Nie dajcie się nabrać reklamie.

Taki morał z tej lektury płynie. Samej w sobie, gdybym wiedziała, na co się piszę, dałabym takie 3, może nawet 4/10. Jednak zamiast prawdomównie określić swoją powieść jako "fantasy romance", zarówno autorka jak i wydawnictwo reklamowali je jako "political fantasy" albo wręcz "Machiavellian fantasy". Take lebelki budują pewnie oczekiwania, a skoro zostały one zawiedzione, to i książka pozostawiła w mych ustach znacznie większy niesmak.

Głupcem jestem, jak się tak patrzę wstecz. Dałam się wszak nabrać. Ba, nie tylko sięgnęłam po tę książkę z nadzieją - nawet nie wiecie, jak bardzo oczekiwałam dobrego politycznego fantasy! - ale przez długi czas pisałam w mojej głowie wyjaśnienia. Brałam tę pozycję za lepszą niż w istocie jest, z przekonaniem, że "za chwilę wszystko się naprawi, za moment się okaże, że jest jak powinno być".

Kraj rozciągający się od pustyni po tropikalne jungle po Europę zachodnią, po, i nie żartuję, klimat subpolarny z wikingami był pierwszym ostrzeżeniem. Jak ktoś, kto wyobraża sobie takowy twór polityczny w czasach quasi-średniowiecznych nie tylko jako prawdopodobny, ale wręcz całkowicie stabilny, ma niby napisać choć trochu przekonującą intrygę polityczną? Ale przymknęłam oko. Łudziłam się, że może to tylko po to, by zawrzeć różne kolory skóry, bo taki teraz mus w USA. Choć mieszkańcy pustyni jakimś trafem okazali się blondynami z niebieskimi oczami, ale hej, kto by się tym przejmował.

Przez pewien czas autorka bardzo zdatnie udaje inteligencję. Bohaterka, sama przecież uczona, nadmienia różne wyznaczniki ala eksport, import, produkcja. Tylko że jakoś nigdy nie wchodzi w szczegóły - ot, rzuca szereg haseł na wiatr i nic z tego nie wynika. Znacznie więcej dowiadujemy się o strojach, dekoracjach i potrawach powszechnych w różnorakich zakątkach kraju, niż o czymkolwiek związanym z zarządzaniem nimi bądź polityką.

Czytając, malowałam na tej książce obraz. Myślałam, że jak królowa zginie, to będzie dochodzenie, wskazówki i pojedynek umysłów. Czy nie to obiecywała okładka? Ale nie. Śledztwo trwa może parę stron po czym zostaje odstawione i zapomniane aż do samego finału książki. Myślałam, że jak bohaterka nagle odczuwa atrakcję do pewnego księcia, to być może jest to wynik jakiegoś uroku, przez który będzie musiała przejrzeć. Ale nie. To po prostu romans rodem z kiepskiego YA i nic ponadto.

W końcu zorientowałam się, że cesarz jest po prostu nagi.

Wisienką na torcie, spoiler, jest uzyskanie przez główną bohaterkę mocy magicznych i odstawienie narkotyku, który regularnie stosowała przez lata. Całkowite wymazanie dwóch cokolwiek interesujących punktów z charakteryzacji postaci, która poza tym jest zdolna, ładna, dobra.... I nudna. Mary Sue, ot co.

Co mogę więcej powiedzieć? Rozczarowanie roku, oszukańczy marketing, niezasłużone pochwały, które sprawiają, że zastanawiam się, czy ja i osoby na goodreadsach przeczytaliśmy to samo. ALE. Jeżeli kogoś interesuje romans BDSM w świecie fantasy z powierzchownymi intrygami ala "on kocha jego, ona chce się ze mną przyjaźnić ale czy jest szczera?" ściągniętymi jak z filmu młodzieżowego, to ta książka może mu się spodobać. Choć wolna niesamowicie, ze stylem pełnym purpury, więc i w tym gatunku można znaleźć IMO zacniejsze powieści.

Nie dajcie się nabrać reklamie.

Taki morał z tej lektury płynie. Samej w sobie, gdybym wiedziała, na co się piszę, dałabym takie 3, może nawet 4/10. Jednak zamiast prawdomównie określić swoją powieść jako "fantasy romance", zarówno autorka jak i wydawnictwo reklamowali je jako "political fantasy" albo wręcz "Machiavellian fantasy". Take lebelki budują pewnie oczekiwania, a...