Autor opisuje przebieg 2-letniej zasadniczej służby wojskowej w latach 1985-87 (pobór jesień) i jej wszystkie uroki; falę, codzienne problemy, odpowiedzialność, kombinowanie żeby zrobić ale się nie narobić ale także pozytywne aspekty takie jak koleżeństwo, wzajemną pomoc, czy codzienne docenianie wśród trudnej żołnierskiej egzystencji prostych rzeczy takich jak otaczająca przyroda, chwilę wolnego czasu, spokoju który jest na wagę złota. Dla starszych czytelników książka będzie nostalgicznym powrotem do młodości i ich służby którą każdy przeżył w podobny sposób niezależnie od jednostki, natomiast dla młodszych jest to historia i opis przez co przechodzili ich ojcowie czy dziadkowie. Pisana prostym językiem, zrozumiałym dla każdego (no może jedynie jak ktoś nie był w wojsku to niektóre rzeczy mogą wydawać mu się dziwne czy niejasne),szybko się ją czyta mimo iż ma prawie 500 stron. Chociaż pobór można dziś różnie oceniać i praktycznie każdy kto szedł kiedyś w kamasze próbował się od tego wymigać i narzekał na przymusową służbę ale był to w pewnym stopniu etap w życiu każdego młodego mężczyzny który jak określa autor był "bramą ku dorosłości", dziś po wielu latach rezerwiści wspominają z sentymentem ten czas no bo w końcu czy może być coś bardziej męskiego od munduru, karabinu i żołnierskiej dyscypliny? Książka przenosi nas w czasie i pozwala nam wejść w buty bohatera i razem z nim przeżywać codzienne perypetie, proces awansu od kota do starego i cywila. Chociaż w końcu nastaje upragnione przejście do rezerwy i koniec 2-letniej służby po trudnych latach przygód to książka kończy się wzruszającym przesłaniem o przemijaniu czasu i wielkiej wartości wspomnień jakie każdy człowiek posiada.

Autor opisuje przebieg 2-letniej zasadniczej służby wojskowej w latach 1985-87 (pobór jesień) i jej wszystkie uroki; falę, codzienne problemy, odpowiedzialność, kombinowanie żeby zrobić ale się nie narobić ale także pozytywne aspekty takie jak koleżeństwo, wzajemną pomoc, czy codzienne docenianie wśród trudnej żołnierskiej egzystencji prostych rzeczy takich jak otaczająca...

"Baczność, kocie!" to znakomita książka, która zabiera czytelnika w nostalgiczny i pełen humoru świat wojska sprzed lat. Autor, Klaudiusz Kałuża, dzieli się swoimi przeżyciami i anegdotami z czasów pełnienia zasadniczej służby wojskowej, wprowadzając nas w tajniki codziennego życia rekruta. To niezwykle interesujący i jednocześnie zabawny portret tego niepowtarzalnego okresu w życiu młodego chłopaka.

Książka zaczyna się od momentu, gdy młody Klaudiusz otrzymuje powołanie do wojska. Już na samym początku widać, że autor ma niezwykły talent do opowiadania. Jego styl jest lekki, dowcipny i niezwykle przystępny. Zaskakuje nas różnorodnością sytuacji, które miały miejsce podczas służby. Każda opowieść jest inna, a humoru nie brakuje.

Jedną z najmocniejszych stron tej książki jest sposób, w jaki autor przedstawia swoje wspomnienia. Nie tylko opisuje typowe sytuacje z wojska, ale także z humorem podchodzi do wielu absurdalnych i dziwnych zdarzeń. Wszystko to sprawia, że czytelnik nie tylko się uśmiecha, ale czasami także śmieje głośno.

Klaudiusz Kałuża ma zdolność do odzwierciedlenia swoich kolegów z ,,firmy". Opisuje ich w sposób, który pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć, co ich motywuje i jak wpływają na życie żołnierza.

Nie brakuje w tej książce również refleksji na temat wojska, służby, współpracy, przyjaźni i różnych aspektów życia, które można odnaleźć w codziennej rzeczywistości. Autor potrafi wplatać głębsze przemyślenia w swoje opowieści, dzięki czemu książka nabiera dodatkowej głębi.

"Baczność, kocie!" to świetnie napisana książka, która z pewnością przypadnie do gustu zarówno czytelnikom, którzy mieli styczność z wojskiem, jak i tym, którzy nie mieli okazji doświadczyć tego specyficznego środowiska. Kałuża udowadnia, że w wojsku można przeżyć wiele interesujących przygód, a humor to doskonały sposób na radzenie sobie z trudnościami. Serdecznie polecam tę książkę wszystkim, którzy szukają lekkiej, zabawnej i jednocześnie mądrej lektury wojskowej

"Baczność, kocie!" to znakomita książka, która zabiera czytelnika w nostalgiczny i pełen humoru świat wojska sprzed lat. Autor, Klaudiusz Kałuża, dzieli się swoimi przeżyciami i anegdotami z czasów pełnienia zasadniczej służby wojskowej, wprowadzając nas w tajniki codziennego życia rekruta. To niezwykle interesujący i jednocześnie zabawny portret tego niepowtarzalnego...

Moim zdaniem bardzo zgrabnie przedstawiony czas zasadniczej służby wojskowej w epoce PRL z punktu widzenia zwykłego żołnierza. Jeśli interesują Was wspomnienia i spojrzenie na wojsko z punktu widzenia pojedynczego żołnierza - warto sięgnąć po tę pozycję. Polecam!

Moim zdaniem bardzo zgrabnie przedstawiony czas zasadniczej służby wojskowej w epoce PRL z punktu widzenia zwykłego żołnierza. Jeśli interesują Was wspomnienia i spojrzenie na wojsko z punktu widzenia pojedynczego żołnierza - warto sięgnąć po tę pozycję. Polecam!

Śmiałe wejście w temat zasadniczej służby wojskowej.
Temat rozległy w związku z tym nie można go dokładnie przedstawić w tak nieobszernej formie.
Pełniłem zasadniczą służbę wojskową naście lat wcześniej (też w stalowym mundurku) i uważam, że w tej książce opisy służby, przeżyć, obyczajów i obrzędów były zanadto spłycone. Zdaję sobie sprawę, że wtedy była by to pozycja 900 stronicowa lub wielotomowa. Z szacunkiem dla autora, myślę, że jednak w latach 70-tych było to trochę inne wojsko w ramach tych samych fal. Było mocniej tak na szkółce jak w dywizjonie bojowym a i przejście też było radośniejsze (nawet z wzajemnym "towarzyszeniu" do domu. Po "powitaniu" następowała zmiana ról, kolej na odprowadzenie kolegi do jego domu. Tak to pożegnanie kolegów mogło się przedłużać :).

Śmiałe wejście w temat zasadniczej służby wojskowej.
Temat rozległy w związku z tym nie można go dokładnie przedstawić w tak nieobszernej formie.
Pełniłem zasadniczą służbę wojskową naście lat wcześniej (też w stalowym mundurku) i uważam, że w tej książce opisy służby, przeżyć, obyczajów i obrzędów były zanadto spłycone. Zdaję sobie sprawę, że wtedy była by to pozycja...