Razi brak konkretów na temat pacjentów, popełnionych przez nich zbrodni czy ich stanu psychicznego. Określanie kondycji każdego, pojedynczego pacjenta mianem: choroby psychicznej czy choroby umysłowej to dla mnie nonsens i niechlujstwo. Autor używa tak daleko idących ogólników, że czytanie książki nie dostarcza żadnej wiedzy. Sam tytuł jest zupełnie nietrafiony, sugeruje brak rozeznania w temacie psychopatii, skoro tłumacz do tej grupy zakwalifikował opisane w książce przypadki.

Razi brak konkretów na temat pacjentów, popełnionych przez nich zbrodni czy ich stanu psychicznego. Określanie kondycji każdego, pojedynczego pacjenta mianem: choroby psychicznej czy choroby umysłowej to dla mnie nonsens i niechlujstwo. Autor używa tak daleko idących ogólników, że czytanie książki nie dostarcza żadnej wiedzy. Sam tytuł jest zupełnie nietrafiony, sugeruje...

Dla mnie czytanie jej było czystą przyjemnością. Autor z zaangażowaniem opowiada o pracy w szpitalu psychiatrycznym dla groźnych popaprańców, morderców, gwałcicieli i pedofili. Nie udziwnia i przedstawia rzetelnie historyczne zdarzenia i to jak można się zżyć z ludźmi nawet w takim miejscu. Kiedy patrzymy na ogromnego mężczyznę który pobił na śmierć obce osoby widzimy w nim psychopatę. Zimnego drania bez skrupułów. Jednak ten człowiek kiedyś był dzieckiem i widział jak na osiedlu mężczyzna pobił na śmierć żonę. Oczywiście to nie jest jakiekolwiek usprawiedliwienie jednak psychika się psuje od najwcześniejszych lat. Jeżeli nie zareagujemy na czas to nawet jedno traumatyczne wydarzenie może zmienić nasze życie. Na zawsze. W tej pozycji nie mamy zbyt wielu opisów przemocy. Mamy rozterki psychiczne i dylematy typu jak zorganizować święto dziękczynienia i zaprosić krewnych z dziećmi gdy w koło tyle seryjnych pedofili morderców? Aczkolwiek oni też mają swoje rodziny. Pomysłowość ludzka nie zna granic. Pamiętajcie o tym i spodziewajcie się niespodziewanego :)
☠️

Dla mnie czytanie jej było czystą przyjemnością. Autor z zaangażowaniem opowiada o pracy w szpitalu psychiatrycznym dla groźnych popaprańców, morderców, gwałcicieli i pedofili. Nie udziwnia i przedstawia rzetelnie historyczne zdarzenia i to jak można się zżyć z ludźmi nawet w takim miejscu. Kiedy patrzymy na ogromnego mężczyznę który pobił na śmierć obce osoby widzimy w nim...

Jedna z gorszych książek, które wpadły mi w ręce. Totalnie nudna, napisana takim sobie językiem, trochę o niczym.

Jedna z gorszych książek, które wpadły mi w ręce. Totalnie nudna, napisana takim sobie językiem, trochę o niczym.

Książka przeciętna… Spodziewałem się efektu WOW, ale nie tym razem 🙂

Książka przeciętna… Spodziewałem się efektu WOW, ale nie tym razem 🙂

Tematy true crime nie są mi obce, stąd pojawiło się moje zainteresowanie tą książką. Jest ona relacją pracy w szpitalu psychiatrycznym, jednak nie takim zwykłym, a takim dla przestępców, tj. morderców i gwałcicieli niedostosowanych do pobytu w więzieniu, ze względu na stan psychiczny. Wszystkie zdarzenia przedstawione w reportażu są prawdziwe (z wyłączeniem imion pacjentów i personelu). Na początku byłam zawiedzona tym, że na jednej z pierwszych stron znalazł się błąd. Nie wiem czy była to wina tłumacza, czy autora, jednakże napisano tam, że Jeffrey Dahmer był szkolnym strzelcem, co nie jest prawdą. Kolejnym aspektem, który mi się nie podobał była scena gry w softball. Czytelnik nie otrzymał żadnego wyjaśnienia na czym ta gra polega i tak spędziłam 3-4 strony na czytaniu o czymś, czego nie rozumiem. Oczywiście, mogłam sprawdzić to sama w internecie, jednak byłoby świetnie przeczytać zasady gry w książce, chociażby jako krótki przypis. Kolejnym minusem były błędy ortograficzne i literówki, np. mówiąc o szwie, który nakłada się na głębokie rozcięcie, napisano "szef" zamiast "szew" (oczywiście tutaj jest to wina tłumacza/korektora, a nie autora).
Co mi się podobało? Na początku każdego rozdziału mogliśmy znaleźć cytaty - przestępców, a także z książek, wierszy czy innych tworów kultury. Były one oczywiście powiązane z tematyką reportażu i z niecierpliowścią czekałam na kolejny rozdział, zastanawiając się jaki cytat znajdę przy kolejnym rozdziale. Podobały mi się również wstawki dot. prawa panującego w USA, a także ciekawostki z działu psychiatrii, psychologii i ogólnie ludzkiego umysłu. Same wydarzenia opisane w książce są ciekawe i czasem aż trudo uwierzyć, że jest to w 100% historia prawdziwa.

