Ksiazka całkiem mnie wciągnęła. Przez większość książki zastanawiałam się, z czym ten styl mi się kojarzy i w końcu doszłam do tego, że pod wieloma względami przypomina mi prozę Charlsa Bukowskiego. Poniekąd beznadzieja i satysfakcja z tego gdzie się jest, ale jednocześnie świadomość tego, że do niczego się w życiu nie doszło. Intryga w tle, a to wszystko przeplatane alkoholem i papierosami. Szmira w polskich realiach i mniej absurdalnej formie. Mnie to przekonało, żeby sięgnąć po następne pozycje Łukasza Orbitowskiego.

Ksiazka całkiem mnie wciągnęła. Przez większość książki zastanawiałam się, z czym ten styl mi się kojarzy i w końcu doszłam do tego, że pod wieloma względami przypomina mi prozę Charlsa Bukowskiego. Poniekąd beznadzieja i satysfakcja z tego gdzie się jest, ale jednocześnie świadomość tego, że do niczego się w życiu nie doszło. Intryga w tle, a to wszystko przeplatane...

Co za pozytywne odkrycie bieżącego roku. Aż żałuję, że dopiero teraz zetknęłam się z polskim pisarzem. "#manto" to wysoce stężone remedium humoru na wszelkie smutki. Zawiera mnóstwo zabawnych haseł (przy których można się uśmiać),ale i mądrych, wnikliwych spostrzeżeń. Ten zapadający w pamięć literacki kabaret dotyczy życia Irka Króla, z którym kojarzy mi się tytuł biografii zespołu Faith No More: "Królowie życia (i inne nadużycia)."
Jestem zaintrygowana twórczością Łukasza Orbitowskiego. Mam nadzieję, że wkrótce nadejdzie sposobna chwila, by zgłębić kolejną książkę jego autorstwa.

Co za pozytywne odkrycie bieżącego roku. Aż żałuję, że dopiero teraz zetknęłam się z polskim pisarzem. "#manto" to wysoce stężone remedium humoru na wszelkie smutki. Zawiera mnóstwo zabawnych haseł (przy których można się uśmiać),ale i mądrych, wnikliwych spostrzeżeń. Ten zapadający w pamięć literacki kabaret dotyczy życia Irka Króla, z którym kojarzy mi się tytuł...

Owa nowela dostępna jest za darmo na wolnelektury.pl co jest miłą niespodzianką.
#manto jakoś przypasowało mi najmniej z wszystkich pozycji Pana Orbitowskiego. Niby wszystko się zgadza ale coś nie klika pomiędzy mną a bohaterem, tak bywa. Sama akcja osadzona prawdziwie z dość abstrakcyjnym "telefonem", który popycha akcję.
Dużo smaczków i zabawnych, nieszablonowych postaci.
Książkę polecam jako wstęp do twórczości Orbitowskiego, lekkie nakreślenie i zapowiedź tego co czeka w jego innych dziełach. :)
Czyta się szybko i sprawnie.
Wersja ebookowa.

Owa nowela dostępna jest za darmo na wolnelektury.pl co jest miłą niespodzianką.
#manto jakoś przypasowało mi najmniej z wszystkich pozycji Pana Orbitowskiego. Niby wszystko się zgadza ale coś nie klika pomiędzy mną a bohaterem, tak bywa. Sama akcja osadzona prawdziwie z dość abstrakcyjnym "telefonem", który popycha akcję.
Dużo smaczków i zabawnych, nieszablonowych...

"Pragnąłem życia zgodnego z moim nazwiskiem. Chciałem żyć jak Król. A teraz pełznę po podłodze. Odłamki z rozbitego ekranu rozkrwawiły mi dłonie i przedramiona. Próbuję dotrzeć do drzwi, co oczywiście nie może się udać. /.../ Jakim cudem wpakowałem się w tę kabałę? Od czego zaczęło się to wszystko? /.../ Zaczęło się od telefonu Kutavaggia."

Książka nietypowa, ale chyba charakterystyczna dla Łukasza Orbitowskiego, którą czyta się z zainteresowaniem , a jednak z przymrużeniem oka. Jej bohaterem jest Irek Król - "chłopak z Pragi", dziś już mający 50-lat, pracujący jako kelner, to adekwatnie do nazwiska, kreujący się i żyjący jak praski król życia. Jednak okres prosperity z lat 90-tych, kiedy pracował w Kameralnej, gdzie bywał Macierewicz czy Kwaśniewski minął bezpowrotnie.
Jednak życie nie zawsze bywa tak monotonne, nudne i przewidywalne, bez perspektyw; czasem potrafi zaskakiwać, obdarzając niespodziewanym uśmiechem losu. Tak też obeszło się z Irkiem Królem, dając mu nadzieję na jakąś zmianę, w efekcie wikłając w nieprawdopodobne perypetie.

