Druga książka chińskiej pisarki Zhou Weihui (jak dotąd więcej nie napisała). Lubię czytać książki pisarzy spoza rodzimego europejskiego kręgu kulturowego. Jednak tym razem trochę się rozczarowałam. Książka jest autobiograficzna, a pisarka szamocze się między kulturą wschodu i zachodu. Jest oszołomiona bogactwem finansowym zachodu, zafascynowana aż do przesady modą, miejscami przypomina pustą lalkę. Jednocześnie gdzieś drzemią w niej jakieś komórki spuścizny chińskiej tradycji. Coco ciągle poszukuje siebie, poszukuje miłości, stara się zakotwiczyć, ale jej niezdecydowanie w niczym jej nie pomaga. Momentami wydaje się być szczęśliwa, ale nie potrafi tego szczęścia utrzymać. Zbyt pociągają ją przygody. Wiele uczy ją jej japoński ukochany Muju, który jest starszy od niej i wydaje się dojrzalszy.
Jestem w pewien sposób zdegustowana postawą pisarki, która przypomina duże rozkapryszone dziecko. Nie była to jakaś szczególnie dobra lektura. Muszę powiedzieć, że nawet trochę mnie zmęczyła.

Druga książka chińskiej pisarki Zhou Weihui (jak dotąd więcej nie napisała). Lubię czytać książki pisarzy spoza rodzimego europejskiego kręgu kulturowego. Jednak tym razem trochę się rozczarowałam. Książka jest autobiograficzna, a pisarka szamocze się między kulturą wschodu i zachodu. Jest oszołomiona bogactwem finansowym zachodu, zafascynowana aż do przesady modą,...

Urzekł mnie tytuł książki- byłam przekonana, że zgłębi ona mądrości dalekiego wschodu, że poznam kolejną kulturę z perspektywy kobiety. Niestety nic takiego się nie wydarzyło.
Ta pozycja jest tak naprawdę o wszystkim i o niczym.
Kilka przeplatających się ze sobą wątków- nie są rozwinięte na tyle, na ile życzyłby sobie czytelnik.
Przeciętna mieszkanka Szanghaju chce poznać kulturę zachodu, gdzie poznaje kilku nowych ludzi, z mężczyznami zaczynają ją łączyć "krótkie epizody miłosne", aż w końcu odkrywa, że jest w ciąży. Największą zagadką/zmartwieniem głównej bahaterki jest pytanie, kto jest ojcem...

Urzekł mnie tytuł książki- byłam przekonana, że zgłębi ona mądrości dalekiego wschodu, że poznam kolejną kulturę z perspektywy kobiety. Niestety nic takiego się nie wydarzyło.
Ta pozycja jest tak naprawdę o wszystkim i o niczym.
Kilka przeplatających się ze sobą wątków- nie są rozwinięte na tyle, na ile życzyłby sobie czytelnik.
Przeciętna mieszkanka Szanghaju chce poznać...

Po pierwszej wręcz tragicznie słabej części przygód Coco tę książkę dało się przeczytać. Sama historia, wątki nie są jakieś niesamowicie wciągające, jednak czuć, że autorka trochę się "wyrobiła". Nie ma już bezsensownych porównań i wstawek o seksie gdzie tylko się da. Mam wrażenie, że główna bohaterka niewiele się zmieniła, ale jej los poukładał się inaczej niż można by się spodziewać. Zakończenie ciekawe, dlatego może warto w ramach lekkiej, niepozostawiającej specjalnych śladów w pamięci lektury, przeczytać.

Po pierwszej wręcz tragicznie słabej części przygód Coco tę książkę dało się przeczytać. Sama historia, wątki nie są jakieś niesamowicie wciągające, jednak czuć, że autorka trochę się "wyrobiła". Nie ma już bezsensownych porównań i wstawek o seksie gdzie tylko się da. Mam wrażenie, że główna bohaterka niewiele się zmieniła, ale jej los poukładał się inaczej niż można by się...

Hmm...w sumie chwilę po skończeniu pierwszej książki, wątpiłam czy przeczytam tę drugą.
Jednak przeczytałam, może to wynika z przyzwyczajenia się do stylu pisarki, może to jej doświadczenie, ale uważam,że ta część jest lepsza od pierwszej.

Hmm...w sumie chwilę po skończeniu pierwszej książki, wątpiłam czy przeczytam tę drugą.
Jednak przeczytałam, może to wynika z przyzwyczajenia się do stylu pisarki, może to jej doświadczenie, ale uważam,że ta część jest lepsza od pierwszej.

