Książkę czytałem dawno, za młodego przy niektórych sprawach aż ciary były. Pamiętam historię o całym batalionie wojska co to go chmury w kształcie bochenków chleba porwały, fajnie ale to historia która się nie wydarzyła. Co do innych zdarzeń też można mieć podejrzenia, że autor nie przyłożył się do researchu, pozbierał dziwne historie i opisał w podkrętny sposób. Taka to książka, można przeczytać jako ciekawostkę-horrorek.

Książkę czytałem dawno, za młodego przy niektórych sprawach aż ciary były. Pamiętam historię o całym batalionie wojska co to go chmury w kształcie bochenków chleba porwały, fajnie ale to historia która się nie wydarzyła. Co do innych zdarzeń też można mieć podejrzenia, że autor nie przyłożył się do researchu, pozbierał dziwne historie i opisał w podkrętny sposób. Taka to...

Co za gniot!
Jak można wydawać takie rzeczy? Matko!
Gwałt na druku.

Gościu (bo aż nie chce mi się pisać "Autor") pisze na przykład o tym, że 25 kwietnia znaleziono ciało Audrey, która popełniła samobójstwo, przez otwarcie sobie żył, ale była cała spalona.... Potem drugi i trzeci jakiś taki przypadek, czy raczej opowiastka, dykteryjka, bajeczka...
I dalej: "Jak wyjaśnić zjawisko samospalenia?"
Przecieram oczy! Ale tak jest naprawdę napisane!
Nie "czy może istnieć...", ale "jak wyjaśnić..."
Mnie mdli.

Ale myślę - daj szansę, otwórz na innej stronie. Więc czytam: "Doktor Moody i inni naukowcy zbadali przeżycie śmierci i zdarzenia towarzyszące przejściu do innego świata z absolutną rzetelnością..."
"Zbadali", rozumiesz czytelniku? Zbadali to zjawisko. Ani zająknięcia na temat wątpliwości co do samego zjawiska.

Zaciskam pięści i chętnie dałbym gościowi w gębę na odlew. Bo to jest kłamanie, kłamanie świadome, pompowanie treści, które mają być strawą dla ludzi naiwnych, przekonanych o istnieniu nadprzyrodzonych zjawisk i ewidentne żerowanie na tej ich wierze.
A to jest już świństwo. Nie tylko naiwność czy niewinne kłamstewko dla zabawy. To jest tumanienie ludzi i czerpanie z tego świadomych korzyści.
Dobra definicja jednego z rodzajów zła.

Dlatego jedyna, gościu!

Co za gniot!
Jak można wydawać takie rzeczy? Matko!
Gwałt na druku.

Gościu (bo aż nie chce mi się pisać "Autor") pisze na przykład o tym, że 25 kwietnia znaleziono ciało Audrey, która popełniła samobójstwo, przez otwarcie sobie żył, ale była cała spalona.... Potem drugi i trzeci jakiś taki przypadek, czy raczej opowiastka, dykteryjka, bajeczka...
I dalej: "Jak wyjaśnić...

Ciekawe sprawy, opowiedziane przystępnie i wiarygodnie, choć z pozoru wyglądają na mocno wymyślone.

Ciekawe sprawy, opowiedziane przystępnie i wiarygodnie, choć z pozoru wyglądają na mocno wymyślone.

Zapewne książka jest mocno przeterminowana w kontekście przedstawionych badań, nie mniej - potrafi zaciekawić. Jest napisana w dość ciężkim stylu przez co myślę, że wiele osób może znużyć bądź zmęczyć. Ja czytałam ją dosyć długo, po rozdziale gdy miałam adekwatny do takich historii nastrój. Myślę, że to najlepsze rozwiązanie. Dużym plusem jest naprawdę rzetelne przedstawienie wielu "paranormalnych" zagadnień, ciekawie dobrane przypadki, które naprawdę potrafią zszokować i dużo faktów naukowych popartych badaniami. Podoba mi się również duża obiektywność aktora. Reasumując - książka dedykowana na pewno dla entuzjastów tychże zagadnień, jednak nie wątpię, że zaciekawi nawet takich laików jak ja :)

Zapewne książka jest mocno przeterminowana w kontekście przedstawionych badań, nie mniej - potrafi zaciekawić. Jest napisana w dość ciężkim stylu przez co myślę, że wiele osób może znużyć bądź zmęczyć. Ja czytałam ją dosyć długo, po rozdziale gdy miałam adekwatny do takich historii nastrój. Myślę, że to najlepsze rozwiązanie. Dużym plusem jest naprawdę rzetelne...