Fajnie pokazany klimat warszawskiej Pragi, jej atmosfera, ludzie, styl życia, choć w mojej ocenie, a może się mylę, nieco przejaskrawiony. Dobrze się czyta.

"Pragnąłem życia zgodnego z moim nazwiskiem. Chciałem żyć jak Król. A teraz pełznę po podłodze. Odłamki z rozbitego ekranu rozkrwawiły mi dłonie i przedramiona. Próbuję dotrzeć do drzwi, co oczywiście nie może się udać. /.../ Jakim cudem wpakowałem się w tę kabałę? Od czego zaczęło się to wszystko? /.../ Zaczęło się od telefonu Kutavaggia."

Książka nietypowa, ale chyba...

Wspaniała nowelka. Orbitowski ma niezwykły talent w tworzeniu literatury obyczajowej. Głównym bohaterem jest Irek Król. Jest to podstarzały kawaler , któremu życie uciekło przez palce. Jest kelnerem w drugorzędnej restauracji , mieszka z mama a życie rozweselają mu popijane denarki. Życie, jak mu się wydaje, daje mu drugą szanse za sprawa pewnego zawłaszczanego telefonu. Świetna opowieść , wartka akcja, piękne ilustracje. Przemyślenia Irka i jego wyrazistość bardzo urealniają opowieść a opisywane relacje Irka z jego mamusią mnie rozczuliły. Takiego Orbitowskiego lubię i czekam na książkę pt. Chodź ze mną.

Wspaniała nowelka. Orbitowski ma niezwykły talent w tworzeniu literatury obyczajowej. Głównym bohaterem jest Irek Król. Jest to podstarzały kawaler , któremu życie uciekło przez palce. Jest kelnerem w drugorzędnej restauracji , mieszka z mama a życie rozweselają mu popijane denarki. Życie, jak mu się wydaje, daje mu drugą szanse za sprawa pewnego zawłaszczanego telefonu. ...

Ireneusz Król, bohater i narrator „#manta”, jest kelnerem. Kiedyś to była niezła fucha, ale teraz? Jak się jeszcze do tego ma pięć dych na karku i się z mamcią mieszka – teoretycznie nie jest to szczyt marzeń. Ale Irek, dopóki po robocie chłodnego browarka może walnąć, to na życie nie narzeka. Bo on cierpliwie czeka na swoją wielką szansę, która pozwoli mu się odbić od dna. I taka szansa mu się trafia, ale gdy poznajemy Irka, właśnie na tę okoliczność zalicza ostry wpie****. Czasami nawet chłopak z Prażki może trafić na sytuację bez wyjścia. Wypadałoby więc wtajemniczyć czytelnika w niezwykłą historię telefonu malarza Kutavaggia.

Świetny język, karykaturalni bohaterowie, malowniczo opisana Warszawa w tle i autorskie przeróbki znanych obrazów – to główne powody, dla których warto sięgnąć po „#manto”, ale Orbitowski ma znacznie więcej do zaoferowania. Polecam.

Ireneusz Król, bohater i narrator „#manta”, jest kelnerem. Kiedyś to była niezła fucha, ale teraz? Jak się jeszcze do tego ma pięć dych na karku i się z mamcią mieszka – teoretycznie nie jest to szczyt marzeń. Ale Irek, dopóki po robocie chłodnego browarka może walnąć, to na życie nie narzeka. Bo on cierpliwie czeka na swoją wielką szansę, która pozwoli mu się odbić od dna....

Sympatyczny tekst, napisany dobrym stylem. Akcja wciągająca, a bohater interesujący. Koniec niestety słaby. Intryga z telefonem rozpływa się we mgle, a szkoda. Plus za ironiczne i dosyć trafne przedstawienie obrazu współczesnej Warszawy oraz jej mieszkańców. Dodatkowym atutem pouczający przegląd malarstwa:)

Sympatyczny tekst, napisany dobrym stylem. Akcja wciągająca, a bohater interesujący. Koniec niestety słaby. Intryga z telefonem rozpływa się we mgle, a szkoda. Plus za ironiczne i dosyć trafne przedstawienie obrazu współczesnej Warszawy oraz jej mieszkańców. Dodatkowym atutem pouczający przegląd malarstwa:)

Dość ponura, ale momentami nawet daje do myślenia (płytkiego, ale wciąż).

Dość ponura, ale momentami nawet daje do myślenia (płytkiego, ale wciąż).

Prymitywne i pretensjonalne.

Prymitywne i pretensjonalne.

Cóż, jak dla mnie to było na 5.5

Cóż, jak dla mnie to było na 5.5