W fantastycznym świecie Orleanu ludzie rodzą się szarzy i bezbarwni. Wyjątkiem są Belles (...Ślicznotki?),które nie tylko rodzą się piękne, ale także dzięki swojej krwi potrafią szarych ludzi obdarzyć pięknem. Na dwór królowej właśnie przybywa nowa generacji Belles, wśród których znajduje się Camille - ciemnoskóra, uzdolniona dziewczyna. Jej marzeniem jest zostać faworytą królowej i zdobyć uznanie całego królestwa. Jednak jak to zwykle w takich sytuacjach bywa, pod piękną fasadą kryje się zgnilizna, a życie Camille okaże się usiane kłamstwami.

Dhonielle Clayton ma bardzo zmysłowy styl pisania, kiedy akurat tego potrzebuje; potrafi stworzyć obrazy rzeczy pięknych i luksusowych prostym językiem. Sam świat jest bardzo kobiecy - dużo bohaterek, tematy i zachowania uznawane za klasycznie kobiece. Główna bohaterka nie jest zbyt irytująca (mam niskie standardy),intryga potrafi wciągnąć pomimo uproszczeń w aspekcie fantastycznym.
Jednocześnie powiem szczerze, że to książka mocno nie dla mnie: jako młoda dziewczyna miałam masę problemów, ale mój wygląd był jednym z tych pomniejszych, a z wiekiem w ogóle przestał być problemem. A autorka bardzo chciała napisać książkę uwzględniającą te wszystkie rozmowy na temat standardów kobiecego piękna; kolorowe magazyny, plotkarskie pisemka, cały światek mody, kosmetyków i zabiegów. Czy jej się to udało, nie wiem, ale przez ten zabieg świat książki jest bardzo skupiony na pięknie, pomimo tego, że przy mocach bohaterek do nie tylko powierzchownej zmiany wyglądu, ale także odmłodzenia/postarzenia organów czy zmianie (nie gwałtownej, but still) usposobienia pewnie znalazłabym wiele innych zastosowań przed pomyśleniem o upiększaniu się.

Druga rzecz, ważna w książce, a dla mnie obca, to ambicja głównej bohaterki. Nie zrozumcie mnie źle, nie jest ona źle opisana ani nic, ale jednocześnie - ja w ogóle ambicji nie rozumiem i ciężko mi spojrzeć na tę cechę osobowości w innych niż ciemnych barwach. Szczególnie że fabuła w tym aspekcie nie pomaga; wydaje się, że gdyby główna bohaterka i jej najlepsza przyjaciółka Amber zluzowały z ambicją, prawdopodobnie byłyby wspólnie w stanie dojść do prawdy wcześniej i szybciej by im klapki z oczu spadły.

Jednak uważam, że część młodych czytelniczek mogłaby odnaleźć się w ambitnej głównej bohaterce pochodzącej ze świata, który ma obsesję na punkcie piękna. Oprócz wyłożonego jak kawa na ławę motywu ze standardami piękna i przemysłu kosmetycznego, mamy tutaj też sztafaż baśniowy - śpiące królewny i zaczarowane zwierciadła - który ładnie komponuje się z resztą; mamy częściową dystopię, gdzie cały system jest pochrzaniony, ale niekoniecznie to widać na pierwszy rzut oka; mamy w końcu wątek tajemnicy - Camille poprzez strzępki konwersacji, podglądanie, niejasne rozmowy z innymi odkrywa inny obraz świata od tego, który przez całe życie był jej wmawiany.

Ach, napisałam, że system jest pochrzaniony, i to prawda. Problem w tym, że książka ma bardzo charyzmatyczną, dosyć wszechwładną pod koniec antagonistkę, od której wręcz oczu nie można oderwać i która odpowiedzialna jest za większość napięcia w fabule. No i zamiast skupiać się na wadliwym systemie powieść kieruje uwagę na tę jedną osobę i to na nią zwalane jest całe zło świata. A i owszem, antagonistka jest po części produktem swojego świata i wychowania, ale jednocześnie - usunięcie jej nie naprawi problemów, które istniały przed nią, jedynie zniweluje te, które ona sama tworzy. A to, że jest potężną figurą i rzeczywiście zagrożeniem, to trochę inna para kaloszy.

Podsumowując: to dobra powieść młodzieżowa, ale jeszcze bardziej nie dla mnie niż "Dzieci krwi i kości" Tomi Adeyemi, ze względów tematycznych. Jednocześnie czytało mi się ją o wiele lepiej, bo jednak od początku mamy tutaj oryginalne (...mało wyświechtane?) pomysły i dobre rzemiosło; napięcie poprzetykane lżejszymi scenami flirtu; błyszczący i kolorowy świat, a w nim antagonistkę, która jest jego wytworem.

Ostrzeżenia co do treści książki: opisana nieudana napaść seksualna; jedyne queer postacie umierają; wątpliwa zgoda bohaterów (szczególnie dziecięcych) na bolesne zabiegi kosmetyczne, a także fiksacja całego świata na punkcie wąsko pojmowanego piękna, szczególnie znikomej talii;

Rzeczy luźno powiązane:
- jeżeli ktoś przy czytaniu (lub oglądaniu) "Igrzysk Śmierci" zobaczył bogate dystrykty i stwierdził - chętnie bym przeczytała książkę w tej estetyce - to tym bardziej może spróbować "The Belles";
- wątek magii używanej do poprawy wyglądu występuje także w książce "Shades of Milk and Honey" autorstwa Mary Robinette Kowal; tylko że "Shades..." jest inspirowana powieściami Jane Austen i angielską powściągliwością, tam gdzie "The Belles" to raczej francuski przepych dworu Marii Antoniny;

W fantastycznym świecie Orleanu ludzie rodzą się szarzy i bezbarwni. Wyjątkiem są Belles (...Ślicznotki?),które nie tylko rodzą się piękne, ale także dzięki swojej krwi potrafią szarych ludzi obdarzyć pięknem. Na dwór królowej właśnie przybywa nowa generacji Belles, wśród których znajduje się Camille - ciemnoskóra, uzdolniona dziewczyna. Jej marzeniem jest zostać faworytą...