Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo chaotyczna. Owszem, forma jest taka, że sobie podchorąży w czasie kilkudniowych ćwiczeń w terenie wspomina różne rzeczy (bądźmy szczerzy, ma 20 lat, to i wspominek nie tak dużo) na przemian z narzekaniem na mordęgę (maszerują z obciążeniem ponad 30 km, a przełożenie dodatkowo "dają w kość"). Wspomina krzywdy (i "krzywdy") osobiste oraz narodowe, ale dość wyraźnie widać, że wstawki historyczne są dopisane później, z encyklopedią w ręku. A latanie i nauka do niego przygotowująca są na ostatnim miejscu w książce, jak już nic się nie dzieje, to ma jakieś zajęcia. Jak na chłopaka, który poszedł (a nie było to łatwe) do tej szkoły z pasją latania, to mało prawdopodobne.