Tematy true crime nie są mi obce, stąd pojawiło się moje zainteresowanie tą książką. Jest ona relacją pracy w szpitalu psychiatrycznym, jednak nie takim zwykłym, a takim dla przestępców, tj. morderców i gwałcicieli niedostosowanych do pobytu w więzieniu, ze względu na stan psychiczny. Wszystkie zdarzenia przedstawione w reportażu są prawdziwe (z wyłączeniem imion pacjentów...

Również czuję się bardzo zawiedziona tę pozycją, tak bardzo, że nie byłam w stanie jej doczytać. Niestety, ale książka zamiast co tytuł mógłby wskazywać i skupiać się na bohaterach, tak opisuję losy nowo zatrudnionego lekarza, jego obawy, przemyślenia i problemy. Do jakiejś 100 strony temat podopiecznych był dosłownie "liźnięty". Sam sposób naracji niestety pozostawiał wiele do życzenia. Wiele niepotrzebnych, nudnawych wątków. Na plus jedynie cytaty z literatury, lub myśli wypowiadane przez najsłynniejszych psychopatów otwierające każdy rozdział. Wielkie rozczarowanie.

Również czuję się bardzo zawiedziona tę pozycją, tak bardzo, że nie byłam w stanie jej doczytać. Niestety, ale książka zamiast co tytuł mógłby wskazywać i skupiać się na bohaterach, tak opisuję losy nowo zatrudnionego lekarza, jego obawy, przemyślenia i problemy. Do jakiejś 100 strony temat podopiecznych był dosłownie "liźnięty". Sam sposób naracji niestety pozostawiał...

Bardzo rozczarowująca - liczyłam na coś innego niż nudna biografia lekarza. Myślę, że ten temat można było opisać o wiele ciekawiej niż opowiadać o sobie. Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy książki samej w sobie ale była naprawdę chaotycznie napisana. Nie polecam, nie ma co marnować czasu.

Bardzo rozczarowująca - liczyłam na coś innego niż nudna biografia lekarza. Myślę, że ten temat można było opisać o wiele ciekawiej niż opowiadać o sobie. Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy książki samej w sobie ale była naprawdę chaotycznie napisana. Nie polecam, nie ma co marnować czasu.

Dużo słabych ocen widzę. Dla mnie spoko była. Gorsza jest dużo inna tego autora "Szpital dla psychopatów"

Dużo słabych ocen widzę. Dla mnie spoko była. Gorsza jest dużo inna tego autora "Szpital dla psychopatów"

Czy jest to coś czego się spodziewałam? Zdecydowanie nie. Książka opowiada o pracy psychiatry, o jego odczuciach, przemyśleniach i niepewności. O samych pacjentach jest tyle co nic. Kilka wydarzeń w szpitalu, np Boże Narodzenie, kilka bójek, wyzwisk i szarpanin, ale to w sumie tyle. Szkoda, bo byłam jej bardzo ciekawa, a niestety się zawiodłam. Może dlatego, że liczyłam na dużo więcej. Duża część książki jest po prostu dość nudna.

Czy jest to coś czego się spodziewałam? Zdecydowanie nie. Książka opowiada o pracy psychiatry, o jego odczuciach, przemyśleniach i niepewności. O samych pacjentach jest tyle co nic. Kilka wydarzeń w szpitalu, np Boże Narodzenie, kilka bójek, wyzwisk i szarpanin, ale to w sumie tyle. Szkoda, bo byłam jej bardzo ciekawa, a niestety się zawiodłam. Może dlatego, że liczyłam na...

Ma vibe serialu opartego na prawdziwych wydarzeniach, no ale jak to dramy medyczne mają w zwyczaju skupiają się na przeżyciach głównego bohatera, a nie umysłach pacjentów. Fajna odskocznia, szybko się czyta, jest napisana przystępnym językiem, ale nie spełniła moich oczekiwań.

Ma vibe serialu opartego na prawdziwych wydarzeniach, no ale jak to dramy medyczne mają w zwyczaju skupiają się na przeżyciach głównego bohatera, a nie umysłach pacjentów. Fajna odskocznia, szybko się czyta, jest napisana przystępnym językiem, ale nie spełniła moich oczekiwań.