Ależ uwodzi ta książka, ależ uwodzi. Wszystko jest w niej śliczne - śliczna szata graficzna, która kompletnie dyskwalifikuje ją jako przewodnik. Śliczne zdjęcia, których jak na przewodnik też jest za mało. Niebanalne pomysły na miejsca położona z dala od uczęszczanych szlaków - jak na złość pomieszane w turystycznymi must have, potraktowanymi zresztą bardzo po macoszemu, jakby dlatego, że Kioto i Tokio muszą się znaleźć w każdym przewodniku, bo bez tego się nie sprzeda. Niezwykle intrygujące rozmowy z przedstawicielami mniej docenianych japońskich rzemiosł, wokół których to wywiadów można by spokojnie stworzyć całą książkę - i nie wiadomo do czego przyczepione tzw. informacje praktyczne.

Obejrzyjcie "Przewodnik osobisty". Zachwyćcie się tymi zdjęciami. Recykling kimonowy i kimona po europejsku, bambusowe kosze, kratownice i miotełki chasen w opowieściach twórców są tego warte. Resztę można swobodnie opuścić - większość znajdziecie w profesjonalnych przewodnikach, opracowane lepiej i bardziej szczegółowo, często z jeszcze lepszymi zdjęciami.

Ależ uwodzi ta książka, ależ uwodzi. Wszystko jest w niej śliczne - śliczna szata graficzna, która kompletnie dyskwalifikuje ją jako przewodnik. Śliczne zdjęcia, których jak na przewodnik też jest za mało. Niebanalne pomysły na miejsca położona z dala od uczęszczanych szlaków - jak na złość pomieszane w turystycznymi must have, potraktowanymi zresztą bardzo po macoszemu,...

Pomysł na tę książkę był naprawdę dobry. Alan Kępski i Patrycja Yamaguchi to osoby, których życie prywatne, rodzinne, zawodowe jest związanie z Japonią. "Japonia. Przewodnik osobisty" miał więc być ich subiektywnym spojrzeniem na ten kraj, zestawem ciekawych do odwiedzenia miejsc, opartym na ich osobistym doświadczeniu. Oddano również głos innym osobom związanym z ciekawymi aspektami japońskiej kultury, by opowiedzieli o swoich doświadczeniach.

Gdyby ten element osobisty był silniejszy, książka mogłaby zyskać w oczach osób, które są dobrze obeznane z Japonią. Nikt nie chce, żeby mu opowiadano suche fakty, bo padnie z nudów. Ale gdy ktoś mówi, a w tym przypadku pisze, o swojej pasji, doświadczeniach czy własnej perspektywie, to nawet jeśli opowiada o znanych rzeczach, stają się one nowe i ekscytujące. Autorzy jednak aktywnie próbują, wbrew obranemu tytułowi, zabić wszelką indywidualność, więc w sumie przewodnik ten jest ogromem suchych faktów, z których od czasu do czasu można wyłuskać jakąś ciekawostkę.

Myślę, że możecie sprawdzić tę pozycję, jeśli chcecie mieć zebrane w jednym miejscu kluczowe informacje o danych regionach. Niewątpliwie wywiady są też dużym plusem, bo autorom udało się porozmawiać z ciekawymi rozmówcami i dzięki temu poruszyć bardziej niszowe tematy. I ja znalazłam dla siebie nowe treści, choć z znakomitej większości ludzie bardzo dobrze obeznani z Japonią mogą pozostać niezaskoczeni.

Nieco więcej krytycznych uwag znajdziecie na blogu: https://azjatyckapolka.wordpress.com/2021/03/29/japonia-przewodnik-osobisty/

Pomysł na tę książkę był naprawdę dobry. Alan Kępski i Patrycja Yamaguchi to osoby, których życie prywatne, rodzinne, zawodowe jest związanie z Japonią. "Japonia. Przewodnik osobisty" miał więc być ich subiektywnym spojrzeniem na ten kraj, zestawem ciekawych do odwiedzenia miejsc, opartym na ich osobistym doświadczeniu. Oddano również głos innym osobom związanym z ciekawymi...

Myślałam, że z "przewodników po Japonii" niczego nowego się nie dowiem, jednak byłam w błędzie. Autorzy zdołali znaleźć i przedstawić w książce mało znane miejsca w Japonii, a te doskonale znane pokazać z innej perspektywy. Paradoksalnie najbardziej spodobał mi się wywiad z Polką, używającą pseudonimu Santa Evita, która zdołała przeniknąć w szeregu Takarazuki. Drugi najlepszy tekst w mojej opinii... to także wywiad z Polką, która w Japonii... pomaga Japonkom dobierać kimona. Widok dziewczyny z tunelami w uszach i w skromnym kimonie szokuje, ale w przedziwny sposób fascynuje. Trzeci w kolejności ustawiłabym tekst o Hokkaido, jednak trochę brakowało mi tu porad praktycznych. Wprawdzie w czasach pandemii i tak wszystkie podróże można co najwyżej palcem po mapie odbywać, ale jakoś miałam wrażenie zbyt pobieżnej opisówki kosztem użytkowości tekstu. A szkoda, bo z zaprezentowanych miejsc to właśnie urzekło mnie najbardziej! Najsłabszą częścią książki jest... jej forma. W pierwszej chwili, kiedy do mnie dotarła, byłam zachwycona - gruby, kredowy papier, piękne zdjęcia, obwoluta z wycięciem, przez którą widać fragment okładki... Ale kiedy zabrałam się za lekturę, szybko zaczęły mnie boleć oczy. Połyskliwy papier okropnie odbija światło, a dobrana smukła czcionka jest mało czytelna. Ale może to tylko problem mojej, dość mocnej wady wzroku (noszę denka od butelek).

