#manto

Wspaniała nowelka. Orbitowski ma niezwykły talent w tworzeniu literatury obyczajowej. Głównym bohaterem jest Irek Król. Jest to podstarzały kawaler , któremu życie uciekło przez palce. Jest kelnerem w drugorzędnej restauracji , mieszka z mama a życie rozweselają mu popijane denarki. Życie, jak mu się wydaje, daje mu drugą szanse za sprawa pewnego zawłaszczanego telefonu. Świetna opowieść , wartka akcja, piękne ilustracje. Przemyślenia Irka i jego wyrazistość bardzo urealniają opowieść a opisywane relacje Irka z jego mamusią mnie rozczuliły. Takiego Orbitowskiego lubię i czekam na książkę pt. Chodź ze mną.

Wspaniała nowelka. Orbitowski ma niezwykły talent w tworzeniu literatury obyczajowej. Głównym bohaterem jest Irek Król. Jest to podstarzały kawaler , któremu życie uciekło przez palce. Jest kelnerem w drugorzędnej restauracji , mieszka z mama a życie rozweselają mu popijane denarki. Życie, jak mu się wydaje, daje mu drugą szanse za sprawa pewnego zawłaszczanego telefonu. ...

Ireneusz Król, bohater i narrator „#manta”, jest kelnerem. Kiedyś to była niezła fucha, ale teraz? Jak się jeszcze do tego ma pięć dych na karku i się z mamcią mieszka – teoretycznie nie jest to szczyt marzeń. Ale Irek, dopóki po robocie chłodnego browarka może walnąć, to na życie nie narzeka. Bo on cierpliwie czeka na swoją wielką szansę, która pozwoli mu się odbić od dna. I taka szansa mu się trafia, ale gdy poznajemy Irka, właśnie na tę okoliczność zalicza ostry wpie****. Czasami nawet chłopak z Prażki może trafić na sytuację bez wyjścia. Wypadałoby więc wtajemniczyć czytelnika w niezwykłą historię telefonu malarza Kutavaggia.

Świetny język, karykaturalni bohaterowie, malowniczo opisana Warszawa w tle i autorskie przeróbki znanych obrazów – to główne powody, dla których warto sięgnąć po „#manto”, ale Orbitowski ma znacznie więcej do zaoferowania. Polecam.

Ireneusz Król, bohater i narrator „#manta”, jest kelnerem. Kiedyś to była niezła fucha, ale teraz? Jak się jeszcze do tego ma pięć dych na karku i się z mamcią mieszka – teoretycznie nie jest to szczyt marzeń. Ale Irek, dopóki po robocie chłodnego browarka może walnąć, to na życie nie narzeka. Bo on cierpliwie czeka na swoją wielką szansę, która pozwoli mu się odbić od dna....

Sympatyczny tekst, napisany dobrym stylem. Akcja wciągająca, a bohater interesujący. Koniec niestety słaby. Intryga z telefonem rozpływa się we mgle, a szkoda. Plus za ironiczne i dosyć trafne przedstawienie obrazu współczesnej Warszawy oraz jej mieszkańców. Dodatkowym atutem pouczający przegląd malarstwa:)

Sympatyczny tekst, napisany dobrym stylem. Akcja wciągająca, a bohater interesujący. Koniec niestety słaby. Intryga z telefonem rozpływa się we mgle, a szkoda. Plus za ironiczne i dosyć trafne przedstawienie obrazu współczesnej Warszawy oraz jej mieszkańców. Dodatkowym atutem pouczający przegląd malarstwa:)

Dość ponura, ale momentami nawet daje do myślenia (płytkiego, ale wciąż).

Dość ponura, ale momentami nawet daje do myślenia (płytkiego, ale wciąż).

Kolejne moje spotkanie z twórczością pana Orbitowskiego.
Trzeba przyznać, że nie jestem rozczarowana. Czyta się przyjemnie, fabuła wciąga i trzyma. Interesujące opisy, a co najważniejsze - przegląd twórczości malarzy polskich i nie-polskich ;)
Polecam w celu oderwania się od męczącej rzeczywistości...

Kolejne moje spotkanie z twórczością pana Orbitowskiego.
Trzeba przyznać, że nie jestem rozczarowana. Czyta się przyjemnie, fabuła wciąga i trzyma. Interesujące opisy, a co najważniejsze - przegląd twórczości malarzy polskich i nie-polskich ;)
Polecam w celu oderwania się od męczącej rzeczywistości...

Ciekawa i przyjemna lektura. Może nie jakieś arcydzieło ale historia Irka Króla (Króla Nieporęckiej) jest opowiedziana w zabawny, interesujący sposób i bez zbędnego zadęcia. Książka w sam raz do odstresowania się i spędzenia kilku miłych chwil. Łukasz Orbitowski tradycyjnie nie zawodzi.

Polecam :)

Ciekawa i przyjemna lektura. Może nie jakieś arcydzieło ale historia Irka Króla (Króla Nieporęckiej) jest opowiedziana w zabawny, interesujący sposób i bez zbędnego zadęcia. Książka w sam raz do odstresowania się i spędzenia kilku miłych chwil. Łukasz Orbitowski tradycyjnie nie zawodzi.

Polecam :)

Książkę fajnie się czyta. Jest nawet dość zabawna. Jednak główny wątek telefonu, który niespodziewanie wpadł w ręce głównego bohatera został dość słabo wykorzystany. Brakuje jakiegoś fajnego zakończenia, które spięłoby wydarzenia z książki.
Ot, taka sobie lektura na dwa wieczory lub na dłuższą podróż pociągiem.

Książkę fajnie się czyta. Jest nawet dość zabawna. Jednak główny wątek telefonu, który niespodziewanie wpadł w ręce głównego bohatera został dość słabo wykorzystany. Brakuje jakiegoś fajnego zakończenia, które spięłoby wydarzenia z książki.
Ot, taka sobie lektura na dwa wieczory lub na dłuższą podróż pociągiem.