„Kolory świata” to zbiór poezji niezwykle optymistycznej. Autorka potrafi znaleźć jasne strony w każdej życiowej sytuacji, w każdym krajobrazie widzi piękno. To wiersze przepełnione pozytywną energią, witalnością życia, te kolory otaczają czytelnika z każdej strony. Ale nawet wśród tak optymistycznych wierszy pojawiają się takie, które ukazują świat w nieco ciemniejszych barwach – jak choćby „Strach”, by zaraz potem ukazać ten kontrast w „Dwóch Światach” – z jednej strony ból i cierpienie, z drugiej radość i beztroska – to jest właśnie cała paleta życiowych barw – czerwień miłości, zieleń nadziei, błękit zapomnienia i cała masa szarości, ale nie można też zapomnieć o pomarańczowych i żółtych promieniach słońca rozświetlających nasze życie.
Małgorzata Jankowska-Kobylinski idzie przez życie z uśmiechem na twarzy i to widać w jej poezji – choć zdarzają się gorsze dni, to jednak zaraz po nich zza chmur smutku wychyla się słońce i znów droga jest rozświetlona i mieni się barwami.

Czasem pojawia się melancholia, a barwy bledną, wówczas autorka melodyjnie sunie przez świat, rozglądając się wokół… W wierszu „Mgła” podmiot liryczny zagłębia się w myślach, obserwując świat spowity mgłą. Czytelnik ma wrażenie, jakby czas nieco zwolnił, a wszystko działo się w zwolnionym tempie. Świat jest senny, mglisty, nieco ponury – upływający czas zębem zahacza wszystko, co mu stanie na drodze, pozostawiając trwałe ślady swojej obecności. Nie sposób tego uniknąć.


Zupełnie inne odczucia i inny rytm życia ukazuje autorka w wierszu „Księżyc” – tu podmiot liryczny obserwuje księżyc, który umyka z nieboskłonu, by zrobić miejsce słońcu. Ten codzienny bieg nie ustaje, wszystko dzieje się płynnie, cyklicznie. Nie ma chwili na zastanowienie się, na to, by się zatrzymać. Czas też nie chce się zatrzymać i my musimy za nim nadążyć. Może choć księżyc zlituje się nad tymi, którzy nie dotrzymują mu kroku i zagubieni stanęli w ciemności, nie wiedząc dokąd iść? Może jego blask wskaże drogę nocnym wędrowcom.

Różnorodność wierszy, ich tematyka, różne stany emocjonalne, sprawiają, że w tym zbiorze każdy znajdzie coś dla siebie – na chwile radości, smutku, zwątpienia, melancholii, by znów odnaleźć nadzieję i radość z życia, by otulić się ciepłymi barwami i podążać dalej swoją ścieżką.

„Kolory świata” to zbiór poezji niezwykle optymistycznej. Autorka potrafi znaleźć jasne strony w każdej życiowej sytuacji, w każdym krajobrazie widzi piękno. To wiersze przepełnione pozytywną energią, witalnością życia, te kolory otaczają czytelnika z każdej strony. Ale nawet wśród tak optymistycznych wierszy pojawiają się takie, które ukazują świat w nieco ciemniejszych...