Przemęczyłam się strasznie, a takie były miłe złego początki...

Na wstępie ucieszyłam się, że będzie naukowo, bowiem autor wprowadza nas w świat fizyki, posługuje się wieloma naukowymi terminami, od razu miałam skojarzenia z serialem "The Big Bang Theory", który przedstawia stereotypowych fizyków i naukowców. Fizykę bardzo lubię, nie jest mi obca na co dzień, znam się na niej (trochę),ale niestety, płonne me nadzieje, bo... tylko na wstępie jest tak pięknie. Potem to już czysty szamanizm, jasnowidze i UFO.

Ciężko mi zrozumieć, że ktoś może tak bardzo wierzyć w te historie, które aż się proszą, żeby nazwać je historyjkami. Czyżby autor nie wziął pod uwagę tego, że większość zdarzeń może być po prostu ukartowanymi kłamstwami? O ile samozapłon jest możliwy z naukowego punktu widzenia, o tyle śmierć kapłana w płomieniach (w trakcie czytania Biblii) do mnie nie przemawia. Porozpruwane krowy (no przecież na pewno przez UFO jakieś!) i inne tego typu telekinezy to jednak nie mój świat. Wierzę, że wszystko da się wytłumaczyć naukowo, a jeśli się nie da, prawdopodobnie jest mistyfikacją albo zwyczajnie nie znamy połowy faktów.

Środowisko naukowe nie uznaje jasnowidzenia jako metody do czegokolwiek, tak swoją drogą, czytając książkę można odnieść inne wrażenie. To nie jest skuteczna metoda, a czasem działa przypadkiem, jak wszystko inne zgodnie z metodą prawdopodobieństwa.

Przemęczyłam się strasznie, a takie były miłe złego początki...

Na wstępie ucieszyłam się, że będzie naukowo, bowiem autor wprowadza nas w świat fizyki, posługuje się wieloma naukowymi terminami, od razu miałam skojarzenia z serialem "The Big Bang Theory", który przedstawia stereotypowych fizyków i naukowców. Fizykę bardzo lubię, nie jest mi obca na co dzień, znam się na...

Książka przeznaczona dla miłośników ciekawych i bardzo dziwnych historii.
Składa się ona z trzech rozdziałów, 35 podrozdziałów a każdy z nich zawiera kilkanaście opowieści - razem mamy ze trzysta historii - liczy 334 strony. Sama książka pięknie wydana twarde okładki z obwolutą, szyta, bez zdjęć i map.
W swej treści porusza bardzo szerokie spektrum zagadnień z bardzo wielu dziedzin, dla przykładu parę tytułów podrozdziałów - "odejść w płomieniach", "tajemne siły", "księgi znikąd", "zmarli, którzy nie zaznali spokoju", "ślad duszy". Po tej próbce widać , że jest co czytać i mówiąc bardzo ogólnie jest tu o UFO, zmarłych, duszy , samozapłonach , zniknięciach, duchach, dziwnych stworzeniach, życiu pozagrobowym, dziwnych zjawiskach pogodowych i wielu wielu innych rzeczach.
Książka bardzo wciąga, zadziwia a nawet przestrasza / ja się bałem przy samozapłonie/, napisana bardzo przystępnym językiem. Autor niewątpliwie musiał wykonać olbrzymią pracę aby zebrać te wszystkie historie w jednym dziele. Niewątpliwą zaletą jest bardzo szerokie spojrzenie autora na sprawę - każdy znajdzie coś ciekawego dla siebie. Dlatego książka nie może nudzić bo nie jest monotematyczna np. tylko o Ufo. Dodatkowo historie są krótkie i można zatrzyma się w każdej chwili nie gubiąc wątku.
Moja rekomendacja: zdecydowanie polecam miłośnikom tematu, wszyscy inni również się nie zawiodą ale czytając na zasadzie ciekawostki "nie z tego świata".

Książka przeznaczona dla miłośników ciekawych i bardzo dziwnych historii.
Składa się ona z trzech rozdziałów, 35 podrozdziałów a każdy z nich zawiera kilkanaście opowieści - razem mamy ze trzysta historii - liczy 334 strony. Sama książka pięknie wydana twarde okładki z obwolutą, szyta, bez zdjęć i map.
W swej treści porusza bardzo szerokie spektrum zagadnień z bardzo wielu...

