Kontynuacja historii z pierwszego tomu. Jest więcej wyjasnione, pod względem warsztatowym, fabularnym jest znacznie lepiej, jednak nadal zdarzają się błędy. Książka jest wciągająca, wzbudza emocje, wymaga jeszcze trochę pracy. Więcej w recenzji na kanale.

Kontynuacja historii z pierwszego tomu. Jest więcej wyjasnione, pod względem warsztatowym, fabularnym jest znacznie lepiej, jednak nadal zdarzają się błędy. Książka jest wciągająca, wzbudza emocje, wymaga jeszcze trochę pracy. Więcej w recenzji na kanale.

Część druga podobała mi się nawet trochę bardziej niż pierwsza. Fabuła rusza z kopyta, intryga się rozwija, bohaterowie dorastają i stają naprzeciw nowych, niebezpiecznych wyzwań. Opowieść mniej już skupia się na ich szkolnych perypetiach, a na ważnym zadaniu, które muszą wykonać. Pojawiają się też nowe postacie i miejsca dodające historii ciekawych aspektów. Również polecam fanom fantastyki.

Część druga podobała mi się nawet trochę bardziej niż pierwsza. Fabuła rusza z kopyta, intryga się rozwija, bohaterowie dorastają i stają naprzeciw nowych, niebezpiecznych wyzwań. Opowieść mniej już skupia się na ich szkolnych perypetiach, a na ważnym zadaniu, które muszą wykonać. Pojawiają się też nowe postacie i miejsca dodające historii ciekawych aspektów. Również...

Prawie dwa lata temu przedstawiłam Wam książkę pt.: “Smocze dziecię. Cisza przed burzą” autorstwa Aleksandry Ostapczuk. Dziś chciałabym trochę opowiedzieć o kontynuacji, jaką jest “Smocze dziecię. Niemożliwe.”

Tym razem Dracko wraz ze swoim bratem wyruszyli w podróż, podczas której poznali kolejnych sojuszników, a także nieznanych, często silniejszych przeciwników. Dodatkowo chłopak dowiedział się o sobie wielu nowych rzeczy, o których nigdy by nie pomyślał. Jak poradzi sobie z taką wiedzą? Gdzie ostatecznie zakończy się ich wędrówka?

W tej części bardzo polubiłam Sawi - młodą dziewczynę, jedną z osób rezydujących w Klasztorze Strażniczek Ognia. Miała dobre serce i udowodniła, że dla swoich bliskich jest w stanie znieść wiele rzeczy, a także Andreasa - pewnego maga, który udowodnił swoją lojalność oraz odwagę, stawiając czoła jednemu z największych zagrożeń, jakie mógł spotkać.

Pojawił się tutaj również wątek romantyczny. Na początku nie byłam do niego przekonana, wręcz bałam się, że jego wprowadzenie bardzo wpłynie na resztę fabuły. Na szczęście się pomyliłam. Został on delikatnie wpleciony w historię, co było na plus. Kilka scen wywołało też na mojej twarzy uśmiech.

Jedyny minus to fakt, że czasem miałam wrażenie, że niektóre postaci wypowiadały się nieadekwatnie do swojego wieku, co nierzadko brzmiało dziwnie.

Mimo wszystko książka mi się podobała i nie mogę się doczekać, kiedy pojawi się trzeci tom. Polecam ją każdemu, kto jest ciekaw przygód braci.

Prawie dwa lata temu przedstawiłam Wam książkę pt.: “Smocze dziecię. Cisza przed burzą” autorstwa Aleksandry Ostapczuk. Dziś chciałabym trochę opowiedzieć o kontynuacji, jaką jest “Smocze dziecię. Niemożliwe.”

Tym razem Dracko wraz ze swoim bratem wyruszyli w podróż, podczas której poznali kolejnych sojuszników, a także nieznanych, często silniejszych przeciwników....

