(...)
Po pierwsze „zwięzłość” – ten poeta pisze bardzo niewiele, pisze wtedy, kiedy czuje, że ma nam coś istotnego do przekazania i robi to tak kondensując myśli, tak mieszcząc w kilku frazach jakąś historię, którą można by było śmiało rozpisać na całe opowiadanie, żebyśmy dostali lakoniczną frazę, w której autor nas niejako jedynie zaczepia, prowokuje, podrzuca pewne myśli i pozwala płynąć dalej już swoimi skojarzeniami.

Po wtóre „ukonkretnienie w biografii”. Kuba pisze o tym , co przeżył, co zobaczył, czego doświadczył, poczuł. I oczywiście nie ma w tym nic szczególnego i odkrywczego, bo w taki sposób generalnie pisze się często poezje, ale jednak, myślę, że jednak tutaj ten biograficzny konkret odgrywa bardzo ważną rolę, często wiodącą rolę i wokół niego właśnie buduje się reszta tekstu.

Jakub z uwagą przygląda się zawsze temu, co jest takie pojedyncze, co jest unikatowe, co jest bardzo osobiste. Pozwala nam rozpoznać w swoich tekstach miejsca, w których bywał, ludzi, których spotykał, a także konteksty – polityczne, kulturowe, społeczne, gospodarcze, które uznał za istotne. (...)

I jeszcze owa migotliwość. Migotliwość nie jako taki efekt zimnych ogni czy jakaś tania językowa błyskotka, ale jako właściwie i ciekawie uchwycony szczegół, moment, jakaś unikatowa perspektywa. Najlepiej to widać w takich jakubowach frazach, w których nie stroni on od ironii, od autoironii czy wreszcie od czarnego humoru. Ale również widać to w takich nagłych zmianach nastroju, klimatu wiersza, często w zmianie rejestrów języka, bądź w takich nagłych zwrotach akcji czy narracji (to jest oczywiście moment, w którym puryści gatunku pomachają mi palcem, ale umówmy się, że ta narracja i akcja jest w cudzysłowie)

(...)

cała video-recenzja w linku

(...)
Po pierwsze „zwięzłość” – ten poeta pisze bardzo niewiele, pisze wtedy, kiedy czuje, że ma nam coś istotnego do przekazania i robi to tak kondensując myśli, tak mieszcząc w kilku frazach jakąś historię, którą można by było śmiało rozpisać na całe opowiadanie, żebyśmy dostali lakoniczną frazę, w której autor nas niejako jedynie zaczepia, prowokuje, podrzuca pewne myśli...

Dla mnie to rewelacyjna poezja i tak też ją oceniłam. Porusza do głębi ze względu na społeczne odniesienia. A do tego każdy wiersz misternie utkany. Pięknie wydana , z ilustracjami z ważną symboliką jest dla tych, którzy chcą coś poczuć. Ja polecam.

Dla mnie to rewelacyjna poezja i tak też ją oceniłam. Porusza do głębi ze względu na społeczne odniesienia. A do tego każdy wiersz misternie utkany. Pięknie wydana , z ilustracjami z ważną symboliką jest dla tych, którzy chcą coś poczuć. Ja polecam.