"Nie ma się głowy" mógłby w zasadzie posłużyć jako wiersz opisujący najlepiej charakter poetki, opowiada w nim o pewnym wieku - 77 lat to przecież liczba, z której w prosty sposób można sobie pożartować. Ja się ze starszymi ludźmi nie dogaduję, żyjemy innym życiem, tym bardziej doceniam, że Rodowska wciąż mnie zachwyca i zachowuje trzeźwość umysłu w pełni. Wiersz tytułowy też mi się podoba, czuję, że i ja będę podobna, jeśli dożyję tego wieku.
Przez wszystkie tomy towarzyszył nam kot poetki, o którym pisała zawsze tak pięknie, tutaj też pisze pięknie, chwyta za serce.
Wiersz "Bez wydruku" cudowny, trochę o tym, że nie pamięta się już nawet tych wszystkich mężczyzn. Oj, wydaje mi się, że z Panią Rodowską mam tak wiele wspólnego. Nic dziwnego, tak bardzo czuję jej poezję, to nie może być przypadek.
Lubię też "Między nami erudytami".

Zdecydowanie tym tomikiem rządzi ten kot, musiał być naprawdę wspaniałym kotem, że aż mnie żal, że odszedł.

Wyzwanie czytelnicze LC marzec 2021: Przeczytam książkę kierując się tagami z bazy LC: #poezjapolska (13).

"Nie ma się głowy" mógłby w zasadzie posłużyć jako wiersz opisujący najlepiej charakter poetki, opowiada w nim o pewnym wieku - 77 lat to przecież liczba, z której w prosty sposób można sobie pożartować. Ja się ze starszymi ludźmi nie dogaduję, żyjemy innym życiem, tym bardziej doceniam, że Rodowska wciąż mnie zachwyca i zachowuje trzeźwość umysłu w pełni. Wiersz tytułowy...