Z miłą chęcią przeczytałam kolejną część smoczej sagi. Jest mniej radosna, ale to dlatego, że bohaterowie dorastają. Nie są już beztroskimi dziećmi, zmagającymi się z problemami w szkole (nawet jeśli były to problemy dość poważne) i kotłującymi się dla draki z byle powodu, są starsi, rozważniejsi, inaczej postrzegają świat, i mają inne problemy. Dostrzegają też zło, które czyha na nich w różnych dziwnych miejscach. Wciąż jednak nie tracą animuszu i poczucia humoru, a książka wartkości akcji. W tej części nastoletni bohaterowie doświadczają też pierwszych zauroczeń. Jako osoba, która ten wiek ma już dawno za sobą - jestem nimi zachwycona. Pełna pomysłów i humoru, dowcipna i przesączona ciepłem opowieść czyta się szybko i kończy, gdy chcemy czytać dalej. Po prostu pokochałam tych bohaterów. Czy nie zawiodą mnie w następnej części? Ciekawa jestem jak rozprawią się ze Starożytnymi Bogami, którzy... No właśnie ;) Czekam i wiem, że z przyjemnością po kolejną część sięgnę.

Z miłą chęcią przeczytałam kolejną część smoczej sagi. Jest mniej radosna, ale to dlatego, że bohaterowie dorastają. Nie są już beztroskimi dziećmi, zmagającymi się z problemami w szkole (nawet jeśli były to problemy dość poważne) i kotłującymi się dla draki z byle powodu, są starsi, rozważniejsi, inaczej postrzegają świat, i mają inne problemy. Dostrzegają też zło, które...

Dalsze przygody braci, z których jeden jest półsmokiem. Pierwsza część podobała mi się bardziej - była bardziej dynamiczna i bardziej zabawna ;) ale drugiej części trylogii też niczego nie brakuje, bo to po prostu dobra historia, którą fajnie się czyta, w którą warto się zanurzyć i którą warto przeżyć. Bohaterów nie da się nie lubić, są wyraziści, dowcipni, nie męczą swoją osobą. No i ten doradca króla smoków....kocham go tak, jak te książki i oby kolejna część pojawiła się jak najszybciej

Dalsze przygody braci, z których jeden jest półsmokiem. Pierwsza część podobała mi się bardziej - była bardziej dynamiczna i bardziej zabawna ;) ale drugiej części trylogii też niczego nie brakuje, bo to po prostu dobra historia, którą fajnie się czyta, w którą warto się zanurzyć i którą warto przeżyć. Bohaterów nie da się nie lubić, są wyraziści, dowcipni, nie męczą swoją...

Muszę przyznać, że tym razem mam więcej zastrzeżeń niż w przypadku pierwszego tomu. Nadal jednak chcę wystawić książce 7 gwiazdek.
Cały czas staram się mieć na uwadze, że to seria młodzieżowa więc rzeczy, które mnie irytują, prawdopodobnie biorą się z tego, że nie przepadam już za takimi seriami. Ta mimo wszystko przebiła się gdzieś w moim sercu i bardzo chcę poznać zakończenie historii. Miłość braci i więź między nimi nadal mnie rozbraja. Do tego, nie znoszę wątków miłosnych, ale chemia wytworzona między Piotrem, a jego wybranką absolutnie mnie kupiła. Książka ponownie pięknie ukazuje miłość ojcowską. Poświęcenie dla dobra sprawy czy z miłości do ukochanej osoby, towarzyszy bohaterom przez cały czas, powodując, że ich misja robi się coraz trudniejsza. Poznajemy kolejne postacie o różnych ideach, pod władzą różnych osób i usiłujemy odgadnąć czy pomogą Draco czy uznają jego misję za niemożliwą i odpuszczą.
Nie byłabym sobą gdybym chwilę nie pomarudziła, dlatego chciałam tylko napisać o trzech, moim zdaniem najważniejszych zarzutach wobec książki.
Pierwszy zarzut jest właściwie kierowany do słabej korekty książki. Blurb z wiszącymi literami naprawdę sprawił, że moje oczy bolały (kto zostawia na końcu ,,w” albo ,,i”?!). Kilka błędów znalazłam również w tekście, szczególnie na początkowych stronach. Było to między innymi ,,po za” zamiast ,,poza” oraz wiele innych perełek, niestety nie zapisałam konkretnych stron. Początkowo pomyślałam, że błędy się zdarzają i nie ma co się czepiać, ale po kolejnym z rzędu muszę przyznać, że poczułam niesmak.
Drugim zarzutem jest dla mnie nadużywanie zwrotu NIEMOŻLIWE. Rozumiem, że to podtytuł, rozumiem że książka jest o tym, aby w siebie wierzyć, ale na litość boską. Powtarzanie co dwie strony, że coś jest niemożliwe i podkreślanie to klawiszem Caps Lock powodował jedynie moją irytację. Odebrałam to tak, jakby czytelnik był debilem i trzeba mu powtarzać te informację co chwila. Dodatkowo, jeśli ktoś podejmuje się niebezpiecznej misji, np. stworzenia silnego zaklęcia, którego nigdy nikomu nie udało się zrobić, ciągle gada się, że to niemożliwe po czym po dwóch stronach jest po wszystkim, a postać wstaje i otrzepuje się, to nieco mi opadają ręce, a słowo przestaje mieć swój wydźwięk.
Trzecim są nawiązania do nowoczesnych rzeczy, zdarzeń czy odzywek. Chociaż wiele z tych nawiązań śmieszyło mnie i było naprawdę trafne, nie do końca pasuje mi to, kiedy muszę wczuć się w wykreowany przez autorkę świat.
Mimo wszystko, mogę szczerze i z ręką na sercu polecić książkę. Nie wiem czy trafi do wszystkich, ale skoro podbiła serce takiej marudy jak ja, to może da rade również roztopić serca innym czytelnikom :)

