słabiutka, to mój cały komentarz

słabiutka, to mój cały komentarz

Autor bystry, porywający i nieprzewidywalny niczym woda w nowym klozecie, którego jeszcze nie znamy. Myślę, że warto przysiąść do lektury jako ciekawostki literackiej i odbić się trochę od pociągowej literatury. Trzeba przyznać, że styl jest ciężki, jak styczniowy poranek po sylwestrze w mieszkaniu bez okien... Ale oprócz kryminałów remigiusza mroza potrzebne nam jest też nowe nad niemnem. Nie wiem czy polecam, ale uważam, że powinno się. Między innymi dla tego, że to młody autor, wiec pewnie brakuje mu na chleb, czy tam jakieś narkotyki.

Autor bystry, porywający i nieprzewidywalny niczym woda w nowym klozecie, którego jeszcze nie znamy. Myślę, że warto przysiąść do lektury jako ciekawostki literackiej i odbić się trochę od pociągowej literatury. Trzeba przyznać, że styl jest ciężki, jak styczniowy poranek po sylwestrze w mieszkaniu bez okien... Ale oprócz kryminałów remigiusza mroza potrzebne nam jest też...

Wygrałam tę książkę w konkursie, ale z przykrością stwierdzam, że nie przypadła mi do gustu i nawet nie skończyłam czytać - po prostu mnie znudziła, więc dałam sobie spokój.
Jak dla mnie - zbyt chaotycznie i nijako. Nie moja bajka.

Wygrałam tę książkę w konkursie, ale z przykrością stwierdzam, że nie przypadła mi do gustu i nawet nie skończyłam czytać - po prostu mnie znudziła, więc dałam sobie spokój.
Jak dla mnie - zbyt chaotycznie i nijako. Nie moja bajka.

"ZABOBON" AHSAN RIDHA HASSAN 

Powieść z gatunku literatura piękna polskiego autora o irackich korzeniach.

Przyznam, że książka jest jakże inna od tych, które przeczytałam do tej pory.
Oryginalna forma, nieszablonowa fabuła, ładny język, ciekawy styl.
Bardzo specyficzny klimat, w który nie potrafiłam wskoczyć niestety.

Nasz główny bohater to Bartek Elbląg.
Młody mężczyzna, który wyprowadza się właśnie ze swoją ciężarną dziewczyną z Krakowa.
Pozostawia za sobą swój kawalerski stan i już niebawem będzie mężem i ojcem.
Bartek jest pisarzem i zajmuje się pisaniem książek. Własnie ma oddać do wydawcy swoją trzecią książkę.
Postanawia wyjechać do Brzezin Śląskich śladem morderstw o których pisze. Zależy mu rozwiązać zagadkę, która go intryguje.
Bartek zna dokładnie historię młodego Cygana, który zamordował swoją rodzinę, zwariował i został umieszczony w zakładzie psychiatrycznym.
Coś jednak mu nie pasuje w tym wszystkim. Zostawia swoją dziewczynę i jedzie.
Podróż ta staje się dla niego podróżą w głąb siebie. To podróż do przeszłości, wspomnień, rozterek, przeżytych sytuacji i spotkanych wcześniej osób. Była dziewczyna wciąż jest w jego głowie.
Od teraz nasz bohater żyje jakby w dwóch światach, w dwóch stanach świadomości : w dzień i w nocy, rzeczywistość miesza się ze wspomnieniami i wyobrażeniami. Nie wiadomo już co jest prawdą a co fikcją.
Do czego nas doprowadzi ta podróż ? Czy mężczyzna ukończy książkę ?


Mamy tutaj całą masę wspomnień, wielowątkowości, filozofowania.
Momentami czyta się bardzo trudno, jednak przyznać trzeba to inteligentna lektura.
Powieść wymaga skupienia i koncentracji. Warto ją przeczytać.

"ZABOBON" AHSAN RIDHA HASSAN 

Powieść z gatunku literatura piękna polskiego autora o irackich korzeniach.

Przyznam, że książka jest jakże inna od tych, które przeczytałam do tej pory.
Oryginalna forma, nieszablonowa fabuła, ładny język, ciekawy styl.
Bardzo specyficzny klimat, w który nie potrafiłam wskoczyć niestety.

Nasz główny bohater to Bartek Elbląg.
Młody...

