Oj dawno nie czytałam tak beznadziejnej pozycji.
Zaskoczył mnie całkowity brak zdjęć, jak na tak bogaty życiorys autorki.
Zdjecia w dużej mierze, przy jakichkolwiek wątpliwościach, stanowią dowód na to, że opowiedziana historia jest prawdziwa.
Niestety kilka razy dałam się zwieść opisom książek i opiniom o nich, a po czasie okazało się, że dałam się wplątać w fikcję. Dlatego teraz dogłębnie i podejrzliwie dopatruję się potwierdzenia, że tak nie jest. Fotografie są w tym iście pomocne.
Niestety w "Labiryncie przeszłości" zauważyłam dużo fantazji. Chociażby w rozdziale pierwszym "Rodowód". Pani Karolina opowiada o swoich dziadkach, jej samej nie było jeszcze na świecie. Szczegółowe opisy scen i nie mniej szczegółowe dialogi, powodują, że książkę czyta się jak zwykłą powieść. To niesamowite, że autorka, której matka jeszcze była wtedy mała, pisze tak precyzyjnie kto kogo przytulił i jak mocno, w jaki sposób patrzył i co w danym monencie pomyślał. Tego nie wiedziałby nawet jasnowidz;) To jest to, czego w książkach auto/biograficznych nie znoszę. Przestaję całkowicie wierzyć autorowi.
Na domiar złego, wujek google uświadomił mi, że jednak cała książka to...fikcja. O autorce podobno wywodzącej się ze szlachty herbu Sulima, nie ma kompletnie nic. Jedynie o książkach, które wydała. Chociażby jakieś zdjecie, wywiad, nie doszukałam się niczego.
Nie dowiemy się również nic o dziadku, niby szlachcicu powyższego herbu, Józefie Bartłomieju Sulimowskim.
Żadna z osób wymienionych przez p.Karolinę, nie istnieje w bazie byłych mieszkańców Wołynia. Sulimowscy owszem są, ale o innych imionach i nie mają nic wspólnego z bohaterami książki.
Zatem ja w tą historię nie wierzę. Mój rozum klasyfikuje ją do czystej powieści i to marnej powieści.

Oj dawno nie czytałam tak beznadziejnej pozycji.
Zaskoczył mnie całkowity brak zdjęć, jak na tak bogaty życiorys autorki.
Zdjecia w dużej mierze, przy jakichkolwiek wątpliwościach, stanowią dowód na to, że opowiedziana historia jest prawdziwa.
Niestety kilka razy dałam się zwieść opisom książek i opiniom o nich, a po czasie okazało się, że dałam się wplątać w fikcję....

Styl "napuszony", wypowiedzi, dialogi to jakby wygłaszane nadęte kwestie, bardzo nienaturalne.
Sam temat interesujący, tym bardziej,że niewiele jest książek ukazujących prawdę o czasach przedwojennych i okres II wojny na Wołyniu. Natomiast podczas czytania nieco się męczyłam.

Styl "napuszony", wypowiedzi, dialogi to jakby wygłaszane nadęte kwestie, bardzo nienaturalne.
Sam temat interesujący, tym bardziej,że niewiele jest książek ukazujących prawdę o czasach przedwojennych i okres II wojny na Wołyniu. Natomiast podczas czytania nieco się męczyłam.

Ogromne emocje związane z walką o przetrwanie, ratowaniem się od śmierci w męczarniach, z partyzantami i organizacją samoobrony, która niestety niewiele finalnie poskutkowała.

Ogromne emocje związane z walką o przetrwanie, ratowaniem się od śmierci w męczarniach, z partyzantami i organizacją samoobrony, która niestety niewiele finalnie poskutkowała.

Opinia; W labiryncie przszłości
Jest to jedna z najciekawszych i nailepszych powieści, jaką ja w moim życiu przeczytałem. Pokazuje bowiem świat, w którym - mimo, że w tym samym czasie żyłem -nie znałem, bo żyłem na Pomorzu i mimo przeżytej wojny, nie miałem pojęcia, czym była ta wojna we wschodniej części przedwojnnej Polsce-
Wojna to cierpienia, zagłada, upodlenie człowieka, tragedia i dno ludzkiej egzysencji i tę wojnę ukazuje Auorka, obrazowo, kulturowo i literacko głęboko, jak nikt inny.
Warto pznać losy ludzi którzy przeżyli ową grozę i ak ta rodzina i poszczegolni jej cłonkowie urządzili sobie życie w powojennej Polsce i jakie była życiorysy i losy
Polecam pwieśc nie tylko starszemu pokoleniu, ale zwłaszcza młodszym, ludziom.. Można się dużo dowiedzieć o prawdzwym życie i jakie ono było rowniż w powojennej Polsce.
Stan.

Opinia; W labiryncie przszłości
Jest to jedna z najciekawszych i nailepszych powieści, jaką ja w moim życiu przeczytałem. Pokazuje bowiem świat, w którym - mimo, że w tym samym czasie żyłem -nie znałem, bo żyłem na Pomorzu i mimo przeżytej wojny, nie miałem pojęcia, czym była ta wojna we wschodniej części przedwojnnej Polsce-
Wojna to cierpienia, zagłada, upodlenie...

Sowiecka okupacja, masa wyssanych z palca oskarżeń wobec Polaków. Wojna ma różne oblicza, nie tylko pola bitwy zarezerwowanej dla żołnierzy. Tu pokazano jak wyniszcza się ludność cywilną, wycina niewinnych.

Sowiecka okupacja, masa wyssanych z palca oskarżeń wobec Polaków. Wojna ma różne oblicza, nie tylko pola bitwy zarezerwowanej dla żołnierzy. Tu pokazano jak wyniszcza się ludność cywilną, wycina niewinnych.