Myślałam, że z "przewodników po Japonii" niczego nowego się nie dowiem, jednak byłam w błędzie. Autorzy zdołali znaleźć i przedstawić w książce mało znane miejsca w Japonii, a te doskonale znane pokazać z innej perspektywy. Paradoksalnie najbardziej spodobał mi się wywiad z Polką, używającą pseudonimu Santa Evita, która zdołała przeniknąć w szeregu Takarazuki. Drugi...

Jest to nie tylko przewodnik, ale i fascynujący obraz Japonii. I to nie tylko migających neonów Tokio i świątyń Kioto, ale miejsce których informacji w innych pozycjach próżno szukać. Aż chce się zapakować plecak i ruszać ścieżkami opisanymi przez autorów...

Jest to nie tylko przewodnik, ale i fascynujący obraz Japonii. I to nie tylko migających neonów Tokio i świątyń Kioto, ale miejsce których informacji w innych pozycjach próżno szukać. Aż chce się zapakować plecak i ruszać ścieżkami opisanymi przez autorów...

Świetna lektura nie tylko dla wielbicieli Kraju Kwitnącej Wiśni ale wszystkich zainteresowanych światem. Poza opisem miejsc, przybliżeniem faktów historycznych czy uwarunkowań geograficznych, niezwykle ciekawe sa wywiady z japońskimi artystami i rzemieślnikami. Nie zabrakło również polskich akcentów, warto dowiedzieć sie jakie niesamowite życie prowadza rodacy w Japonii. Bede wracac do tej książki tym bardziej, że duza ilość zdjęć sprawia że wygląda jak album.

Świetna lektura nie tylko dla wielbicieli Kraju Kwitnącej Wiśni ale wszystkich zainteresowanych światem. Poza opisem miejsc, przybliżeniem faktów historycznych czy uwarunkowań geograficznych, niezwykle ciekawe sa wywiady z japońskimi artystami i rzemieślnikami. Nie zabrakło również polskich akcentów, warto dowiedzieć sie jakie niesamowite życie prowadza rodacy w Japonii....

Podstawowym celem twórców książki było pokazanie Japonii od nieco mniej znanej strony, dotarcie do miejsc i ludzi na uboczu szlaków turystycznych oraz codziennego dynamicznego życia. Takie podejście uświadamia, że ten kraj jest fascynujący zarówno w skali makro jak i mikro, a skryte na drugim planie miejsca i miejscowości to kopalnie fantastycznych opowieści. Chłonięcie tych wszystkich ciekawostek ułatwiają barwny język autorów oraz sprawnie poprowadzona narracja, która nie ulega zbytnim dygresjom, a także ogromna ilość pięknych, kolorowych zdjęć, zamkniętych w stylowym wydaniu. “Japonia. Przewodnik osobisty” jest zatem jak dobra sycąca potrawa, po której zjedzeniu oblizujemy się ze smakiem i mamy uczucie satysfakcji.

Całą recenzja tutaj: https://tinyurl.com/y6g9s9t3

Podstawowym celem twórców książki było pokazanie Japonii od nieco mniej znanej strony, dotarcie do miejsc i ludzi na uboczu szlaków turystycznych oraz codziennego dynamicznego życia. Takie podejście uświadamia, że ten kraj jest fascynujący zarówno w skali makro jak i mikro, a skryte na drugim planie miejsca i miejscowości to kopalnie fantastycznych opowieści. Chłonięcie...

SPACERKIEM PO JAPONII

Wydawnictwo Waneko słynie przede wszystkim z szerokiej oferty mang. Czasem zdarzało im się wydać komiksy spoza Japonii, swego czasu raczyli nas bardzo przyjemną próbą przeszczepienia na polski grunt idei mangowych magazynów („MangaMix”, bo tak się nazywał, w obecnej formie jest e-magazynem, prezentującym prace czytelników),a momentami porywa się też na wydawanie light noveli. „Japonia. Przewodnik osobisty” to na tym tle niezwykła pozycja w ofercie wydawcy, choć jednocześnie mocno trzymająca się obranego kierunku. Przede wszystkim jednak to świetna publikacja, która spodoba się każdemu miłośnikowi japońskiej kultury i podróży.

To przewodnik, który z założenia jest subiektywny. Osobisty. Co nie znaczy, że nie jest obiektywny ani tym bardziej profesjonalny. Autorka, która na co dzień zajmuje się organizacją wypraw po Kraju Kwitnącej Wiśni (czy to biznesowych, czy turystycznych),absolwentka dziennikarstwa i zarazem osoba, która w Japonii mieszka od dwóch dekad, zna się na swoich fachu i wie, co chce nam przekazać i jak to zrobić. Wędrując wraz z nią i towarzyszącym jej fotografem Alanem Kępskim, zanurzamy się w japońskie scenerie, spacerujemy ulicami i odkrywamy sekrety i ciekawostki. Zaczynamy od Tokio, potem trafiamy do japońskich Alp, zaglądamy na górę Fuji, wybieramy się do Kioto, aż wreszcie kończymy naszą podróż… ruszając śladami księżniczki Mononoke!

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/01/japonia-przewodnik-osobisty-alan-kepski.html

SPACERKIEM PO JAPONII

Wydawnictwo Waneko słynie przede wszystkim z szerokiej oferty mang. Czasem zdarzało im się wydać komiksy spoza Japonii, swego czasu raczyli nas bardzo przyjemną próbą przeszczepienia na polski grunt idei mangowych magazynów („MangaMix”, bo tak się nazywał, w obecnej formie jest e-magazynem, prezentującym prace czytelników),a momentami porywa się też...