Moorcock to prawdziwy spadkobierca klimatów magii i miecza Howarda, jednak w odróżnieniu od dawnego mistrza fantasy, zawsze stara się zaskoczyć czytelnika nieprzewidywalnymi rozwiązaniami. Podróże między wymiarami, pradawni bogowie wyrwani jak ze mitologii skandynawskiej, krzyżowanie technologii z czarami, klątwy na zwyczajnych śmiertelnikach, alternatywne światy, tak, pisarz zdecydowanie unikał szablonów gatunkowych już w latach 60tych. Tak również jest w sadze Runestaffa, którą rozpoczyna omawiany Klejnot w czaszce. Dostajemy tutaj alternatywną Europę osadzaną w nieokreślonym czasie, gdzieś pomiędzy magią i etosem Średniowiecza, a rewolucją przemysłową i pierwszymi oznakami wysoko jakościowej-technologii, w której groźne Mroczne Imperium wzorowane na skrzyżowaniu nazizmu i brytyjskiego imperializmu podbija w brutalny sposób świat. Rzeczywistość kreowana intensywnie osadzona jest klimatem w steampunku, a nazewnictwo miast i państw specjalnie przekręcanymi nazwami świata prawdziwego, tak by czytelnik nie pogubił się w mapie kontynentu. Pisarz na początku kreuje nam niemalże heroicznego, niezniszczalnego bohatera, hrabię Brassa - władcę niepodbitej krainy, jak i antagonistę jakim jest demoniczny i podstępny sługa Imperium, baron Meliadus, a zarzewiem wojny, która poruszy światem będzie zemsta za powstrzymanie przed uprowadzeniem swojej córki i upokorzenie nikczemnika na oczach swoich sług. Meliadus wypowie wojnę i zemstę, w której pionkiem będzie zaczarowany przez tytułowy klejnot książę niemieckich ziem, Dorian Hawkmoon. Tutaj nastąpi przykładowy twist fabularny, gdyż hrabia Brass stanie się postacią drugoplanową, a pionek i jego klątwa zacznie wysuwać się na prowadzenie w historii zarówno w walce o osamotnioną krainę, na której Meliadus wywrze swój gniew, jak i w trzecim akcie powieści. W samotnej podróży na daleki mityczny wschód Hawkmoona w celu zdjęcia czarnego klejnotu z czoła, która zacznie odchodzić od świata techniki i pary XIX wieku, a stawać się groteskowym fantasy przypominającym klasyczne powieści Howarda i jego następców. Finał rozwiązuje prawie wszystkie wątki, a jednak to tylko początek sagi. Następuje pytanie, co dalej i czy będzie jeszcze dziwniej?

Moorcock to prawdziwy spadkobierca klimatów magii i miecza Howarda, jednak w odróżnieniu od dawnego mistrza fantasy, zawsze stara się zaskoczyć czytelnika nieprzewidywalnymi rozwiązaniami. Podróże między wymiarami, pradawni bogowie wyrwani jak ze mitologii skandynawskiej, krzyżowanie technologii z czarami, klątwy na zwyczajnych śmiertelnikach, alternatywne światy, tak,...

Tyle się nasłuchałem, tyle naczytałem, jaki ten moorcock dobry, a tu takie nic. Fantastyczna Europa, genialny strateg, złe imperium... czytałem jako młody człowiek, kiedy pochłaniałem różne rzeczy, ale nawet wtedy miałem wrażenie, że to takie nic. Czytadło.

Tyle się nasłuchałem, tyle naczytałem, jaki ten moorcock dobry, a tu takie nic. Fantastyczna Europa, genialny strateg, złe imperium... czytałem jako młody człowiek, kiedy pochłaniałem różne rzeczy, ale nawet wtedy miałem wrażenie, że to takie nic. Czytadło.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Opinia w całości do przeczytania tu: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/06/108-klejnot-w-czaszce-michael-moorcock.html
Michael Moorcock uważany jest za jednego z ojców fantastyki i science fiction. Dla mnie jest nawet jednym z ojców "barbarzyńców", a w zasadzie to bardziej "wujków", bo wszak jedynym i słusznym ojcem tego, co nazywam "barbarzyńćami" jest jedyny i słuszny i niech bogowie mają go zawsze w opiece Robert E. Howard. Nie mniej jednak - książka, która napisana została w latach 60-tych ubiegłego stulecia wciąż zachowuje sentymentalną nutkę, do której wraca się z przyjemnością...
[...]
Opinia w całości do przeczytania tutaj: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/06/108-klejnot-w-czaszce-michael-moorcock.html

Opinia w całości do przeczytania tu: http://kaginbooks.blogspot.com/2017/06/108-klejnot-w-czaszce-michael-moorcock.html
Michael Moorcock uważany jest za jednego z ojców fantastyki i science fiction. Dla mnie jest nawet jednym z ojców "barbarzyńców", a w zasadzie to bardziej "wujków", bo wszak jedynym i słusznym ojcem tego, co nazywam "barbarzyńćami" jest jedyny i słuszny i...

