Rzadko ktoś potrafi mnie zainteresować przyrodą, macierzyństwem, ciąża. Rodowskiej się to udało, tak pięknie pisze w "Dojrzewaniu winogron", że nawet ja dostrzegam piękno obu, radość przyszłej matki. Rymy są moim zdaniem zbędne i ich nie lubię, ale Rodowska robi je genialnie! Sztuką jest przekonać kogoś do polubienia czegoś, czego w zasadzie wcale nie lubi, a Rodowska pisze o wszystkim tym, czego nie lubię, w sposób, w jaki nie lubię, a ja jestem zachwycona! Piękna wrażliwość zestawiona z realnym postrzeganiem rzeczywistości. Przepiękny jest także wiersz "Ofelia", pięknie pisze o miłości i o cielesności. "Antyfona powszednia" cudowna.

Słownictwo jest dla mnie trochę archaiczne, trochę nie takie z mojego świata, ale doceniam je, jest pięknie używane, porównania mimo nagromadzeń tychże, są dla mnie klarowne.

Poetka przez duże P.

Wyzwanie czytelnicze LC marzec 2021: Przeczytam książkę kierując się tagami z bazy LC: #poezjapolska (4).

Rzadko ktoś potrafi mnie zainteresować przyrodą, macierzyństwem, ciąża. Rodowskiej się to udało, tak pięknie pisze w "Dojrzewaniu winogron", że nawet ja dostrzegam piękno obu, radość przyszłej matki. Rymy są moim zdaniem zbędne i ich nie lubię, ale Rodowska robi je genialnie! Sztuką jest przekonać kogoś do polubienia czegoś, czego w zasadzie wcale nie lubi, a Rodowska pisze...