Książka Farkasa jest o tyle ciekawa, że autor nie bawi się w bajki. Prezentuje różne niewytłumaczalne zjawiska, takie jak samospalenie, zniknięcia ludzi czy statków lub samolotów, wędrujące trumny itp. ale wszystko poparte zeznaniami wiarygodnych świadków i solidną dokumentacją.
Farkas nie sili się również na próby wyjaśnienia tychże zjawisk. Ot, po prostu pokazuje, że takie rzeczy się dzieją, że ludzie tego doświadczyli, przedstawia teorie innych na temat natury tych zjawisk, samemu zachowując raczej dystans i obojętność.
Wśród wielu książek o tej tematyce szerzących niepotwierdzone lub wymyślone informacje, ta prezentuje się dość osobliwie.

Książka Farkasa jest o tyle ciekawa, że autor nie bawi się w bajki. Prezentuje różne niewytłumaczalne zjawiska, takie jak samospalenie, zniknięcia ludzi czy statków lub samolotów, wędrujące trumny itp. ale wszystko poparte zeznaniami wiarygodnych świadków i solidną dokumentacją.
Farkas nie sili się również na próby wyjaśnienia tychże zjawisk. Ot, po prostu pokazuje, że...

Życie jest formą istnienia białka, ale w kominie coś czasem załka.. Słowa Osieckiej są najlepszym opisem tej książki. Niby tyle wiemy a jednak okazuje się, że co rusz coś nas zadziwia, zaskakuje. I nie umiemy tego wytłumaczyć.

Życie jest formą istnienia białka, ale w kominie coś czasem załka.. Słowa Osieckiej są najlepszym opisem tej książki. Niby tyle wiemy a jednak okazuje się, że co rusz coś nas zadziwia, zaskakuje. I nie umiemy tego wytłumaczyć.

Pierwszy raz zdarzyło mi się, że książkę mogłam przeczytać jedynie fragmentami. Zatrzymywałam się tylko na przytaczanych przez autora historiach (i to nie wszystkich) czy na co ciekawszych "analizach" (a tych ciekawszych było naprawdę niewiele). Dlaczego? Ponieważ jak dla mnie styl autora jest niezwykle męczący.

Już na samym początku autor mnie poirytował twierdząc, że wszyscy fizycy są niesamowicie inteligentni i w pewien sposób (wg autora) "lepsi" od reszty ludzi. Z kolei później zachwyca się on nad mistycyzmem, spirytyzmem, okultyzmem i tym podobnymi dziedzinami czy sprawami, które na kilometr śmierdzą ściemą. Taaa...
Owszem, były momenty, które w jakiś sposób mnie zaintrygowały i zaciekawiły, ale sądzę, że autor na samym przedstawieniu historii powinien skończyć, bo jakakolwiek analiza i chęć wytłumaczenia danego zjawiska, mu po prostu nie wychodzi.

Wymęczyłam się strasznie. Nawet nie chcę myśleć, jak wzrosła by moja irytacja i znużenie, gdybym czytała tę książkę od deski do deski.
Komu polecam? Ludziom, którzy lubią klimaty SF, okultyzmu czy abstrakcyjnego, ale lekkiego "horroru".

Pierwszy raz zdarzyło mi się, że książkę mogłam przeczytać jedynie fragmentami. Zatrzymywałam się tylko na przytaczanych przez autora historiach (i to nie wszystkich) czy na co ciekawszych "analizach" (a tych ciekawszych było naprawdę niewiele). Dlaczego? Ponieważ jak dla mnie styl autora jest niezwykle męczący.

Już na samym początku autor mnie poirytował twierdząc, że...

Dostałam tę książkę na urodziny, gdy byłam jeszcze w podstawówce. Czytałam ją potem jeszcze kilka razy i zawsze towarzyszył mi ten dreszcz - mieszanka emocji, przerażenia, niedowierzania i niepewności. Wszystkie te historie zostały dobrze udokumentowane, a autor zadbał o poważne ich przedstawienie, więc od czasu, gdy po raz pierwszy przeczytałam tę książkę, nie mogę odpędzić od siebie myśli, że nie jesteśmy sami w tym Wszechświecie, i że bardzo mało wiemy nie tylko o nim, ale też o nas samych. Brrrr.

Dostałam tę książkę na urodziny, gdy byłam jeszcze w podstawówce. Czytałam ją potem jeszcze kilka razy i zawsze towarzyszył mi ten dreszcz - mieszanka emocji, przerażenia, niedowierzania i niepewności. Wszystkie te historie zostały dobrze udokumentowane, a autor zadbał o poważne ich przedstawienie, więc od czasu, gdy po raz pierwszy przeczytałam tę książkę, nie mogę...