30+1 opowiadań. Kryminał na każdy dzień

Zacznę od tego, że podtytuł wprowadza w błąd czytelników, którzy z autorami jeszcze się nie poznali. To nie kryminał na każdy dzień. Więc nie dziwi mnie rozczarowanie tych, którzy spodziewali się właśnie tego gatunku. ¾ zbioru to opowiadania pisarzy grozy, z pogranicza parapsychologii, zjawisk niewyjaśnionych, psychodeli z paranoją. Nie trzeba chyba tłumaczyć nikomu, że od kryminału to tutaj jest tylko Arthur Conan Doyle. Poe i Grabiński są od psychiczno-metafizycznych wydarzeń.
Fanom któregokolwiek z tych autorów odradzam zakupienie tej książki. Tekst nie widział korektora. Ogromna liczba błędów i zlepków wyrazów. Dla mnie totalne niechlujstwo wydawnicze. Poza tym ktoś wpadł na „wspaniały” pomysł i poprzeplatał opowiadania i mamy totalny miks pisarzy. Książka jest małego formatu, gruba, niewygodnie trzymało się to w ręce, co chwila łamałam klejony grzbiet książki, by było wygodniej.
Trzy razy wertowałam książkę od początku do końca – na pierwszy ogień poszedł Edgar Allan Poe – mistrz klasycznej powieści grozy, prekursor horroru i mrocznych, posępnych gotyckich klimatów. Następnie Stefan Grabiński (zwany polskim Poe), twórca horroru kolejowego. Na koniec zostawiłam sobie Arthura Conana Doyle’a z przygodami detektywistycznymi Sherlocka Holmesa w narracji jego wiernego przyjaciela Watsona.
Do brzegu. Poe jest makabryczny i bardzo dobry, wręcz momentami obrzydliwie dobry. Grabiński nie ustępuje na krok, a nawet mam wrażenie, że jest o stopień lepszy, bo nie tak skrajnie brutalny i makabryczny jak Poe. Jest nieco łagodniejszy w opisach, ale równie mocno działa na wyobraźnię. Pasował mi ten klimat. Twórczość obu panów przypadła mi do gustu – w ich opowiadaniach jest to co lubię – elementy fantastyki, horroru i groteski, pojawiają się obsesyjnie powtarzane tematy śmierci, surrealistycznych wizji i snów, transu hipnotycznego i halucynacji, sobowtóry… niezła kombinacja tego wszystkiego.
Natomiast Doyle – przyjemniej się czyta, jeśli chodzi o język – jest bardziej płynny i łatwiej się przy tym zrelaksować, jeśli chodzi o literaturę rozrywkową. Podsumowując – zetknięcie z tymi autorami jest na ogromny plus.
Z Edgarem Allanem Poe – na 5+
Ze Stefanem Grabińskim – na 6+
Z Arthurem Conanem Doylem – na 5+

A teraz idę na bliższe spotkanie ze Stefanem. Mam nadzieję, że będzie satysfakcjonujące. Drugi w kolejce – Edgar.

Zacznę od tego, że podtytuł wprowadza w błąd czytelników, którzy z autorami jeszcze się nie poznali. To nie kryminał na każdy dzień. Więc nie dziwi mnie rozczarowanie tych, którzy spodziewali się właśnie tego gatunku. ¾ zbioru to opowiadania pisarzy grozy, z pogranicza parapsychologii, zjawisk niewyjaśnionych, psychodeli z paranoją. Nie trzeba chyba tłumaczyć nikomu, że od...

Tak jak już powiedzieli przedmówcy - to nie jest książka z kryminałami na każdy dzień. Jedynie Arthur Conan Doyle orbituje wokół tego gatunku, ale z upływem czasu jego opowiadania wydają mi się coraz bardziej banalne i głupiutkie. Do kolekcji wybrano bardzo słabe utwory Poe'a, wszystkie tak podobne do siebie, że czasem nie wiadomo, które opowiadanie tak dokładnie czytamy. A szkoda. Twórczości Grabińskiego nie znałam, ale niezbyt podszedł mi ten piroman - maszynista. W skrócie - nuda z małymi wyjątkami. Jeżeli ktoś faktycznie szuka opowiadań kryminalnych to powinien omijać tą książkę szerokim łukiem.

