Jaka to piękna książka! Główny bohater z powodzeniem mógłby być bohaterem tragicznym, ale Teodor jest pełen życzliwości dla świata, dobroci i otwartości. I tak pięknie kocha swoją Betuśkę i córkę Anusię. Wspaniała powieść.

Jaka to piękna książka! Główny bohater z powodzeniem mógłby być bohaterem tragicznym, ale Teodor jest pełen życzliwości dla świata, dobroci i otwartości. I tak pięknie kocha swoją Betuśkę i córkę Anusię. Wspaniała powieść.

Ta książka jest jak malarstwo Marca Chagalla,
barwna, metafizyczna, poetycka, wesoła a zarazem smutna i nostalgiczna. Jest tutaj krowa, świnia na sznurku, jest dobry Żyd i Niemiec. Jest wielka miłość i podróż do domu...
Teodor Hoppe idzie do nieba dziękuję autorce, że mogłem towarzyszyć mu w tej podróży.

Ta książka jest jak malarstwo Marca Chagalla,
barwna, metafizyczna, poetycka, wesoła a zarazem smutna i nostalgiczna. Jest tutaj krowa, świnia na sznurku, jest dobry Żyd i Niemiec. Jest wielka miłość i podróż do domu...
Teodor Hoppe idzie do nieba dziękuję autorce, że mogłem towarzyszyć mu w tej podróży.

Nie jestem zawodowym recenzentem, dlatego nie o narracji, nie o stylu, nie o formie to będzie opinia. Ale o uczuciach. Dziękuję Ci Iwono za niebo i za świat Teodora, za jego mądrość serca, za miłość. Obyśmy wszyscy takiego nieba doświadczyli i obyśmy wszyscy potrafili tak jak Teodor oceniać siebie po czynach naszych. Iwona nie tylko jest "sprawną pisarką" jak twierdzą bardziej uczeni ode mnie, Iwona kocha człowieka z jego wszystkimi wadami i ułomnościami, tą miłością dzieli się z każdą swoją postacią. Polecam bardzo!

Nie jestem zawodowym recenzentem, dlatego nie o narracji, nie o stylu, nie o formie to będzie opinia. Ale o uczuciach. Dziękuję Ci Iwono za niebo i za świat Teodora, za jego mądrość serca, za miłość. Obyśmy wszyscy takiego nieba doświadczyli i obyśmy wszyscy potrafili tak jak Teodor oceniać siebie po czynach naszych. Iwona nie tylko jest "sprawną pisarką" jak twierdzą...

Autorka świat przedstawiony w książce rozpoczyna cytatem z wiersza „Dwie fletnie" przełożonym przez Leopolda Staffa z poezji chińskiej. Prawdopodobnie jednak jest to tłumaczenie z języka francuskiego. Ta liryczna w klimacie translatorska destylacja wprowadza czytelnika w sens powieści. Niczym w retorcie alchemika mieszać się w niej będą ludzkie losy jak dźwięki fletni. Jeden będzie odpowiadać drugiemu i wzajemnie będą się uzupełniać. Ale ta paralela ujmuje także świat ludzki i zwierzęcy, realny i nadrealny. Ujmuje również nieustanną konfrontację pomiędzy Dobrem a Złem, pomiędzy miłością i nienawiścią, pomiędzy brakiem akceptacji a tolerancją. A nad wszystkim rozpościera się Natura, która staje się swoistym panaceum na ludzkie niedoskonałości i popełniane złe czyny.

Iwona Partyka po raz kolejny udowadnia, w jak fantastyczny sposób panuje nad literacką materią. Dla tytułowego Teodora, wybiera narrację w pierwszej osobie i dzięki temu staje się on jednocześnie bohaterem opowiadanej historii. Bo Teodor opowiada swoje życie. Bardzo skomplikowane emocjonalnie, rodzinnie, społecznie, historycznie. Jego fizyczna ułomność wyznaczyła mu od urodzenia pozycję „innego" wyśmiewanego, we wsi i poza jej opłotkami. Garb naznaczył go na zawsze, ale też nauczył wielu ustępliwych zachowań, które mu w wielu sytuacjach uratowały życie. Przegrał tylko w jednej...

pełne omówienie książki: http://www.dziennikteatralny.pl/artykuly/skad-i-dokad-idzie-teodor-hoppe.html

Autorka świat przedstawiony w książce rozpoczyna cytatem z wiersza „Dwie fletnie" przełożonym przez Leopolda Staffa z poezji chińskiej. Prawdopodobnie jednak jest to tłumaczenie z języka francuskiego. Ta liryczna w klimacie translatorska destylacja wprowadza czytelnika w sens powieści. Niczym w retorcie alchemika mieszać się w niej będą ludzkie losy jak dźwięki fletni....

„Teodor Hoppe idzie do nieba” jest nostalgiczna, refleksyjna i zabawna. Z humorem oraz mocno zarysowanym realizmem magicznym. Poza tym jest po części baśniowa, bajkowa, z unoszącym się nimbem oniryzmu. A zakończenie? Tego naprawdę nie sposób przewidzieć. Wspaniałe. Jest dopisaną kropką nad i.

Polecam!

Cała opinia na www.naczytniku.com

„Teodor Hoppe idzie do nieba” jest nostalgiczna, refleksyjna i zabawna. Z humorem oraz mocno zarysowanym realizmem magicznym. Poza tym jest po części baśniowa, bajkowa, z unoszącym się nimbem oniryzmu. A zakończenie? Tego naprawdę nie sposób przewidzieć. Wspaniałe. Jest dopisaną kropką nad i.

Polecam!

Cała opinia na www.naczytniku.com

Niezwykle ciekawa książka mówiąca o uczuciach. A wyjaśnienie całej historii wcale nie było przewidywalne, przynajmniej dla mnie. Polecam!

Niezwykle ciekawa książka mówiąca o uczuciach. A wyjaśnienie całej historii wcale nie było przewidywalne, przynajmniej dla mnie. Polecam!