"Ludzkie szczątki" Lars Kjædegaard

Dopiero po przeczytaniu tej krótkiej książki okazało się, że to piąta i odsłona serii z Agnes Hillstrøm. Miała być mroczna zagadka zatopiona w skandynawskich krajobrazach, emocje i wciągające śledztwo, ale prawdę mówiąc nie było to nic spektakularnego. Może za bardzo jestem przyzwyczajona do wielowątkowych polskich kryminałów.

Zaczęło się dość banalnie. Na odległej wysepce para nastolatków znalazła szczątki kobiety, która według patologa przeleżała tam około dwa lata. Rozpoczyna się śledztwo, bez zbędnych opisów, ozdobników czy skomplikowanych wątków. Typowa prosta sprawa, w tle zwykłe życie bohaterów. Tu nie ma niczego nietypowego, wszystko zwyczajne, zwykli ludzie, zwykłe morderstwa i proste motywy. Nie było zaskoczenia. Szkoda, że zakończenie nie było bardziej zaskakujące. Na to liczyłam, że na koniec będzie wielkie bum.
Chyba nie sięgnę po inne książki z tej serii, bo z tego co wyczytałam w opiniach, to jest najlepsza część.

Jeśli jesteście zmęczeni skomplikowanymi zbrodniami to z pewnością ta seria Was wyciszy i pomoże spojrzeć w całkiem zwyczajny sposób na zbrodnię, bo takie właśnie dzieją się w normalnym życiu.

"Ludzkie szczątki" Lars Kjædegaard

Dopiero po przeczytaniu tej krótkiej książki okazało się, że to piąta i odsłona serii z Agnes Hillstrøm. Miała być mroczna zagadka zatopiona w skandynawskich krajobrazach, emocje i wciągające śledztwo, ale prawdę mówiąc nie było to nic spektakularnego. Może za bardzo jestem przyzwyczajona do wielowątkowych polskich kryminałów.

Zaczęło...

5/10 .

5/10 .

Zdecydowanie najlepsza część i zarazem raczej ostatnia. Widzę, że autor ma kolejne 4 części już wydane, ale na tą chwilę nie mają polskiego tłumaczenia, ani chyba angielskiego. Jeśli kiedyś się pojawią, zapewne wrócę do Agnes i jej spraw :) Fajny, lekki kryminał. Prosta sprawa, w miarę proste rozwiązanie, bez żadnych dodatkowych, wydłużających opisów.

Zdecydowanie najlepsza część i zarazem raczej ostatnia. Widzę, że autor ma kolejne 4 części już wydane, ale na tą chwilę nie mają polskiego tłumaczenia, ani chyba angielskiego. Jeśli kiedyś się pojawią, zapewne wrócę do Agnes i jej spraw :) Fajny, lekki kryminał. Prosta sprawa, w miarę proste rozwiązanie, bez żadnych dodatkowych, wydłużających opisów.

Nie mam pojęcia czemu, ale ta historia chyba najbardziej mi przyadł do gustu z wszystkich z serii o Agnes. W fotel nie wbija,ale zaciekawi i wciągnie.

Nie mam pojęcia czemu, ale ta historia chyba najbardziej mi przyadł do gustu z wszystkich z serii o Agnes. W fotel nie wbija,ale zaciekawi i wciągnie.

To była taka zwykła sprawa. Odkąd poznałam tego autora, a raczej to co pisze, jestem zdziwiona, że można pisać tak proste książki. O takich sprawach kryminalnych, które mogą wydarzyć się u Malinowskich spod trójki. Żadnych udziwnień. Zwykłe śledztwo. Do tego zwykłe życie jako tło. Autor nie szuka wymyślnych trucizn, nie posługuje się nietypowymi narzędziami ani nie knuje wykręconych scenariuszy. W jego książkach są zwykli ludzie, którzy popełniają zwykłe morderstwa i mają motywy jak wszyscy. Zemsta. Zdrada. Odwet. Kara. Polecam bo tę prostotę doceniam tym bardziej, że ostatnio czytałam o kurarze i strzelaniu z łuku w mieszkaniu. Z kuszy raczej. Polecam.