Tak jak już powiedzieli przedmówcy - to nie jest książka z kryminałami na każdy dzień. Jedynie Arthur Conan Doyle orbituje wokół tego gatunku, ale z upływem czasu jego opowiadania wydają mi się coraz bardziej banalne i głupiutkie. Do kolekcji wybrano bardzo słabe utwory Poe'a, wszystkie tak podobne do siebie, że czasem nie wiadomo, które opowiadanie tak dokładnie czytamy. A...

Na plus Arthur Conan Doyle i tylko dzięki jego opowiadaniom nie daje tu jednej gwiazdki. Na minus z "kolei" cała reszta. Opowiadani Edgara Poe były słabe mimo że autora stać na więcej co pokazywał wielokrotnie ale to nie on zniszczył ten zbiór opowiadań. Maszynistą który po torach nudy prowadził tą książkę na końcową stację Znużenie jest fanatyk kolejnictwa Stefan Ciuchcia Grabiński. Miały być kryminały a były opowiadanka o ciuchciach.

Na plus Arthur Conan Doyle i tylko dzięki jego opowiadaniom nie daje tu jednej gwiazdki. Na minus z "kolei" cała reszta. Opowiadani Edgara Poe były słabe mimo że autora stać na więcej co pokazywał wielokrotnie ale to nie on zniszczył ten zbiór opowiadań. Maszynistą który po torach nudy prowadził tą książkę na końcową stację Znużenie jest fanatyk kolejnictwa Stefan Ciuchcia...

Bardzo się rozczarowałam. Żałuję że nie mogę tej książki oddać. Tragedia!!!

Bardzo się rozczarowałam. Żałuję że nie mogę tej książki oddać. Tragedia!!!

Nie polecam, rozczarowująca.

Nie polecam, rozczarowująca.

18/180/2021
Wyzwanie LC styczeń 2021 - Liczba w tytule
Nie. Nie. I to nawet nie o samą treść chodzi, ale o te wierutne kłamstwa, duby smalone, co to wydawca (SBM Sp. z o. o. – warto pamiętać, może to stały kant) napisał na okładce. KRYMINAŁ na każdy dzień. Kryminał? No sorry. Może i moja wina, że nie przyjrzałam się wymienionym na okładce autorom: E. A. Poe, A. Conan Doyle i mniej znany Stefan Grabiński. Może i moja wina, że założyłam, że skoro „30+1” opowiadań, to autorów będzie pokaźna gromadka. A tymczasem mamy tylko tych trzech, którzy o kryminał się nawet nie otarli (no może ewentualnie Sherlocka Holmesa można by uznać za detektywa), a ich opowiadania to twory z gatunku grozy. Dziewiętnastowiecznej głównie. Do tego Grabiński to jakiś maniak kolejnictwa.
Opowiadania pasują do wydanych nie tak dawno czterech tomów „opowieści niesamowitych” i nie są złe. Ale dla kogoś, kto spodziewał się kryminałów – nie do przyjęcia.
Jedynym plusem jest to, że mogę dostawić drugą pozycję na półkę ze styczniowym wyzwaniem LC.

18/180/2021
Wyzwanie LC styczeń 2021 - Liczba w tytule
Nie. Nie. I to nawet nie o samą treść chodzi, ale o te wierutne kłamstwa, duby smalone, co to wydawca (SBM Sp. z o. o. – warto pamiętać, może to stały kant) napisał na okładce. KRYMINAŁ na każdy dzień. Kryminał? No sorry. Może i moja wina, że nie przyjrzałam się wymienionym na okładce autorom: E. A. Poe, A. Conan Doyle...

Przyjemnie było przypomnieć sobie klasykę.

Przyjemnie było przypomnieć sobie klasykę.