„Zabobon” trafił do mnie w momencie, w którym właśnie zaczęliśmy żyć w nowej rzeczywistości. Pewnie za jakiś czas ktoś nazwie nas pokoleniem COVID -19, tymczasem z dnia na dzień uczymy się żyć tu i teraz, nie oglądając się na boki. Wybieramy bardziej świadomie, powoli decydując się na rzeczy, na które faktycznie mamy ochotę.
Powieść pojawiła się na rynku 15 lutego, jednak nie przypominam sobie, abym od tego czasu czytała jakieś jej recenzje. Mnie zaciekawił opis wydawcy. Lubię raz na pewien okres przeczytać coś, co mnie zdziwi, ogłuszy intelektualnie, sprawi, że będę musiała połączyć drobne elementy w całość. Oczywiście, to nigdy nie są książki, które można przeczytać jednym tchem, wykonując równocześnie kilka czynności związanych z codziennością. Nie tego się spodziewałam, więc przyjęta przez Autora konwencja nie sprawiła mi niespodzianki.
„Szczęśliwy nie fantazjuje nigdy; czyni to jedynie niezadowolony. Niezaspokojone życzenia są siłą napędową fantazji. I każda poszczególna fantazja jest spełnieniem życzenia, korekturą niezadowalającej rzeczywistości” to słowa Zygmunta Freuda (Freud 1974: 511)
„Zabobon” bazuje właśnie na tym założeniu. Jest autorskim spełnieniem marzeń, dyskusją z samym sobą, czytelnikiem i rzeczywistością. To luźna wymiana myśli z dobrze przygotowanym czytelnikiem, który będzie w stanie otworzyć swoją świadomość na inny rodzaj twórczego przekazu. Brak tu ścisłej, tradycyjnie pojmowanej chronologii, zresztą do niczego nie jest ona tu potrzeba. Kto zresztą powiedział, że to jedyny sposób na prowadzenie fabuły? Podróż między tym co realne i teoretycznie dobrze zakorzenione w rzeczywistości, a tym co irracjonalne i złudne odbywa się w sposób niekontrolowany i trudny do świadomego, głębokiego smakowania literatury.
Nie każdy będzie w stanie odnaleźć się w tym labiryncie słów, które momentami przypominają luźne wprawki i szarady dla wytrwałych. Przednia zabawa czeka tylko tych, którzy kochają eksperymenty i nie boją się balansowania pomiędzy jawą, a snem. Wybijanie ze strefy komfortu to drugie imię tej powieści. Strach przez podjęciem odpowiedzialności za swoje życie otulony został przez bohatera w szczelny kokon wywodów filozoficzno- dekadenckich. Nie spodziewajmy się wartkiej akcji, bo jest ona nadzwyczaj uboga i można zamknąć ją w jednym zdaniu. Tak jak wspomniałam, nie o zdarzenia tu jednak chodzi.
Ashan Ridha Hassan jest w swojej książce z pewnością autentyczny. Nikomu niczego nie udowadnia, nikim też się nie przejmuje. „Zabobon” to powieść dla nielicznych, którzy będą mieć ochotę na skomplikowaną, burzliwą wyprawę.

„Zabobon” trafił do mnie w momencie, w którym właśnie zaczęliśmy żyć w nowej rzeczywistości. Pewnie za jakiś czas ktoś nazwie nas pokoleniem COVID -19, tymczasem z dnia na dzień uczymy się żyć tu i teraz, nie oglądając się na boki. Wybieramy bardziej świadomie, powoli decydując się na rzeczy, na które faktycznie mamy ochotę.
Powieść pojawiła się na rynku 15 lutego, jednak...

Fascynująco męcząca.... Ciekwa narracja, świetne operowanie słowem.. Niby o czymś, o pisaniu książki, o związkach, o angażowaniu.. niby o niczym. O szamotaniu się dorosłego faceta na styku świata chłopca i mężczyzny. O papierosach i seksie.. Chyba długo nie sięgnę na półkę tego autora.

Fascynująco męcząca.... Ciekwa narracja, świetne operowanie słowem.. Niby o czymś, o pisaniu książki, o związkach, o angażowaniu.. niby o niczym. O szamotaniu się dorosłego faceta na styku świata chłopca i mężczyzny. O papierosach i seksie.. Chyba długo nie sięgnę na półkę tego autora.

Bohater Bartek Elbląg, pisarz, opisuje proces powstawania powieści. Towarzyszy temu ciągła gonitwa myśli, wspomnienia, wyobrażenia. Cokolwiek robi, gdziekolwiek jest jego umysł robi swoje, analizuje, interpretuje, goni. Trudno się to czytało i nie zawsze było ciekawe.
W pewnym momencie miałam wrażenie, że "Zabobon" został napisany przez Bartka Elbląga i musiałam spojrzeć na okładkę na nazwisko autora. Fajny to zabieg, gdzie autor scalił się z bohaterem.
Porwały mnie obydwa momenty researchu w miasteczku Brzeziny Śląskie, gdzie popełniono morderstwo, o którym pisze Elbląg.
Powieść specyficzna ale średnia. Mam nadzieję, że prawdziwy autor Ahsan Ridha Hassan nie popadnie w egoizm i zadufanie jak Bartek Elbląg po wydaniu dwóch powieści.

