Wśród ciekawszych motywów poruszonych w "Reformie wychowania" wyłoniłbym takie kwestie jak:

- uczeń i nauczyciel tak długą będą sobie "wrodzy", jak nauczyciel nie zachęci ucznia do utożsamiania się z omawianym materiałem;
- edukacja polega na wyzwalaniu się z instynktów (instynkt jako chaotyczny potencjał);
- wolność polega na realizowaniu ideału;
- myślenie stanowi proces aktualizacji wolności;
- przynależność do narodu stanowi specyficzne uczucie o charakterze duchowym, które przejawia się w realizowaniu ideału;
- nuda (nic do robienie) stanowi antytezę życia duchowego;
- smutek czujemy, gdy nie potrafimy odnaleźć się w danym przedmiocie;
- nasze własne ciało stanowi swoisty prototyp jedności świata zewnętrznego (materii) za sprawą naszej świadomości (ducha).

Książka ta, choć stawia sobie za zadanie omówienie kwestii edukacji, nie oferuje aż tak wielu klarownych
wskazówek co do tego, czym tak naprawdę edukacja jest. Gentile, wzorem wielu innych autorów początku XX wieku (nie istotne, czy mówimy tutaj o lewicy czy prawicy),uprawia dosyć jałową epistemologię. Oznacza to, że w "Reformie wychowania" znajdziemy dużą ilość objaśnień, doprecyzowań, detalicznych uściśleń różnych słów, lecz niewiele konkretnych przykładów.

Na ile epistemologia zajmuje się wiedzą (w przypadku Gentile chodzi o takie kwestie, jak "duch", "wolność", "idealizm", "naród" czy "uczenie się"),tak zdaje się systematycznie zapominać o kwestii pojęć, które pozwalają osadzić dane słowo w rzeczywistości. Przykład: gdy Gentile wspomina o naukach ścisłych równocześnie podkreśla, że nie należy do nich podchodzić, jak do dogmatu. Na próżno jednak szukać konkretnych przykładów typu: "teoria X, stworzona przez osobę Y była błędna z powodu A. To, że swego czasu, pomimo trudności, znalazła pozytywny wydźwięk, bierze się z tego, że B. Mimo wszystko teoria ta nauczyła nas, że C".

Kolejny problem bierze się z tego, że autor nie cytuje Hegla, z którego ewidentnie czerpał garściami. W oparciu o poruszane w "Reformie wychowania" tematy Gentile prawdopodobnie miał dostęp tylko do "Filozofii prawa" oraz do "Fenomenologii ducha". Oznacza to, że nie miał dostępu do wykładów Hegla (Estetyka, Historia filozofii, Filozofia historii),"Encyklopedii", "Logiki" czy "Propedeutyki", co negatywnie odbija się na jakości "Reformy wychowania", ponieważ Gentile, w odróżnieniu od Hegla-wykładowcy, ma spore trudności z przekładaniem skomplikowanej teorii na przyziemne przykłady.

Wśród ciekawszych motywów poruszonych w "Reformie wychowania" wyłoniłbym takie kwestie jak:

- uczeń i nauczyciel tak długą będą sobie "wrodzy", jak nauczyciel nie zachęci ucznia do utożsamiania się z omawianym materiałem;
- edukacja polega na wyzwalaniu się z instynktów (instynkt jako chaotyczny potencjał);
- wolność polega na realizowaniu ideału;
- myślenie stanowi proces...