeżyło się II wojnę światową, komunizm, narodziny demokracji i wolnego rynku, niesamowity rozwój technologiczny i informatyczny, jednocześnie można mówić, że nic się nie działo. Autor znalazł takie wyjaśnienie, że mnie przekonało.

Pełno jest ciekawych spostrzeżeń opartych na trafnej analizie tematu, a jednocześnie forma podania jest bardzo przystępna. Polecam!

Książka jest zupełnie inna niż się spodziewałam. Myślałam, że to będą bardziej formy opowieści, wspomnień czy anegdot z życia babki. Tymczasem jest to próba socjologicznej analizy życia społeczeństwa wiejskiego od końca II wojny światowej do czasów współczesnych na podstawie studium przypadku Anny Markiewki.

Doskonale rozumiem tę fascynację życiem wiejskim, bo sama mam...

Bardzo ciekawa, pokazuje historię Polski inaczej, z perspektywy zwykłego człowieka, w którego życiu jednak coś się działo.

Bardzo ciekawa, pokazuje historię Polski inaczej, z perspektywy zwykłego człowieka, w którego życiu jednak coś się działo.

Uwielbiam poznawać historię właśnie w ten sposób, czyli nie z lotu ptaka, a z ciasnej izby dzielonej z ośmioma członkami rodziny. Dowiadywać się o czym rozmawiali ludzie na polu przy kopaniu ziemniaków, jakie mieli rozrywki i czy w ogóle mieli na nie czas, jak reagowali na "olbrzyma", który czasem trafił nawet i do nich. Ta ciekawość życia moich dziadków i babć przyszła do mnie na tyle późno, że pewnych pytań nie ma już komu zadać, a że tak jak Pani Anna wychowali się na wsi to w kilku Jej wspomnieniach widziałem właśnie tych moich staruszków. Cieszę się bardzo, że trafiłem na tę książkę.

Uwielbiam poznawać historię właśnie w ten sposób, czyli nie z lotu ptaka, a z ciasnej izby dzielonej z ośmioma członkami rodziny. Dowiadywać się o czym rozmawiali ludzie na polu przy kopaniu ziemniaków, jakie mieli rozrywki i czy w ogóle mieli na nie czas, jak reagowali na "olbrzyma", który czasem trafił nawet i do nich. Ta ciekawość życia moich dziadków i babć przyszła do...

Faktycznie nic się nie działo.

Faktycznie nic się nie działo.

Nic się nie działo, a działo się tak wiele. Historia toczyła się swoim trybem na tle zwyczajnych losów mieszkańców wsi, rodziny autora i wszystkich tych, którzy uczestniczyli w ich życiu.

Nic się nie działo, a działo się tak wiele. Historia toczyła się swoim trybem na tle zwyczajnych losów mieszkańców wsi, rodziny autora i wszystkich tych, którzy uczestniczyli w ich życiu.