"Klejnot w czaszce" to pierwszy tom sagi o Dorianie Hawkmoonie, zwanej też Historią Runestaffa - Magicznej Laski. Napisana w latach 60-tych XX wieku, nawet po tylu latach potrafi przykuć czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Jest to bowiem świetna (choć nieco prostolinijna) książka przygodowa z bardzo ciekawie zarysowanym światem.

Mamy tu do czynienia z alternatywną historią Europy, gdzie hrabia Brass, Kanclerz Kamargu (kraina na południu Francji),jest jednym z niewielu, którzy sprzeciwiają się rosnącemu imperium Granbretanu (tak, skojarzenie z Wielką Brytanią jest jak najbardziej właściwe). Wraz z bohaterami odwiedzimy Koln (Kolonię),Parję (Paryż) oraz wiele innych miast i krain Europy i Bliskiego Wschodu. Dodajmy do tego sporo czarnej magii, broń miotającą słupami ognia, jeźdźców dosiadających flamingi... Oj, będzie się działo.

Zarówno historię Runestaffa, jak i Corum tegoż autora serdecznie polecam, szczególnie fanom starej fantasy z lat 60/70-tych. Jedynie saga o Elryku w mojej ocenie sporo odstaje od nich jakościowo. Ja tymczasem niedługo zabieram się za "Amulet szalonego boga" - drugi tom przygód hrabiego Brassa i księcia Doriana.

"Klejnot w czaszce" to pierwszy tom sagi o Dorianie Hawkmoonie, zwanej też Historią Runestaffa - Magicznej Laski. Napisana w latach 60-tych XX wieku, nawet po tylu latach potrafi przykuć czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Jest to bowiem świetna (choć nieco prostolinijna) książka przygodowa z bardzo ciekawie zarysowanym światem.

Mamy tu do czynienia z alternatywną...

Łatwo wpaść w świat Runestaff'u niesamowita opowieść, każda część serii pochłania nas doszczętnie :)

Łatwo wpaść w świat Runestaff'u niesamowita opowieść, każda część serii pochłania nas doszczętnie :)

Moorcock to klasyka fantastyki, więc wwypada znać i sięgnąć choćby raz po Runestaffa. Pierwsza książka z serii przedstawia interesujący świat geograficznie bazujący na Europie, dosyć prosto skonstruowaną fabułę, klasycznych, choć wyraźnych bohaterów i dzięki temu czyta się ją szybko. Akcja jest wartka, historia dosyć liniowa i bez wątków pobocznych, dlatego szybko i łatwo odnajdujemy się w świecie stworzonym przez autora.
Książka jest na tyle któtka, że można ją połknąć "na raz", ale czyta się tak dobrze że ręka sama wędruje po kolejny tom.
Teraz czas na minusy. Po pierwsze czuć, że pisane to było w latach 60, przede wszystkim ze względu na nieskomplikowanie świata i postaci - fabuła jest niekiedy tragicznie liniowa i mnie osobiście przypomina pierwsze gry przygodowe na komputery C64 czy Amigę - Ci co grali wiedzą co mam na myśli.
Do tego niektóre pomysły autora mogą być dosyć itytujące ze względu na swój infantylizm czy prostotę.

Reasumując - warto przeczytać w wolnej chwili, warto znać by wiedzieć od czego zaczęło się współczesne fantasy, by później przejść do bardziej współczesnej prozy.

Moorcock to klasyka fantastyki, więc wwypada znać i sięgnąć choćby raz po Runestaffa. Pierwsza książka z serii przedstawia interesujący świat geograficznie bazujący na Europie, dosyć prosto skonstruowaną fabułę, klasycznych, choć wyraźnych bohaterów i dzięki temu czyta się ją szybko. Akcja jest wartka, historia dosyć liniowa i bez wątków pobocznych, dlatego szybko i łatwo...

Sporo zarzutów czytam odnośnie tej książki. Że schematyczna, że przestarzała, że bohaterowie są jasno określeni na złych i dobrych. I co z tego, skoro jak wczoraj się do lektury przysiadłem, to nie mogłem się oderwać i skończyłem już na drugi dzień? Moorcock pisze tak ciekawie i wciągająco, że ciężko się wyrwać ze stworzonego przez niego świata.