To była taka zwykła sprawa. Odkąd poznałam tego autora, a raczej to co pisze, jestem zdziwiona, że można pisać tak proste książki. O takich sprawach kryminalnych, które mogą wydarzyć się u Malinowskich spod trójki. Żadnych udziwnień. Zwykłe śledztwo. Do tego zwykłe życie jako tło. Autor nie szuka wymyślnych trucizn, nie posługuje się nietypowymi narzędziami ani nie knuje...

Uwielbiam Agnes Hillstrøm! Konkretna fabuła, bez pobocznych wątków. Zbrodnia, śledztwo i kara.

Uwielbiam Agnes Hillstrøm! Konkretna fabuła, bez pobocznych wątków. Zbrodnia, śledztwo i kara.

Przygodę z tym autorem zaczęłam od tego tomu. Takie sobie. Niby ok, ale jakoś ta fabuła mało składna chwilami. Jak się nie ma nic innego do czytania to może być. Ale się nie zniechęcam.

Przygodę z tym autorem zaczęłam od tego tomu. Takie sobie. Niby ok, ale jakoś ta fabuła mało składna chwilami. Jak się nie ma nic innego do czytania to może być. Ale się nie zniechęcam.

Ta recenzja pasuje do całego cyklu , więc powtórzę ją dla wszystkich jego tytułów .
Jeżeli ktoś spodziewa się mrocznej skandynawskiej powieści kryminalnej , to bardzo się rozczaruje . Seria z komisarz Agnes Hillstrøm przypomina raczej powieści Agathaty Christie niż Nesbø . Główna bohaterka , to już niemłoda policjantka z dużym doświadczeniem , która bardziej polega na swoich przeczuciach i szczęściu , niż na dedukcji i logice . Jest na swój sposób oryginalna , ale nie irytująca , można się z nią nawet zaprzyjaźnić . Jej współpracownicy również raczej budzą sympatię , ale podobnie jak ona , są mało wyraziści , jakby przygaszeni . Nic też dziwnego , że ich dialogi są nudnawe , fabuła również nie pędzi , a na zaskakujące zwroty akcji nie ma co liczyć . Tę i pozostałe książki z cyklu porównałbym do taboretu kuchennego zrobionego przez cieślę ; niby spełnia swoją rolę , bo usiąść można i drzazgi w tyłek nie wchodzą , ale brak mu stolarskiej lekkości wykonania i artyzmu snycerza .

Książkę czyta się dość dobrze choć jest bardzo przeciętna .

Ta recenzja pasuje do całego cyklu , więc powtórzę ją dla wszystkich jego tytułów .
Jeżeli ktoś spodziewa się mrocznej skandynawskiej powieści kryminalnej , to bardzo się rozczaruje . Seria z komisarz Agnes Hillstrøm przypomina raczej powieści Agathaty Christie niż Nesbø . Główna bohaterka , to już niemłoda policjantka z dużym doświadczeniem , która bardziej polega na...

Mniej więcej od 3/4 powieści można już wytypować mordercę. Niecodzienny motyw zbrodni. Trzyma w napięciu. Pouczający morał - do czego prowadzi nienawiść i brak miłości.

Mniej więcej od 3/4 powieści można już wytypować mordercę. Niecodzienny motyw zbrodni. Trzyma w napięciu. Pouczający morał - do czego prowadzi nienawiść i brak miłości.

Najlepsza książka z tej serii. W niej poznajemy więcej szczegółów z życia Agnes oraz Ottona. Postacie rozwijają się znacznie szybciej niż w poprzednich tomach. Sam wątek kryminalny po raz pierwszy się udał. Intryga była ciekawa, zabójca dosyć przewidywalny i jego motywy także. Jednak uważam, że jak na tą serię, ten tom jest najlepszy. Nie ukrywam, że ta seria jest moim całkiem sporym Guilty Pleasure.

Najlepsza książka z tej serii. W niej poznajemy więcej szczegółów z życia Agnes oraz Ottona. Postacie rozwijają się znacznie szybciej niż w poprzednich tomach. Sam wątek kryminalny po raz pierwszy się udał. Intryga była ciekawa, zabójca dosyć przewidywalny i jego motywy także. Jednak uważam, że jak na tą serię, ten tom jest najlepszy. Nie ukrywam, że ta seria jest moim...