Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kobiety, o których opowiada Cho Nam-Joo wiodą swoje życia w cieniu innych. Oczekuje się od nich spełniania pewnych oczekiwań, realizowania schematów, ale w każdej z nich kiełkuje bunt przeciwko byciu kolejną niewidzialną panną Kim i potrzeba zawalczenia o swoje.

Gdy przyjmiemy, że wszystkie te przedstawione w zbiorze opowiadań „panny Kim” w pewien sposób reprezentują wszystkie niewidzialne kobiety, to może warto zadać sobie pytanie – o czym takim wie panna Kim? Z czym borykają się nie tylko Koreanki, ale po prostu kobiety, o czym one wiedzą a inni nie? Panna Kim wie o:

- nierównościach i dyskryminacji dziewczynek i kobiet w szkole i w miejscach pracy,
- szklanym suficie, przez który ciężko się przebić,
tym, jak kobiety są obarczane opieką nad starszymi członkami rodziny,
- tym, jak od mam oczekuje się, że porzucą karierę, by wychowywać dziecko,
- tym, że kobiety tracą swoją tożsamość po urodzeniu dziecka, stając się po prostu czyjąś mamą (nikt nawet nie zwraca się do nich ich ich imieniem, tylko imieniem dziecka – mama X),
- tym, że oczekuje się, że babcie nie będę mieć własnego życia, tylko poświęcić je na wychowanie wnuków,
- tym, że syn jest lepiej traktowany w rodzinie niż córka,
przedmiotowym traktowaniu i wykorzystywaniu,
przemocy seksualnej, ekonomicznej i psychologicznej, których ofiarą padają,
- tym, że trudno im dochodzić własnych praw, jeśli padną ofiarą przemocy.

To tylko część tematów, które porusza Cho Nam-Joo w swojej książce. Zajrzyjcie do mojej recenzji, by dowiedzieć się więcej, w tym także gdzie w tym wszystkim są mężczyźni, jaki wydźwięk ma oryginalny tytuł tego zbioru a także czemu po raz kolejny wydawnicto tłumaczy z angielskiego!

Zapraszam na bloga: https://azjatyckapolka.wordpress.com/2024/02/10/panna-kim-wie-cho-nam-joo/

Kobiety, o których opowiada Cho Nam-Joo wiodą swoje życia w cieniu innych. Oczekuje się od nich spełniania pewnych oczekiwań, realizowania schematów, ale w każdej z nich kiełkuje bunt przeciwko byciu kolejną niewidzialną panną Kim i potrzeba zawalczenia o swoje.

Gdy przyjmiemy, że wszystkie te przedstawione w zbiorze opowiadań „panny Kim” w pewien sposób reprezentują...

Sięgam czasem po książki autorów i autorek pochodzenia azjatyckiego mieszkających na stałe w innych krajach z nadzieją na ciekawe nowe perspektywy i interesujące tematy.

Dlatego też przeczytałam Czy muszę odchodzić? Yiyun Li. I choć tematyka przemijania, pamięci a także natury wspomnień i tego, kto tak naprawdę kreuje prawdę o wydarzeniach była naprawdę ciekawa, to została podana w tak mdłej i męczącej formie, że bardzo się zawiodłam. Do tego doszła antypatyczna bohaterka i ciągnące się w nieskończoność dzienniki.

Zajrzyjcie na bloga Azjatyckiej Półki, by dowiedzieć się, co tak mnie rozczarowało, a przy okazji przeczytać o tym:

🥀 jak przedstawia się osoby starsze w powieściach,
🥀 czy to my kreujemy wspomnienia, czy wspomnienia kreują nas,
🥀 że nie wszystko, co zostało spisane, jest wartościowe (patrz dzienniki Rolanda),
🥀jak przedstawiony w książce został Szanghaj.

Słyszałam wiele dobrego o książkach Yiyun Li, dlatego nie skreślam jej po tej powieści.

https://azjatyckapolka.wordpress.com/2024/01/06/czy-musze-odchodzic-yiyun-li/

Sięgam czasem po książki autorów i autorek pochodzenia azjatyckiego mieszkających na stałe w innych krajach z nadzieją na ciekawe nowe perspektywy i interesujące tematy.

Dlatego też przeczytałam Czy muszę odchodzić? Yiyun Li. I choć tematyka przemijania, pamięci a także natury wspomnień i tego, kto tak naprawdę kreuje prawdę o wydarzeniach była naprawdę ciekawa, to...

W "Ostatnim opadłym księżycu" towarzyszymy znanej nam już Riley Oh i jej przyjaciołom w wędrówce przez koreańskie piekło, które przeszło... restrukturyzację i teraz zamiast cierpienia i kar, dusze odbywają tu turnusy w specjalnie przeznaczonych do tego parkach rozrywki.

To pełne oryginalności i wyobraźni podejście Graci Kim do koreańskich wierzeń znamy już z pierwszego tomu. Tu zostało jeszcze bardziej podkręcone, co wciągnęło mnie niebywale! W tym tomie pojawiają się też nowe postaci i cała menażeria fantastycznych stworzeń (a także członkowie BTS).

Bardzo polecam ten tom jak i całą serię, bo ja za każdym razem bawię się świetnie, a dla młodych czytelników i czytelniczek będzie to po prostu hit!

Na blogu znajdziecie pełną recenzję, a w niej:
🌗 więcej o koreańskich zaświatach
🌗 Jak zrestrukturyzować piekło?
🌗 Czy nowi bohaterowie są ciekawi?
🌗 Czy poradzono sobie z niebinarnością postaci?
🌗 Kontrowersyjne implikacje wędrówek po zaświatach i czy to na pewno dla młodzieży?

https://azjatyckapolka.wordpress.com/2023/12/30/ostatni-opadly-ksiezyc-tom-2-graci-kim/

W "Ostatnim opadłym księżycu" towarzyszymy znanej nam już Riley Oh i jej przyjaciołom w wędrówce przez koreańskie piekło, które przeszło... restrukturyzację i teraz zamiast cierpienia i kar, dusze odbywają tu turnusy w specjalnie przeznaczonych do tego parkach rozrywki.

To pełne oryginalności i wyobraźni podejście Graci Kim do koreańskich wierzeń znamy już z pierwszego...