Ludwik, bohater książki, to człowiek z pogranicza światów, znający obydwie rzeczywistości, PRL-u i tak zwanej III RP. Książka to opowieść z życia wzięta, stylizowana na narracyjną biografię bohatera przeplataną dyskursem filozoficznym, niepozbawiona wątków autobiograficznych zapewne, ale przez trudność w uzyskaniu jakichkolwiek nt. Autora informacji nie można jednoznacznie stwierdzić, kiedy w toku powieści Ludwik i Henry stanowią tę samą osobę.

Książka jest bardzo szeroka tematycznie, stara się zawrzeć w pigułce, bo na niecałych 400 stronach drukowanych oszczędną czcionką, możliwie pełne spektrum żywota człowieka, poniekąd już archetypu - oto jest bowiem genialnie opisane świadectwo życia wielu, naszych rodziców czy dziadków, skondensowane w jednej postaci mężczyzny, Polaka transformowanego, metamorfika znad Wisły.

Język, którym Autor operuje, jest w większości językiem trudnym; lektura wymaga skupienia i posiadania pewnej wiedzy z zakresu filozofii i historii przed przystąpieniem do niej; na pewno nie polecałbym jej każdemu. Osobiście czułem się nieco zawiedziony zakończeniem - powieść jest całkiem obszerna, lecz mimo to doskwiera niedosyt. Aż chciałoby się zapytać, wielokrotnie podczas czytania - ale co dalej, panie Autorze? Czy to już naprawdę wyczerpany temat?

Koniec końców, "Ciernie przeznaczenia" to solidna, wzruszająca i skłaniająca do niełatwych dyskusji powieść, której niszowość jest absolutnie niezasłużona i która spokojnie mogłaby aspirować do rangi młodej klasyki. Polecam ludziom chcącym spojrzeć uważniej na wielowymiarowe spektrum wydarzeń z ostatnich 70 lat.

Ludwik, bohater książki, to człowiek z pogranicza światów, znający obydwie rzeczywistości, PRL-u i tak zwanej III RP. Książka to opowieść z życia wzięta, stylizowana na narracyjną biografię bohatera przeplataną dyskursem filozoficznym, niepozbawiona wątków autobiograficznych zapewne, ale przez trudność w uzyskaniu jakichkolwiek nt. Autora informacji nie można jednoznacznie...