Sporo zarzutów czytam odnośnie tej książki. Że schematyczna, że przestarzała, że bohaterowie są jasno określeni na złych i dobrych. I co z tego, skoro jak wczoraj się do lektury przysiadłem, to nie mogłem się oderwać i skończyłem już na drugi dzień? Moorcock pisze tak ciekawie i wciągająco, że ciężko się wyrwać ze stworzonego przez niego świata.

Klejnot w czaszce to pierwszy z czterech tomów składających się na cykl Runestaffa, autorstwa wybitnego angielskiego pisarza Michaela Moorcocka, parającego się twórczością z pogranicza fantasy i science-fiction.
Książka jest przykładem 'łatwego' fantasy, gdzie nie mamy do czynienia z tysiącami nazw własnych i imion, gdzie czytelnik nie musi borykać się zapamiętaniem licznych wątków pobocznych, które zniekształcają prostolinijność fabuły.
Historia Klejnotu w czaszce osadzona jest w post-apokaliptycznym świecie, odległej przyszłości, gdzie nauka i magia współwystępują, a największym istniejącym złem jest królestwo Granbretanu (Wielka Brytania; inne liczne nawiązania geograficzne również się pojawiają; jest i polski wątek!),chcące podbić całą Europę. W powieści poznamy losy hrabiego Brassa i jego córki Yisseldy, których historia stanowi początek książki. Następnie zaś dane nam będzie zapoznać się z postacią Doriana Hawkmoona, przywódcy rebelii w Koln, który zostaje schwytany i przewieziony do Londry - stolicy Mrocznego Imperium, gdzie dostaje ultimatum - jeżeli porwie Yisseldę i przywiezie ją do Królestwa, jego zbuntowana prowincja stanie się wolna od nacisków i ataków ze strony Granbretanu. Żeby jednak nie było zbyt łatwo i Dorian nie mógł przypadkiem uciec niwecząc cały plan, do jego czoła zostaje przymocowany Czarny Klejnot, który niczym współczesna kamera, będzie na bieżąco przekazywał do Londry wszystko to, co widzi Hawkmoon. Jakakolwiek próba ucieczki czy kombinatorstwa skończy się pochłonięciem mózgu Doriana przez owo czarne świecidełko. Wobec takiego stanu rzeczy nasz główny bohater przystaje na propozycję władz Granbretanu. Co jednak, jeżeli nasz 'hiroł' nieoczekiwanie dostanie pomoc, od osoby, od której się tego nie spodziewa? A co jeżeli pomiędzy Dorianem i Yisseldą pojawi się uczucie?

Wiele jest opinii o tym, iż Klejnot w czaszce jest słabą literaturą fantasy, stojącą daleko w tyle za współczesnymi dokonaniami w tej dziedzinie. No cóż - moim zdaniem, powieść wydana po raz pierwszy w 1967 roku może wydawać się niezbyt oryginalna i mało poruszająca w porównaniu z dzisiejszymi, niezwykle rozbudowanymi cyklami fantastycznymi. Nie należy jednak zapominać, iż Moorcock był jednym z pionierów tak zwanej Nowej Fali, która starała się zmienić oblicze fantasy i science-fiction, rzucając je bardziej w stronę humanizmu. Ze swojej strony mogę napisać, iż powieść mnie zaintrygowała i z pewnością przeczytam pozostałe tomy z cyklu o Runestaffie. Polecam to samo wszystkim, którzy szukają prostej literatury fantasy, która nie wymaga od czytelnika zbytniego ruszania mózgownicą.

http://sniacy-za-dnia.blogspot.com/2014/02/michael-moorcock-klejnot-w-czaszce.html

Klejnot w czaszce to pierwszy z czterech tomów składających się na cykl Runestaffa, autorstwa wybitnego angielskiego pisarza Michaela Moorcocka, parającego się twórczością z pogranicza fantasy i science-fiction.
Książka jest przykładem 'łatwego' fantasy, gdzie nie mamy do czynienia z tysiącami nazw własnych i imion, gdzie czytelnik nie musi borykać się zapamiętaniem...

Być może moja ocena jest nieco krzywdząca biorąc pod uwagę wiek książki, niemniej patrząc przez pryzmat współczesnej literatury... Cóż, jest po prostu kiepska.

Być może moja ocena jest nieco krzywdząca biorąc pod uwagę wiek książki, niemniej patrząc przez pryzmat współczesnej literatury... Cóż, jest po prostu kiepska.