Za dużo i za mało jednocześnie. Za dużo tu rozmaitych życiowych mądrości baaaaaardzo powierzchownie potraktowanych, a za mało głębi. Efekt, ni to książka erotyczna, nie poradnik vel informator o naukach Dalekiego Wschodu. Może dwadzieścia lat temu uznałabym tą książkę za ciekawą, dziś jest dla mnie płytka i powierzchowna. Czasem pojawia się tu jakaś głębsza myśl, ale autorka czym prędzej goni do następnej. Poślubić Buddę to taki Seks w wielkim mieście w wersji azjatyckiej, która mnie jednak nie urzekła.

Za dużo i za mało jednocześnie. Za dużo tu rozmaitych życiowych mądrości baaaaaardzo powierzchownie potraktowanych, a za mało głębi. Efekt, ni to książka erotyczna, nie poradnik vel informator o naukach Dalekiego Wschodu. Może dwadzieścia lat temu uznałabym tą książkę za ciekawą, dziś jest dla mnie płytka i powierzchowna. Czasem pojawia się tu jakaś głębsza myśl, ale...

Z wielka ciekawością sięgnęłam po kolejny tom przygód Coco chińskiej pisarki Zhou Weihui. Powieść wydano w roku 2005. Władze chińskie, po skandalu związanym z pierwszą książką „Szanghajska kochanka” oraz jej niesłabnącą popularnością, tym razem nie zdecydowały się publicznie palić powieści. Zamiast tego ocenzurowano ją i zmieniono tytuł. Nie przeszkodziło to młodej autorce w podboju chińskiego rynku czytelniczego i od razu znalazła się na pierwszej pozycji bestsellerów.

Coco nadal poszukuje siebie, szczęścia i miłości. Nie jest już kelnerką, a pisarką. Odnosi pierwsze sukcesy. Odwiedza modne kluby. Przyjaźni się ze znanymi osobami. Spotyka także nową miłość – japońskiego producenta filmowego, Maju. Wydaje się być szczęśliwa, bo wiele uczy się od Maju. Ukochany uświadamia jej, że ich inność i różne spojrzenie na świat uzupełnia się. Pokazuje Coco, że ponad związkiem cielesnym ważniejsze jest połączenie duchowe z drugą osobą. Mimo to szalona Coco bardziej od stabilizacji pragnie wolności i przygód. Wiąże się z Amerykaninem Nickiem. Znowu nie wie, którą drogą powinna pójść i którego z mężczyzn wybrać.

Lubię sięgać po książki autorów spoza europejskiego kręgu kulturowego. Choć Chiny położone są daleko od Polski, to miłość przeżywana jest na całym świecie tak samo. Kolejne przygody Coco, która zmienia się w kobietę sukcesu, są bardziej śmiałe. Coco jest pewniejsza siebie, choć bywa dziecinna i rozkapryszona. Kontynuacja książki jest z pewnością głębsza i zasługuje na uwagę, choć z drugiej strony powielanie przez Coco tych samych schematów może nieco męczyć czytelnika.
Jola, lat 18
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Z wielka ciekawością sięgnęłam po kolejny tom przygód Coco chińskiej pisarki Zhou Weihui. Powieść wydano w roku 2005. Władze chińskie, po skandalu związanym z pierwszą książką „Szanghajska kochanka” oraz jej niesłabnącą popularnością, tym razem nie zdecydowały się publicznie palić powieści. Zamiast tego ocenzurowano ją i zmieniono tytuł. Nie przeszkodziło to młodej autorce...

Książka mało ambitna, nudna, historia nie wciąga, ale jajeczko obracane mięśniami pochwy mnie urzekło, więc ode mnie 3.

Książka mało ambitna, nudna, historia nie wciąga, ale jajeczko obracane mięśniami pochwy mnie urzekło, więc ode mnie 3.

Nie czytałam poprzedniej książki tej autorki, mimo to nie czułam, że "Poślubić Buddę" jest kontynuacją "Szanghajskiej Księżniczki".
Książka pisana potocznym językiem, co bardzo ułatwiło jej czytanie. Dzięki niej zaczęłam bardziej interesować się kulturą chińską i japońską i zastanawiam się nad sięgnięciem po "Szanghajską... " :)

Nie czytałam poprzedniej książki tej autorki, mimo to nie czułam, że "Poślubić Buddę" jest kontynuacją "Szanghajskiej Księżniczki".
Książka pisana potocznym językiem, co bardzo ułatwiło jej czytanie. Dzięki niej zaczęłam bardziej interesować się kulturą chińską i japońską i zastanawiam się nad sięgnięciem po "Szanghajską... " :)

Oddałam ją do wymienialni książek.

Oddałam ją do wymienialni książek.

Nie znam pierwszej części, ale mimo to ta mnie wciągnęła od samego początku. Książka nie jest obszerna, więc szybko się czyta ;)

Nie znam pierwszej części, ale mimo to ta mnie wciągnęła od samego początku. Książka nie jest obszerna, więc szybko się czyta ;)