Muszę przyznać, że tym razem mam więcej zastrzeżeń niż w przypadku pierwszego tomu. Nadal jednak chcę wystawić książce 7 gwiazdek.
Cały czas staram się mieć na uwadze, że to seria młodzieżowa więc rzeczy, które mnie irytują, prawdopodobnie biorą się z tego, że nie przepadam już za takimi seriami. Ta mimo wszystko przebiła się gdzieś w moim sercu i bardzo chcę poznać...

Mroźny wicher gnie czubki drzew, po niebie suną kłęby chmur, powietrze wypełnia zapach zimy, a gdzieś pośród tego wszystkiego młodziutki półsmok zmaga się z tajemnicami dotyczącymi jego pochodzenia. Mamy możliwość mu towarzyszyć, ale i od nas ta przygoda będzie wymagać wyrzeczeń.
Lubię tę książkę w jakiś szczególny sposób. Wydaje mi się, że to zasługa przedstawionej historii i tego jak autorka potrafi przelać między słowa swoją energię oraz entuzjazm. Pewnie też tego, że wyglądałam dalszego ciągu przygód dwóch braci odkąd tylko odstawiłam na półkę ich początek.
W tej części dużo się dzieje, ale inaczej niż w pierwszej – tam pojawiało się wiele codziennych sytuacji, niewinnych incydentów, tutaj natomiast akcja nagle przyspiesza i bohaterowie ocierają się o znacznie istotniejsze kwestie. Dracko oraz Piotr dojrzeli i stali się, przynajmniej w pewnym stopniu, poważniejsi, tak jest i z książką. Między jednym a drugim zawijasem fabuły czeka ogrom emocji, nieraz bardzo rozdzierających. Jednak mimo tego ile można przeżyć, dowiedzieć się i odczuć, czytając, zabrakło mi w tej części jakiegoś punktu kulminacyjnego. Ważne zdarzenia przewijały mi się przed oczami wraz z kartkami, lecz nigdzie nie było mi dane zatrzymać się choć na chwilę, nigdzie wytchnąć. Czułam się jakbym wędrowała przez malownicze góry, jednak, nie potrafiąc określić, która jest najwyższa, omijała ich szczyty i nie zatrzymywała się nigdzie. Zdaję sobie sprawę, że wszystkie części „Smoczego dziecięcia” składają się tak naprawdę na ciągłą i bardzo zwartą historię, jednak trochę brakuje jakiegoś punktu zaczepienia, dzięki któremu potrafiłabym określić czemu „Niemożliwe” jest odrębną książką i uwierzyć, że jest inny ku temu powód niż niemożność wydania „Smoczego dziecięcia” w jednym tomie z racji objętości. Ostatni rozdział trochę ratuję tę sytuację, ale pewien niedosyt i tak pozostaje.
Nie ma recepty na dobrą powieść fantastyczną i ten fakt powinny mieć na uwadze osoby zabierające się za czytanie tej książki. Z jednej strony są tu smoki oraz wilkołaki, elfowie oraz Magowie, wojny między ludami oraz wygnańcy, z drugiej jednak strony przedstawiony świat wymyka się schematom. Są tu m.in. liczne nawiązania do polskiej kultury, co bardzo kojarzy mi się z tym jak Tolkien przemycał do bądź co bądź dość mediewalnego świata dużą dozę współczesnej angielskości. Ten zabieg ma urok, choć muszę przyznać, że momentami przekracza jakąś granicę, za którą trudno znaleźć na niego wytłumaczenie. Właściwie wszystkie problemy tej powieści zahaczają o ten schemat: brak wyraźnie nakreślonej granicy.