Dziękuję Wydawnictwu Marginesy za egzemplarz powieści:)

Bohater Bartek Elbląg, pisarz, opisuje proces powstawania powieści. Towarzyszy temu ciągła gonitwa myśli, wspomnienia, wyobrażenia. Cokolwiek robi, gdziekolwiek jest jego umysł robi swoje, analizuje, interpretuje, goni. Trudno się to czytało i nie zawsze było ciekawe.
W pewnym momencie miałam wrażenie, że "Zabobon" został napisany przez Bartka Elbląga i musiałam spojrzeć...

Och, jaka to dziwna książka. Nie dałam rady do końca, choć może zostało mi z 20 stron, zbyt jednak i smutna i groteskowa i nie wiadomo o czym. Mężczyzna uciekający przed przeszłością i przyszłością... Niekonsekwencje pisarza, który opisuje śmierć, aż chce się zacytować czy sparafrazować: Nie pytaj komu bije dzwon, bije on tobie. Zagubione kobiety, język czasem literacki, czasem uliczny, raz Elbląg, raz Katowice... Zbyt duży chaos, to mogłaby być naprawdę wielka literatura, ale jak i bohaterowi ciągle brakuje czegoś w pisanej przez niego książce, tak i nam czytelnikom z pewnością czegoś brakuje w książce Ahsana. Jeśli ktoś jedzie pociągiem i nie ma co robić, a ma ochotę na jazdę bez trzymanki - książka jak znalazł, ale normalnie "Zabobonu" bym nie tknęła - zrozumienie jest ciężkie i fabuły i wyborów oraz wspomnień postaci. Jak senne koszmary.

Och, jaka to dziwna książka. Nie dałam rady do końca, choć może zostało mi z 20 stron, zbyt jednak i smutna i groteskowa i nie wiadomo o czym. Mężczyzna uciekający przed przeszłością i przyszłością... Niekonsekwencje pisarza, który opisuje śmierć, aż chce się zacytować czy sparafrazować: Nie pytaj komu bije dzwon, bije on tobie. Zagubione kobiety, język czasem literacki,...

Obrazy obserwowanej rzeczywistości. Obrazy przeszłości. Retrospekcje. Detale. Zabawa słowem i formą. Charakterystyczny styl, długie zdania, oryginalny sposób narracji.
Trochę spłycę ale jest od wiszenia nad muszlą klozetową do Jana Pawła II. Autor też się bardzo lubuje w mitologii jak mniemam. O czym tak w ogóle to książka? Czy ja wiem... O poszukiwaniu twórczej weny? O rozterkach autora? O piśmienniczym niespełnieniu? Może jednak o niczym? Sam charakter i klimat kojarzył mi się, nie wiem właściwie dlaczego, z filmem "Pan T.", choć moje zachwyty zdecydowanie skłaniają się w stronę obrazu i też twórców filmu nie mam tu zamiaru urazić. Alkohol, seks a przy tym, wisząca w powietrzu, niedojrzałość. Duszność, niedopowiedzenie, sztuka. Życie bohatera książki Bartka Elbląga splata się z pisaną przez niego książką o zbrodni. Jawa przenika się ze snem.
Specyficzny język, pokuszę się o określenie "nowoczesna literatura" nowego pokolenia. Dla mnie nijaka. Takie pisanie dla pisania, nie ma emocji. Mnie męczyło i nużyło choć momentami, o dziwo, i nieco ciekawiło. Intrygowało, w którą stronę to pisanie zmierza. Taki czytelnicy eksperyment, nowe doświadczenie. Nietuzinkowy, nieoczywisty. Wolę zdecydowanie tradycyjne pisanie, tradycyjnie opowiedziane historie i przy takich też zostanę. Trudno mi więcej napisać, trudno mi ocenić. Ale zawsze polecam spróbować, jak ktoś się wkręci w klimat kartki nawet sprawnie mkną ku zakończeniu.

Obrazy obserwowanej rzeczywistości. Obrazy przeszłości. Retrospekcje. Detale. Zabawa słowem i formą. Charakterystyczny styl, długie zdania, oryginalny sposób narracji.
Trochę spłycę ale jest od wiszenia nad muszlą klozetową do Jana Pawła II. Autor też się bardzo lubuje w mitologii jak mniemam. O czym tak w ogóle to książka? Czy ja wiem... O poszukiwaniu twórczej weny? O...

Naprawdę chciałam to skończyć, ale doszłam z bólem do 73 strony. Więcej nie dałam rady. Nie twierdzę, że powieść jest zła. Ona po prostu nie jest dla mnie. Zdania były budowane tak, że czytało mi się trudno, do tego retrospekcja i styla autora. Poległam, choć walczyłam.

Naprawdę chciałam to skończyć, ale doszłam z bólem do 73 strony. Więcej nie dałam rady. Nie twierdzę, że powieść jest zła. Ona po prostu nie jest dla mnie. Zdania były budowane tak, że czytało mi się trudno, do tego retrospekcja i styla autora. Poległam, choć walczyłam.