Name: Krwawa noc w Skolimowie
Rating: 5,6 (5 reviews)
Author: Ludwik Kurnatowski
ISBN: 9788726578874

Question 1

O czym jest Krwawa noc w Skolimowie?

Accepted Answer

5 lutego 1922 – ta data niechlubnie zapisała się w dziejach polskiej kryminalistyki. Krwawa zbrodnia swym bestialstwem przewyższyła wszystkie wcześniejsze przestępstwa. W zimowy wieczór nieznani sprawcy napadli na zagrodę młynarza Stanisława Rygla. Policja zastaje zdemolowane mieszkanie utopione we krwi ofiar, które przed śmiercią torturowano. Pięcioro z nich zamordowano, zaś dwie zostały poważnie ranne. Ocalała jedynie służąca i najmłodsza córka Ryglów. Na miejscu zjawia się naczelnik Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski, który spróbuje dowiedzieć się, kto stoi za krwawym napadem.

Jedno z wielu opowiadań kryminalnych opartych na prawdziwych wydarzeniach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele.

Jedno z wielu opowiadań kryminalnych opartych na prawdziwych wydarzeniach. Wieloletni nadkomisarz Policji Śledczej Ludwik Kurnatowski dzieli się z czytelnikami wspomnieniami z pracy. Zdradza, jakimi prawami rządził się ówczesny świat kryminalny i kim byli jego przedstawiciele.

Question 2

Kim jest Ludwik Kurnatowski?

Accepted Answer

Ludwik Marian Kurnatowski herbu Łodzia (ur. w 1868, zm. 23 stycznia 1940 w Warszawie) – wysoki urzędnik Policji Państwowej, pisarz.

W służbie śledczej był jeszcze na długo przed I wojną światową. W 1905 kierownik Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie (wcześniej referent tamże). W 1910 prowadził głośną sprawę Bogdana Jaxa-Ronikiera. Podczas I wojny światowej ewakuowany do Rosji, służył w policji moskiewskiej. W trakcie rewolucji październikowej odsunięty od obowiązków. Po odzyskaniu niepodległości mianowany nadkomisarzem i zastępcą naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie.

Tuż po I wojnie światowej prowadził wiele spraw kryminalnych, przyczyniając się do rozbicia kilku gangów działających w Warszawie.

W 1922 prowadził dochodzenie w sprawie mordu w Skolimowie, jednej z najstraszniejszych zbrodni II RP (w napadzie na młyn w Skolimowie zginęła prawie cała rodzina młynarza i pomocnicy).

Funkcję zastępcy naczelnika UŚ sprawował jeszcze w czerwcu 1926. W 1927 głośna była sprawa ucieczki Kurnatowskiego, który miał zeznawać jako świadek na procesie swego podwładnego: aspiranta Daniela Bachracha, oskarżonego o szefowanie szajce fałszerzy paszportów. Równolegle oskarżany przez niektóre ofiary napadów rabunkowych za przyjmowanie łapówek. Kurnatowski wyjechał najpierw do Wolnego Miasta Gdańska, potem do Berlina, skąd miał wyjechać do Szwajcarii. Ostatecznie z Gdańska powrócił do Warszawy. Winy nie zostały mu udowodnione, były komisarz wyszedł z aresztu za kaucją.

Na początku lat 30. XX wieku napisał kilka zbiorów wspomnień – autentycznych historii kryminalnych, w których brał udział. Planował wydanie pamiętników, ale te się nie ukazały. Poszczególnie opowiadania ukazywały się także w gazetach w latach 30.

Zmarł 23 stycznia 1940 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Był żonaty z Marią Łodzia-Kurnatowską, urodzoną w 1880, zmarłą 15 września 1961 i pochowaną również na Powązkach. Mieli dwóch synów: Ryszarda, prawnika w Warszawie (ur. 1899),i Antoniego, urzędnika (ur. 11 maja 1901).