W przypadku pierwszej części urzekło mnie obserwowanie jak styl autorki rozwija się w miarę upływu kartek, tutaj jednak zaczęło mi przeszkadzać to, że książka ledwo przeskakuje nad podniesioną wcześniej poprzeczką, ba! zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że się o nią ociera i prawie zrzuca. I bynajmniej nie jest to wina autorki. Ona dała z siebie naprawdę dużo. Zaczęła swoją pisarską ścieżkę bardzo wcześnie, nie umiejąc jeszcze wszystkiego, co jest naturalne. Z tego, co obiło mi się o uszy wiem, że ma zamiar ją kontynuować i sięgać coraz wyżej, kiedyś zmienić wydawcę i mam najszczerszą nadzieję, że będzie się nieustannie rozwijać. Nie rozumiem jednak czemu wydawnictwo, które obiecuje autorom redakcję i korektę tekstu, nie postarało się o te elementy w ogóle, zwłaszcza że otrzymuje za to pieniądze. Albo to ja nauczyłam się ogromnie dużo przez ostatni rok i jestem bardziej wyczulona na błędy, albo proces wydawniczy przy tej części został maksymalnie skrócony i uproszczony. Wydaje mi się, że obydwa stwierdzenia są odrobinę prawdziwie; redaktorka i jednocześnie korektorka „Niemożliwego” najzwyczajniej zawaliła. Mam wrażenie nawet, że po autorskich poprawkach tekst został przejrzany najwyżej raz i to pobieżnie. Pełno w nim błędów interpunkcyjnych, kilka stylistycznych i nawet trochę ortograficznych, wyjątkowo rażących – za dużo, by można to ująć w ramy przeoczenia, które naturalnie się zdarza przy wydawaniu książki. W dodatku gdyby w procesie wydawniczym brał udział ktoś, kto stawiałby mądre pytania (i tym samym kreślił wspomniane granice),książka niewyobrażalnie by zyskała i może nawet przypadłaby do gustu mniej łaskawym czytelnikom. Mogłyby zniknąć chociażby subtelne cechy wspólne wszystkich postaci (na przykład pewien rodzaj humoru),które odrobinę niszczą ich indywidualność – jak podejrzewam strefa komfortu autorki, rzecz, którą wielu z nas posiada, nie zawsze będąc tego świadomymi. W opinii dotyczącej pierwszej części napisałam, że Wydawnictwo Literackie Białe Pióro specjalizuje się we wspieraniu debiutantów. Cofam te słowa, paskudna pomyłka, chciałam wtedy jakoś oswoić fakty.
Mimo wszystko, mam nadzieję, że autorka dalej będzie wzrastać w tym, co robi. Książka spodoba się przede wszystkim młodszym czytelnikom ze względu na to, że właśnie oni nie są wyczuleni na błędy. Dla bardziej świadomych czytanie może wymagać wyrzeczeń, o których wspominałam. Mam nadzieję, że znajdzie się dużo wyrozumiałych osób, które dadzą moim ukochanym postaciom atencję na jaką te zasługują, sama natomiast będę wyglądać zakończenia trylogii, przywiązana do tej historii mimo wszelkich jej niedociągnięć.

Mroźny wicher gnie czubki drzew, po niebie suną kłęby chmur, powietrze wypełnia zapach zimy, a gdzieś pośród tego wszystkiego młodziutki półsmok zmaga się z tajemnicami dotyczącymi jego pochodzenia. Mamy możliwość mu towarzyszyć, ale i od nas ta przygoda będzie wymagać wyrzeczeń.
Lubię tę książkę w jakiś szczególny sposób. Wydaje mi się, że to zasługa przedstawionej...

Tak jak napisałem w opinii o pierwszym tomie, iż jest to powieść prawie idealna, to ta książka pozbywa się tego "prawie". Świetne postacie, bardzo wciągająca fabuła i niesamowity klimat. Z całego serca polecam!

Tak jak napisałem w opinii o pierwszym tomie, iż jest to powieść prawie idealna, to ta książka pozbywa się tego "prawie". Świetne postacie, bardzo wciągająca fabuła i niesamowity klimat. Z całego serca polecam!